Της Αλίκης Μπρίνιου,
Ο Αλέξης Λαναράς, γνωστός και ως ΛΕΞ, κάνει για ακόμα μια φορά αισθητή την εμφάνισή του και αυτή τη φορά συμβαίνει 2 χρόνια νωρίτερα, με την κυκλοφορία του νέου του δίσκου. Ο δίσκος ονομάζεται Γ.Τ.Κ. με τα ακρώνυμα να αποκαλύπτουν τις λέξεις «για την κουλτούρα» και εμφανίζεται στις 22 Νοέμβρη στο Spotify. Περιέχει 11 κομμάτια τα οποία είναι σε συνεργασία με τους Dof Twogee, Ortiz και τον Ιταλό ράπερ, Guè. Κάθε κομμάτι αποτελείται από ένα μοναδικό χαρακτηριστικό που το κάνει να ξεχωρίζει, όμως κάποια δεν κατάφεραν να μην είναι στο replay από τους ακροατές. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με την πλατφόρμα του Spotify, τα τραγούδια που έσπασαν ρεκόρ με τα νούμερα τους είναι το Νυχτερίδες με 2.837.836 αναπαραγωγές, το Αλήτικη Αγάπη με 2.732.372 αναπαραγωγές και το Χειρότερη Γενιά με 2.306.068 αναπαραγωγές.
Κατά τη διάρκεια της αναμονής για την κυκλοφορία του δίσκου επικρατούσε το αίσθημα της ανησυχίας, εφόσον το πλήθος είχε συνδέσει κάθε νέα δημοσίευση του καλλιτέχνη με το μουντιάλ, το οποίο είναι κάθε 4 χρόνια. Κάποιοι πίστευαν πως αυτός ο δίσκος θα ήταν και ο τελευταίος του, βέβαια αυτή ήταν μια αβάσιμη υποψία που ο κόσμος δημιούργησε για να αιτιολογήσει την προωρότητα του δίσκου. Παρόλα αυτά, για όσους γνωρίζουν πραγματικά τον καλλιτέχνη μέσα από τη μουσική του, γνωρίζουν τη μια και μοναδική του μούσα που τον συντροφεύει καθ’ όλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής του καριέρας, τη Θεσσαλονίκη. Η αγάπη για την πόλη του είναι τόσο έντονη που πλέον αυθαίρετα έχουν ενωθεί σαν έννοιες. Έτσι, δεν είναι απίθανο εξαιτίας μιας ανακοίνωσης που κανένας δεν περίμενε να ακούσει, τη λειτουργία του μετρό Θεσσαλονίκης, να έπεισε τον ΛΕΞ να εμφανιστεί και να χαρίσει στην πόλη του και στο κοινό του μια νέα δημιουργία.
Ο δίσκος ξεκινάει με το κομμάτι 3.οοο στροφές και με ένα intro που δηλώνει τη συνέχεια σε αυτό που είχε αφήσει, στον προηγούμενο δίσκο του Μετρό. Πιο συγκεκριμένα, στον δίσκο Μετρό στο τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ Πουλιά η αρχή ξεκινάει με τη φράση «Πάμε ένα ακόμα τελευταίο, να ανέβουμε στην επιφάνεια» και κλείνει λέγοντας «όλα καλά πήγανε, άμα βλέπεις… όχι άκυρο» αφήνοντας μια απορία και μια αναμονή, προϊδεάζοντας τους ακροατές για κάτι ανατρεπτικό, δίχως όμως να γνωρίζουν τι θα ήταν αυτό. Στο κομμάτι 3.000 στροφές το intro μπαίνει λέγοντας «όλα καλά πήγανε, άμα βγαίνεις στην επιφάνεια και βλέπεις τον ήλιο, θεωρητικά όλα πήγανε καλά». Η σύνδεση των δύο άλμπουμ μπορεί να μην είναι προφανής σε όλους όμως εάν εμβαθύνουμε, παρατηρούμε πως ο ΛΕΞ στον νέο του δίσκο, ξεκινάει δείχνοντας πως για ακόμα μια φορά κατάφερε να μην «βυθιστεί» αλλά να δει τον ήλιο, δηλαδή μια αισιόδοξη πλευρά μέσα στο χάος.
Το κομμάτι που ακολουθεί ονομάζεται Χειρότερη Γενιά και όπως διαπιστώνεται και από τον τίτλο, αναφέρεται στη γενιά που επικρατεί στη σημερινή κοινωνία, χαρακτηρίζοντάς την ως «χειρότερη» και περιγράφοντας «γκρίζες» εικόνες που εμφανίζονται έντονα σε αυτή την εποχή. Μέσα στο πλήθος τοποθετεί και τον ίδιο τον εαυτό του, καθώς με τον στοίχο «κι όσοι μείναμε στη χώρα αυτή μετά το ’09, μεγαλώσαμε και γίναμε η χειρότερη γενιά» θίγει ζητήματα όπως αυτό της οικονομικής κρίσης και των καταστάσεων που τέθηκε να αντιμετωπίσει ο κόσμος ώστε να ανταπεξέλθει από αυτό το πλήγμα και να καταφέρει να επιβιώσει.
Κάποια εξίσου αξιοσημείωτα κομμάτια είναι το Graffiti και μαζί με το Αλήτικη Αγάπη, το SL (street life) και το Breakdance υπενθυμίζουν στη hip-hop κουλτούρα τα κύρια χαρακτηριστικά της, τα οποία με τον χρόνο έχουν αρχίσει να φθείρονται, εφόσον όροι σαν αυτούς χρησιμοποιούνται ως λέξεις κλειδιά στη hip-hop και τη ραπ μουσική.
