Της Μαργαρίτας Οικονόμου,
H γραφή είναι σαν ένα αργό, τρυφερό ταξίδι στον κόσμο της φαντασίας και της μνήμης. Κάθε λέξη γίνεται σιωπηλός μάρτυρας συναισθημάτων, κάθε φράση αναδίδει την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης. Είναι η γέφυρα που ενώνει τον συγγραφέα με τον αναγνώστη, αφήνοντας χώρο για φαντασία και προσωπική ερμηνεία. Η αφήγηση της γραφής δεν είναι απλώς λέξεις στο χαρτί – είναι η ανάσα και ο παλμός της ψυχής. Μέσα από αυτήν, οι ιστορίες αναδύονται σαν ψίθυροι, γεμάτοι μυστικά και αλήθειες που μας αγγίζουν και μας συντροφεύουν για πάντα.
Η τέχνη της Νίνας Παπακωνσταντίνου είναι ένας βαθύς διάλογος μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος, μια γέφυρα που ενώνει τη μνήμη με τη σιωπή της γραφής. Κάθε έργο της αναδύεται σαν μυστική αφήγηση, μια προσεκτικά κρυμμένη ιστορία που αποκαλύπτεται μέσα από το χάραγμα του χεριού της πάνω στο χαρτί. Χρησιμοποιώντας τα λόγια άλλων, η Παπακωνσταντίνου επαναφέρει στη ζωή φράσεις και στίχους που άλλοι ξέχασαν ή άφησαν πίσω τους, αγγίζοντας έτσι την ουσία του ανθρώπινου ψυχισμού με μια τρυφερότητα και ευαισθησία που μόνο η τέχνη μπορεί να αποδώσει. Η διαδικασία της δημιουργίας της είναι σχεδόν ιερή. Καταγράφει κάθε γραμμή και κάθε λέξη, μεταφέροντας τη μνήμη τους με τρόπο που αναδεικνύει τη βαρύτητα του παρελθόντος, ενώ, ταυτόχρονα, αφήνει χώρο για τη φαντασία του θεατή να πλέξει δικές του ιστορίες. Οι χειρονομίες της πάνω στο χαρτί μοιάζουν με μια χορογραφία του νου και της καρδιάς, όπου κάθε χάραξη είναι μια ανάσα, ένα κρυφό συναίσθημα που αποκτά μορφή. Με τα έργα της, η Παπακωνσταντίνου μας προσκαλεί να σταθούμε για μια στιγμή, να αφουγκραστούμε τη σιωπή της γραφής, να βυθιστούμε στην ομορφιά της απλότητας και να ανακαλύψουμε ξανά τη βαθιά, ρομαντική διάσταση του ανθρώπινου λόγου. Σε μια εποχή που η τεχνολογία και η ταχύτητα κυριαρχούν, η τέχνη της μας υπενθυμίζει την αξία της αργής, προσωπικής σύνδεσης με τον γραπτό λόγο και την ανυπέρβλητη δύναμη της μνήμης.
Επικεντρώνεται στη μεταγραφή του γραπτού λόγου και στην ανάδειξη του νοήματός του μέσα από λεπτομερείς, χειροποίητες διαδικασίες. Χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη τα κείμενα, τις λέξεις και τις φράσεις που έχουν γραφτεί από άλλους· συχνά, λογοτεχνικά έργα, ιστορικά κείμενα ή ακόμα και καθημερινές σημειώσεις. Μέσα από τη χειρωνακτική αντιγραφή, η Παπακωνσταντίνου αναζητά την ουσία και τη δύναμη της γραφής, καταγράφοντας το πέρασμα του χρόνου και την εφήμερη μνήμη που φέρει κάθε λέξη. Οι δημιουργίες της είναι αφιερωμένες σε όλους όσοι επιδιώκουν μια προσωπική σύνδεση με το παρελθόν και αναζητούν την ενσυνείδητη αναμέτρηση με τον γραπτό λόγο. Το κοινό που έλκεται από τα έργα της είναι εκείνο που εκτιμά τη δύναμη της απλότητας και της σιωπής, καθώς και όσοι αναζητούν την ευαισθησία που κρύβεται σε κάτι τόσο απτό όσο το χειρόγραφο. Μέσα από την τέχνη της, η Παπακωνσταντίνου προσφέρει μια μορφή διαλόγου με τον εσωτερικό μας κόσμο και τις αναμνήσεις μας, καθώς και με τη συλλογική ανθρώπινη εμπειρία. Ο λόγος που παράγει αυτήν την τέχνη είναι βαθύς: αναζητά να καταγράψει το άυλο, να διασώσει τα ψιθυριστά μηνύματα του παρελθόντος και να αναδείξει τη χειροποίητη αξία που μπορεί να φέρει το κάθε μικρό στίγμα πάνω στο χαρτί. Μας καλεί να αναλογιστούμε την ανθρώπινη εμπειρία, τη σημασία της μνήμης και τη δύναμη της λέξης που διαρκεί μέσα από την απλότητα και την αφηγηματική της αθανασία.
Η καλλιτέχνης πρεσβεύει μια τέχνη που υπερβαίνει τον χρόνο και τη λογική, καλώντας μας να σταθούμε και να αφουγκραστούμε τις ιστορίες που κρύβουν οι λέξεις. Η τέχνη της είναι μια ήσυχη, αλλά πανίσχυρη υπενθύμιση της ανθρώπινης ανάγκης για μνήμη και επαφή. Μέσα από τις επιδέξιες κινήσεις της πάνω στο χαρτί, δημιουργεί έναν χώρο όπου το παρελθόν και το παρόν συνυπάρχουν, όπου η κάθε λεπτομέρεια φανερώνει τον πλούτο και τη βαρύτητα της ανθρώπινης εμπειρίας.
Για την Παπακωνσταντίνου, η τέχνη είναι μια πράξη αγάπης και σεβασμού προς τον γραπτό λόγο, αλλά και προς τους ανθρώπους που τον δημιούργησαν. Κάθε έργο της είναι μια πρόσκληση να επιστρέψουμε σε αυτά που μας κάνουν ουσιαστικά ανθρώπους – στη μνήμη, την αλήθεια, τη σιωπηλή δύναμη της αφήγησης. Έτσι, η Παπακωνσταντίνου μας θυμίζει πως η τέχνη δεν είναι απλώς εικόνα ή κείμενο, αλλά ένας τόπος ψυχικής σύνδεσης, όπου η ομορφιά και η αγάπη για την ανθρώπινη εμπειρία αντέχουν στον χρόνο.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Νίνα Παπακωνσταντίνου: Νομίζω πως σ’ έφτιαξα στο μυαλό μου, lifo.gr, διαθέσιμο εδώ
- Phantoms, Νίνα Παπακωνσταντίνου, cultureisathens.gr, διαθέσιμο εδώ
- «Επαναλήψεις» στην Citronne στον Πόρο: Είδαμε την έκθεση και μιλήσαμε με καλλιτέχνες που συμμετέχουν, athensvoice.gr, διαθέσιμο εδώ
