Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Οι τελευταίες έρευνες κοινής γνώμης επιβεβαιώνουν την αίσθηση που αποκομίζει ο μέσος παρατηρητής των εγχωρίων πολιτικών εξελίξεων: Το ημέτερο πολιτικό σύστημα βρίσκεται στο μεταίχμιο μεταξύ της φάσης μονοκρατορίας Μητσοτάκη και ανυπαρξίας ισχυρής αντιπολίτευσης και της φάσης «διόρθωσης» της ισορροπίας, που χάριν της εύρυθμης λειτουργίας της Δημοκρατίας, οφείλει να επέλθει.
Η ΝΔ διατηρεί την πρώτη θέση, απολαμβάνοντας –διψήφιο– προβάδισμα ασφαλείας. Παρόλα αυτά, δεν μοιάζει να μπορεί ν’ ανακάμψει από την –κατ΄ ουσίαν– ήττα των ευρωεκλογών. Δεν δύναται να επανέλθει με όρους απόλυτης πολιτικής ηγεμονίας, κατά το πρότυπο της περιόδου από το 2019-2023. Η «κοινωνική» αντιπολίτευση που έχει απέναντί της (ελέω της ανεπάρκειας της κομματικής–κοινοβουλευτικής) την κρίνει ιδιαιτέρως αυστηρά προκαλώντας της σημαντική ζημία, διότι δεν φαίνεται να έλαβε τα μηνύματα των ευρωεκλογών. Η αλαζονεία παραμένει και —καθώς τα πραγματικά προβλήματα της χώρας δεν υποχωρούν– μοιάζει να οδηγεί την Κυβέρνηση Μητσοτάκη σε όλο και μεγαλύτερη απώλεια της επαφής με τα τεκταινόμενα στην κοινωνία. Ακρίβεια, ανασφάλεια, δυσλειτουργία του κράτους και ζητήματα ταυτότητας δεν βρίσκουν ικανοποιητική απάντηση. Επιπλέον, φαίνεται πως παγιώνεται η ύπαρξη μιας ισχυρής εκ δεξιών αντιπολίτευσης, κάτι που απουσίαζε κατά την πρώτη τετραετία Μητσοτάκη. Το, εκ δεξιών, «πλευροκόπημα» από Βελόπουλο και Λατινοπούλου δεν απαντάται, μέχρι στιγμής, ούτε με παραγωγή θετικού κυβερνητικού έργου που θα ξεφούσκωνε το κύμα δυσαρέσκειας που εισπράττουν Ελληνική Λύση και Φωνή Λογικής, ούτε με μια ευδιάκριτη «δεξιά στροφή» που θα λειτουργούσε ανασχετικά στη διαρροή. Η εγχώρια καθημερινότητα και οι διεθνείς εξελίξεις έχουν ξεπεράσει την Κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ο πυρήνας των συνεργατών του Πρωθυπουργού ελάχιστη σχέση, πνευματική και συναισθηματική, με τις κοινωνικές ομάδες που συνιστούν τη «ραχοκοκαλιά» του κόμματος. Έτσι, ουδείς εκπλήσσεται από τη συντονισμένη επανεμφάνιση των προκατόχων του Κυριάκου Μητσοτάκη, Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή και τα συντονισμένα πυρά τα οποία εξαπολύουν εναντίον του. Με ενδιαφέρον, αναμένεται, δε, η αποτύπωση των δημοσκοπικών επιδόσεων της ΝΔ, όταν επανέλθει μια κάποια τάξη στο χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τυπικής τε και ουσιαστικής.
Εκεί, το ΠΑΣΟΚ παγιώνεται στον άτυπο ρόλο της δεύτερης πολιτικής δύναμης της χώρας, μιας και η επίσημη, κοινοβουλευτική αξιωματική αντιπολίτευση παρουσιάζει εικόνα διάλυσης. Η επανεκλογή Ανδρουλάκη και η εσωκομματική διαδικασία εν γένει προσδίδει δυναμική στο Κίνημα, με τους πολίτες εντός ή εκτός των τειχών του ν’ αναμένουν κινήσεις που θα πιστοποιούν ότι ο επανεκλεγείς Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ συνειδητοποίησε τις αστοχίες που το προηγούμενο διάστημα τον απέτρεψαν από το να θέλει το πάλαι ποτέ κραταιό κόμμα σε τροχιά ολικής επαναφοράς. Δυναμική αναμένεται ν’ αντλεί το ΠΑΣΟΚ κι όσο συνεχίζεται ο εμφύλιος σπαραγμός στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Ο τελευταίος οδεύει ολοταχώς προς νέα διάσπαση. Η αριστερή «παράδοση» της πολυδιάσπασης δεν είναι η μόνη που επιβεβαιώνεται. Ο αποκλεισμός του Στέφανου Κασσελάκη από τη συμμετοχή στις προεδρικές εκλογές, ως συνέχεια της καταστατικά έωλης καθαίρεσής του, αποδεικνύει ότι η ίντριγκα, η καμαρίλα, ο φραξιονισμός συνεχίζουν να καθορίζουν τις τύχες της εγχώριας Αριστεράς, που –κλασικά– επιλέγει στις κρίσεις της να περιχαρακωθεί και να ομφαλοσκοπεί τελώντας σε διαζύγιο με την πραγματική κοινωνία. Διόλου τυχαία, λοιπόν! Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιστρέψει μετά από 12 χρόνια σε μονοψήφια ποσοστά με τις διασπάσεις του (Πλεύση Ελευθερίας, ΜεΡΑ 24, Νέα Αριστερά) να «περιφέρονται» στην ίδια επικράτεια με ποσοστά, λίγο πάνω ή λίγο κάτω από το όριο εισόδου στη Βουλή. Το ΚΚΕ παραμένει σταθερό με τάσεις ελαφράς ενίσχυσης πιστό στον απομονοτισμό και στον δογματισμό που του εξασφαλίζουν μια συμπαγή κομματική βάση που, κατά περιόδους, λαμβάνει ένα μικρό «αέρα» δυσαρέσκειας, αναλόγως των εξελίξεων.
Καταληκτικά, βρισκόμαστε σε μια περίοδο κατά την οποία το πολιτικό σκηνικό αναμένεται να εισέλθει σε μια νέα φάση. Μια Κυβέρνηση σχετικά ισχυρή αλλά σε φθίνουσα πορεία, μια αξιωματική αντιπολίτευση που φαίνεται πως βρίσκει νέο εκφραστή αλλά με τη μέγιστη δυνατή εμπειρία, μια ελάσσονα αντιπολίτευση σε κατάσταση αυξημένης εντροπίας. Σε κάθε περίπτωση, οι εξελίξεις μόνο αδιάφορες δεν θα είναι…
