Της Ευθυμίας Γκαμπέση,
«Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανακαλύψει νέου ωκεανούς εάν δεν έχει το θάρρος να απομακρυνθεί από τη στεριά»
–Αντρέ Ζιντ
Απομακρυνόμενοι, λοιπόν, από τη «στεριά» των κλασικών αναγνωσμάτων, μεταφερόμαστε σε κάτι πρωτότυπο και σίγουρα ενδιαφέρον, στο Μπουκάλι στη θάλασσα της Νάγιας Στυλιανίδου που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μετρονόμος.
Το συγκεκριμένο πόνημα είναι ντυμένο με διάφορες μικρές ιστορίες, με διαφορετική όχι μόνο πλοκή αλλά και ήρωα! Ο πρωταγωνιστής κάθε ιστορίας μπορεί να πάρει διάφορες μορφές και να μεταμορφωθεί από ερωτοχτυπημένη κοπέλα σε ναυτικό που έχει χαθεί στη θάλασσα. Μπορεί, επίσης, από μικρό αγόρι που ακούει με περιέργεια τις ιστορίες που του αφηγείται η γιαγιά του να περάσουμε σε γυναίκα που βλέπει στο όνειρό της τη μελλοντική της οικογένεια.
Η συγγραφέας του συγκεκριμένου βιβλίου, Νάγια Στυλιανίδου, γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1987. Σαφέστερα, «ακροβατεί» μεταξύ της ακαδημαϊκής και συγγραφικής της ταυτότητας. Από τη μία, δηλώνει ερευνήτρια/εκπαιδευτικός/ακαδημαϊκός στο πεδίο της Συμπεριληπτικής Εκπαίδευσης (MA University of Nottingham, PhD European University Cyprus). Ακόμα, διδάσκει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και συμμετέχει σε εκπαιδευτικά–ερευνητικά προγράμματα που επικεντρώνονται στη Συμπερίληψη. Είναι, επίσης, η κύρια συγγραφέας του προγράμματος COSDIA (Collaborative Storytelling for Disability Awareness). Από την άλλη, φανατική αναγνώστρια, εξερευνήτρια Δημιουργικής Γραφής, συλλέκτρια συγγραφικών εμπειριών. Μέχρι σήμερα έχει συλλέξει: εργαστήρια διηγήματος, μυθοπλασίας, σεναρίου, μυθιστορήματος, παιδικής λογοτεχνίας, εφηβικής λογοτεχνίας, λογοτεχνίας του φανταστικού και συνεργάτης γραφής. Τέλος, η συλλογή της εξακολουθεί, όμως, να συμπληρώνεται…
Επιστρέφοντας στο βιβλίο, οι ετερόκλητες αυτές ιστοριούλες μάς δίνουν κάθε φορά και ένα διαφορετικό μήνυμα. Συγκεντρώνουν ένα ευρύ φάσμα προσωπικών σκέψεων, αλλά και εμπειριών και συναισθημάτων. Μερικοί από τους τίτλους είναι: DNA, Παπούτσια επιβίωσης, Κρυμμένοι θησαυροί και Λευκό ελάφι. Άλλοτε αναφέρονται σε σύγχρονα ζητήματα, όπως το προσφυγικό, ενισχύοντας την ενσυναίσθηση και τον προβληματισμό μας, και άλλοτε αναφέρεται σε ένα προφητικό όνειρο ή μία εσωτερική ενδοσκόπηση.
«Γεια! Σάς καλωσορίζω στο blog μου! “Μπουκάλι στη θάλασσα” τ’ ονόμασα. Εδώ, έχω πολλούς και διαφορετικούς εαυτούς. Μπορεί να είμαι κάποιος που βρέθηκε κατηγορούμενος γιατί ερωτεύτηκε, κάποια που γνώρισε έναν τύπο στη Βαρκελώνη, ένα παιδί που ακούει ιστορίες απ’ τη γιαγιά του. Μπορεί να είμαι κάποια που βρέθηκα να κολυμπάω με ηλεκτροφόρα ψάρια, να μιλάω με μια πολύγλωσση κούκλα, να συναντιέμαι με το λευκό ελάφι. Όλοι αυτοί οι εαυτοί έχουν κάτι που τους συνδέει, που υφαίνει τη μεταξύ τους σχέση: τη Θάλασσα. Αυτή τη μάγισσα, τη νεράιδα με τα γαλαζοπράσινα αλμυρά πέπλα, που τούς βοηθάει ν’ αποδράσουν από το γκρίζο της καθημερινότητας. Κοπιάστε λοιπόν στις θάλασσες των ιστοριών μου. Ίσως ανακαλύψετε ότι δεν είναι μόνο δικές μου».
Ανακεφαλαιώνοντας, σίγουρα πρόκειται για ένα βιβλίο πολύ διαφορετικό από όσα έχετε διαβάσει μέχρι στιγμής. Όχι μόνο εγείρει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, αλλά δεν τον αφήνει και να πλήξει. Οι συνεχείς εναλλαγές των προσώπων, των παραστάσεων και των νοημάτων μετουσιώνουν το έργο σε ένα πολύχρωμο πόνημα με πλούσιο περιεχόμενο.
