Της Μαριαλένας Κουντούρη,
Η ζωή ενός αθλητή μοιάζει δύσκολη και γεμάτη προκλήσεις. Παγκόσμια πρωταθλήματα, πανελλήνιοι αγώνες, τραυματισμοί, προπονήσεις, αποτελούν μία καθημερινότητα για τον εκάστοτε άνθρωπο που επιλέγει να ασχοληθεί με τον πρωταθλητισμό. Εντούτοις, η ζωή μίας γυναίκας αθλήτριας μοιάζει λίγο διαφορετική.
Μία αθλήτρια πολύ συχνά έχει να αντιμετωπίσει φαινόμενα, όπως τις κοινωνικές ανισότητες, καθώς ακόμα επικρατούν στερεότυπα, όπως «οι άντρες έχουν καλύτερες επιδόσεις από τις γυναίκες». Μία τέτοια αντίληψη μπορεί να επηρεάσει την ψυχολογία της αθλήτριας και να μειωθεί σημαντικά η αυτοπεποίθηση της. Ακόμα, θεωρείται —δυστυχώς— δεδομένο πως μία γυναίκα θα πληρωθεί πολύ λιγότερο σε σχέση με έναν άντρα, ο οποίος ασχολείται με τον πρωταθλητισμό λόγω του ότι θεωρούνται πιο ικανοί.
Υπάρχει ένα ακόμη ζήτημα υψίστης σημασίας στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι αθλήτριες και αυτό δεν είναι άλλο από το ζήτημα της μητρότητας. Μία γυναίκα που επιθυμεί να κυοφορήσει πρέπει να το σκεφτεί δυο και τρεις φορές μέχρι να καταλήξει στην τελική της απόφαση, καθώς είναι μία επιλογή που θα φέρει πολλές αλλαγές στη ζωή της τόσο την προσωπική όσο και την επαγγελματική. Παρακολουθήσαμε πρόσφατα την Αθηνά Παπαφωτίου, αθλήτρια του βόλεϊ, στο δημοτικό θέατρο Πειραιά με αφορμή το 3ο Συνέδριο Γυναικείου Αθλητισμού του Gazzetta Women, να εκθέτει όλες αυτές τις δυσκολίες που υφίσταται μία γυναίκα όταν αποφασίζει να κυοφορήσει. Συγκεκριμένα αναφέρει: «Αντιλαμβανόμαστε αυτή τη στιγμή ότι δεν υπάρχει το πλαίσιο για να προστατεύσει μια αθλήτρια, που θα μπορούσε παράλληλα να γίνει και μητέρα. Είμαστε εδώ ως επαγγελματίες αθλήτριες, υπάρχουν θέματα που μας απασχολούν, όπως το θέμα της μητρότητας. Ζούμε σε ένα δρόμο που έχει τις βάσεις του στα ανδρικά πρότυπα. Επιλέξαμε τον αθλητισμό, όχι για να μπούμε σε διαδικασία σύγκρισης με τους άνδρες, αλλά για να αναδείξουμε τις ικανότητές μας και τη φύση μας. Εγώ κάθε χρόνο, υπογράφω στο συμβόλαιό μου όρο πως αν μείνω έγκυος, αυτόματα αυτό θα ακυρωθεί. Είναι κάτι που με κάνει να νιώθω μοναξιά, αβεβαιότητα, ανασφάλεια».
Η Αθηνά Παπαφωτίου, εξέθεσε την πραγματικότητα μίας γυναίκας αθλήτριας στην Ελλάδα και απευθύνθηκε στον Αναπληρωτή Υπουργό αθλητισμού Γιάννη Βρούτση, o οποίος ήταν παρών στο συνέδριο, και απάντησε εν ολίγοις πως θα πρέπει να γίνουν βήματα για να διορθωθούν όλα αυτά τα «ατοπήματα» που εντοπίζονται στον ελληνικό αθλητισμό αναφορικά με τη μητρότητα.
Αναλυτικότερα, μία γυναίκα που μένει έγκυος στην Ελλάδα παύει αυτόματα να έχει συμβόλαιο με την οποιαδήποτε ομοσπονδία. Ακόμη και πολλοί χορηγοί που χρηματοδοτούν ουσιαστικά τις προσπάθειες αυτών των αθλητριών, αποσύρουν τις χορηγίες τους, διότι η ανενεργός δράση μίας αθλήτριας θα είναι για ένα μεγάλο διάστημα για το οποίο ο χορηγός «δεν θα μπορεί» να την στηρίξει. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει η ενσυναίσθηση η ή κατανόηση που θα έπρεπε να υφίσταται σε τέτοιες περιπτώσεις. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι δύσκολο μία γυναίκα να συνεχίσει έστω και την ελαφριά προπόνηση, καθώς το σώμα αλλάζει και οι ανάγκες και οι απαιτήσεις του είναι διαφορετικές. Ακόμα και μετά τον τοκετό η επιστροφή είναι εξαιρετικά επίπονη, διότι το σώμα για να επανέλθει χρειάζεται πολύ χρόνο και σκληρές προπονήσεις. Βέβαια, ακόμη κι αν καταφέρει να επιστρέψει στην ενεργό δράση, το ψυχολογικό φορτίο που θα έχει να αντιμετωπίσει είναι τεράστιο, καθώς θα πρέπει να εξισορροπήσει την προπόνηση και την ενασχόληση με το παιδί της.
Τέλος, όλες αυτές οι δυσκολίες δεν συναντώνται μόνο στην Ελλάδα, αλλά αποτελούν ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Κάποιες χώρες έχουν ξεκινήσει να ευαισθητοποιούνται πάνω στο ζήτημα της μητρότητας των αθλητριών και έχουν εφεύρει μέτρα στήριξης αυτών. Βέβαια, οφείλουν αυτά τα μέτρα στήριξης να καθολικευθούν και να εφαρμόζονται, με σκοπό να ενθαρρύνονται οι αθλήτριες και να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα ανεξάρτητα από το αν θα γίνουν μητέρες.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Η μητρότητα στον πάγκο: Ο αόρατος αγώνας των γυναικών στον αθλητισμό, specials.gazzetta.gr, διαθέσιμο εδώ
