Της Σόνιας Βαλαβανίδη,
Προσωπικότητες βυθισμένες στη λήθη του ατομισμού τους, ανίκανες να αντιληφθούν το αόρατο πέπλο της αναισθησίας, κοιτούν θριαμβευτικά την αντανάκλασή τους στην κοίτη του ποταμού. Σαν άλλοι νάρκισσοι παγιδεύονται στα δίχτυα του κοινωνικού χάους. Σύρε το βλέμμα σου αργά και νωχελικά στα τερατουργήματα της εποχής. Τι βλέπεις; Αδικία, πόνο, πάθη. Τι μυρίζεις; Τη σάπια σάρκα του εγωισμού. Ενός εγωισμού που θρέφεται με απαξίες και διογκώνεται συνεχώς απειλώντας την ευημερία του εαυτού. Ίσως αναζητάς τα ίχνη του σύγχρονου τρόπου ζωής που αποτελούν ψίχουλα για τον αδηφάγο εγωισμό. Άδικο δεν έχεις. Μα μια βαθύτερη ενδοσκόπηση θα σε βοηθήσει να μελετήσεις τα αίτια και αιτιατά που οδηγούν εδώ.
Ψηλαφείς τον σύγχρονο τρόπο ζωής για να αναγνωρίσεις τι πήγε λάθος. Η υπερκατανάλωση αγαθών, η τεχνολογική έκρηξη και η θεοποίηση του χρήματος και της δόξας θήλασαν τον εγωισμό. Το αδηφάγο αυτό τέρας συνεχίζει να καταβροχθίζει κάθε κοινωνική δομή καθώς το μόνο που το ενδιαφέρει είναι η ικανοποίησή του. Αναρωτιέσαι πόσο σημαντικό είναι το ίδιο το τέρας για την οικονομία μας και μειδιάς ειρωνικά γιατί αισθάνεσαι τη δύναμη του χρήματος. Σχεδόν ανατριχιάζεις με την ύπαρξη ψυχών που λειτουργούν ως καταναλωτικές μηχανές. Εκκολαπτόμενοι νάρκισσοι, δίχως ίχνος ενσυναίσθησης, που κινούνται σαν σκιές στον δρόμο της αέναης και άμετρης κατανάλωσης. Η ισχυροποίηση του «εγώ» δεν συντελείται μόνο μέσω της καταναλωτικής κουλτούρας αλλά και με την αρωγή της τεχνολογίας. Η επιρροή της επίπλαστης τελειότητας που παρουσιάζεται στα κοινωνικά δίκτυα πληγώνει την αυταρέσκειά μας. Μάς ωθεί στην υπερπροσπάθεια, στα όρια του εαυτού μας, ώστε να αποκτήσουμε τελικά ένα πουκάμισο αδειανό… Στο κυνήγι αυτό, ο εγωισμός μάς θεριεύει και διεκδικεί λυσσαλέα.
Κουνάς το κεφάλι σου σκεπτικά, γιατί δεν μπορεί η καθημερινότητα να αποτελεί πανάκεια για τον ναρκισσισμό που κρύβουμε μέσα μας. Μπορεί να είμαστε ικανοί να πράττουμε ακραία για να χορτάσουμε τον εγωισμό μας. Η γλυκύτητα του χρήματος που συνοδεύεται από τη δύναμη της εξουσίας διεγείρει τα κατώτατα ένστικτα του ανθρώπου και τον μετατρέπουν σε θηρίο ικανό να κατασπαράξει τη σάρκα των θυμάτων του. Η ανάγκη να βρίσκεται στο βάθρο και να δέχεται όλους τους προβολείς του ενδιαφέροντος δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις, ώστε να ξεπερνά τα κοινωνικά και ηθικά όρια. Ρίγος σε διαπερνά όταν συνειδητοποιείς το έρεβος της ανθρώπινης ψυχής, τη ματαιοδοξία της ανθρώπινης φύσης, το ναρκισσισμό που δεν γνωρίζει ισότητα, αγάπη, καλοσύνη μα μόνο ακόρεστη επιθυμία.
Ο Νάρκισσος στον μύθο άφησε την τελευταία του πνοή μόνος, χαμένος στον αυτοθαυμασμό της εικόνας του. Η λίμνη αποτέλεσε για εκείνον παγίδα θανάτου. Ο αχνός του θανάτου που πλανάται γύρω μας σου μαυρίζει την ψυχή. Σαν άλλοι νάρκισσοι θαυμάζουμε την αντανάκλασή μας στη λίμνη της σύγχρονης πραγματικότητας δίχως να αντιληφθούμε πως ο πνευματικός θάνατος βρίσκεται προ των πυλών. Μέσα στη βιάση των ρυθμών της ζωής, ο καθένας από εμάς αγωνιά για την προσωπική του εξέλιξη, ακόμα και όταν αυτή παραγκωνίζει το κοινωνικό καλό. Άτομα άνευ ορίων, ανθρωπότητα διαλυμένη, ένας κόσμος άδικος συνιστούν το συνονθύλευμα της ζωής μας. Βαριανασαίνεις με την εικόνα που σχημάτισες στο μυαλό σου. Θα μείνουμε, άραγε, παγιδευμένοι στο καθρέφτισμα της λίμνης αναμένοντας το τέλος μας ή μήπως θα απομακρύνουμε το βλέμμα μας από την κοίτη του θανάτου λογχεύοντας το τέρας του εγωισμού που οι ίδιοι θρέψαμε;