Όπως ήταν σύνηθες, ο ΛΕΞ με τη μουσική του δεν προσφέρει μόνο έναν καλό ήχο, όμως οι στοίχοι του είναι «αληθινοί» και εύκολα θα χαρακτηρίζονταν βιωματικοί. Αυτό μας το υπενθυμίζει έντονα στο κομμάτι Cognac με τους εξής στοίχους «Αυτό είναι για όλους τους γονείς που κάνουνε τα μαγικά τους και καταφέρουν να παρέχουν στα παιδιά τους, ας μην δέχονται ποτέ πως για να βγάλουν τα λεφτά τους κινδυνεύουν να πεθάνουν με τα ρούχα της δουλειάς τους», παρουσιάζοντας ρεαλιστικές καταστάσεις επιβίωσης. Απεικονίζονται στιγμές όπου γονείς «παλεύουν» σε έναν κόσμο που δεν έχουν καμία βοήθεια και κατανόηση, με μοναδική ελπίδα το μέλλον των ανθρώπων που δημιούργησαν, και με κύριο στόχο να καλύψουν τουλάχιστον τις βασικές ανάγκες της οικογένειάς τους.
Η Αλήτικη Αγάπη δεν έγινε τυχαία ένα από τα αγαπημένα κομμάτια των ακροατών, καθώς περιέχει τους χαρακτηριστικούς στοίχους από παιδικές φωνές «Μεγάλωσες μονάχος σου μέσα στις γειτονιές όπου έπρεπε τα πάντα να προσέχεις, σε σημάδεψαν τα πάθη και οι αόρατες ουλές και είναι αλήτικη η μόνη αγάπη που έχεις, περάσανε τα χρόνια και μετά τις αλλαγές είσαι ακόμα εκείνο το παιδί που αντέχει, κι αν καμιά φορά ξεχνάει τα λουλούδια στις γιορτές είναι αλήτικη η μόνη αγάπη που έχει». Στο εξής κομμάτι φαίνεται σαν να συνομιλεί με τον μικρότερο του εαυτό και καθώς «μπαίνει» στο κομμάτι κάνει αναφορές σε αρνητικά χαρακτηριστικά που έχει αποκτήσει «είμαι εγωιστής, ή εγώ ή κανείς, καμιά φορά δεν σκέφτομαι το πως θα αισθανθείς» παρουσιάζοντας τη χαμένη αθωότητα που έχει μετατραπεί σε συμπεριφορές που είναι δύσκολο να διαμορφώσει καθώς έχουν χτιστεί μέσα του με το πέρασμα των χρόνων.
Ένα ακόμα κομμάτι από τον δίσκο είναι το 24ωρα το οποίο αναφέρεται σε παιδιά που βρέθηκαν σε ένα μη οικείο και δεδομένο περιβάλλον, καθώς αναγκάστηκαν να ασχοληθούν και να καταλήξουν σε καταστάσεις που είναι έντονα «σκοτεινές». Σύμφωνα με τον στοίχο «μπλε φώτα έξω από το 24ωρο που φωτίζει αυτή την έρημη λεωφόρο σαν όαση, κάποιον φάγαν και δεν μου είναι τόσο ευχάριστο ότι ξέρω το όνομά του πριν να παίξει στην τηλεόραση» αντικατοπτρίζει δύο πλευρές. Η πρώτη δείχνει πόσο εύκολα μπορεί τελειώσει η ζωή κάποιου που για να ζήσει είχε φτάσει στην έσχατη λύση. Η δεύτερη δείχνει πόσο επώδυνο είναι να χάσεις κάποιον δικό σου άνθρωπο επειδή αναγκάστηκε να μπλέξει σε καταστάσεις που δεν υπήρχε ελπίδα να βγει, με αποτέλεσμα η ζωή του να μοιάζει με ρωσική ρουλέτα. Και στις δύο περιπτώσεις η απώλεια συνθλίβει το ίδιο, καθώς παρατηρείται πως οι ανθρώπινες ζωές χάνονται μέσα σε δευτερόλεπτα και η συμβίωση με το ρίσκο είναι μονόδρομος.
Συνολικά, ο ΛΕΞ με την «τέχνη του δρόμου» εμβαθύνει στην επιβίωση του ατόμου μέσα στον χαοτικό κόσμο που ζούμε, καθώς αναφέρει βιώματα που όσο σκοτεινά κι αν ακούγονται, διαδραματίζονται σε μεγάλο πλήθος κόσμου καθημερινά, ακόμα κι αν δεν είναι αντιληπτό από τους γύρω του. Ο δίσκος σε 2 βδομάδες έφτασε εκπληκτικά υψηλά στα στατιστικά, και δικαίως, εφόσον ο ΛΕΞ καταφέρνει να μιλήσει για όσους δεν μπορούν και παρουσιάζει ρεαλιστικές καταστάσεις έτσι όπως είναι, για αυτό και πλήθος κόσμου ταυτίζεται με όσα γράφει. Το μοναδικό πράγμα που αναμένουμε τώρα είναι η ανακοίνωση για τις καλοκαιρινές συναυλίες, ώστε να μπορέσουν αυτοί οι στοίχοι να φτάσουν από τη Θεσσαλονίκη σε όλον τον κόσμο.
Αν, λοιπόν, δεν έχετε ακούσει ακόμα τον δίσκο, τι έχετε να κάνετε το επόμενο 24ωρο;
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Ο ΛΕΞ ανακοίνωσε πότε «σκάει» το νέο του άλμπουμ – Αφού σάρωσε στην Ξάνθη, news247.gr, διαθέσιμο εδώ
- ΛΕΞ – G.T.K.: Μια φωνή από τις γειτονιές που οδηγεί στο φως, tovima.gr, διαθέσιμο εδώ
