Της Θεοφιλίνας Βαλλούς,
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που μοιάζει να κρύβει μέσα της έναν ολόκληρο κόσμο. Μια πόλη βυθισμένη στις εσωτερικές γοητευτικές αντιφάσεις της, που συνδυάζει αγέρωχα μνημεία και επιβλητικά αξιοθέατα με μοντέρνα κατανυκτικά δρομάκια και σύγχρονα γουστόζικα πολύχρωμα μαγαζάκια που αναβλύζουν ζωή και νιότη. Μια πόλη που ακροβατεί ανάμεσα στο χτες και στο σήμερα, όπου το πολυδιάστατο παρελθόν της δεν ξεθωριάζει, αλλά συμπλέκεται και συνέχεται με το αεικίνητο παρόν της. Και είναι αυτή ακριβώς η μοναδική γοητεία της που την καθιστά κάθε χρόνο πόλο έλξης εκατοντάδων χιλιάδων φοιτητών, που την επιλέγουν ως καμβά του πορτραίτου της πιο όμορφης ίσως περιόδου της ζωής τους.
Η συμπρωτεύουσα δίνει, λοιπόν, στους φοιτητές της την ευκαιρία να επισκεφθούν το Λευκό Πύργο, παγκοίνως αναγνωρίσιμο σύμβολο της πόλης και ακούραστο φρουρό του Θερμαϊκού, να γνωρίσουν τη Ροτόντα, έναν ακόμη αινιγματικό μάρτυρα της τρικυμιώδους ιστορίας της, να διαβούν την Αψίδα του Γαλερίου, μια ανάγλυφη πύλη προς το αγλαό παρελθόν της, και να θαυμάσουν την Αγία Σοφία και τον Ναό του Αγίου Δημητρίου, πολιτισμικά και θρησκευτικά σύμβολα που τη στολίζουν. Μα είναι και πολλά περισσότερα από το άθροισμα των πολιτιστικών της μνημείων. Είναι όλα εκείνα τα διασκορπισμένα διαμάντια της, που της δίνουν την ιδιαίτερη, νεανική, δροσερή φυσιογνωμία της. Οι περίπατοι στα πορφυρά ηλιοβασιλέματα της παραλιακής, όλες οι πολύβουες γήινες απολαύσεις στα πολύχρωμα Λαδάδικα, τα βήματα στην αγορά Μοδιάνο, οι μελίρρυτοι ψίθυροι και η μυρωδιά του γιασεμιού που αναμειγνύονται με τον αέρα στα κάστρα.
Πράγματι, η Θεσσαλονίκη έχει να προσφέρει στους φοιτητές της έναν μικρόκοσμο αρκούντως ικανοποιητικό. Όμως, πέρα για πέρα σαγηνευτικότερη από τη «μικροσκοπική» καθημερινότητά της είναι η «μακροσκοπική» βαθύτερη ομορφιά της. Αυτή που πρέπει να αναζητήσεις, να αφουγκραστείς, ώστε η πόλη να μετουσιωθεί, από μια πόλη που απλώς επισκέπτεσαι, σε μια πόλη που βιώνεις. Μόνο έτσι θα νιώσεις την καρδιά της να χτυπά, όταν ανακαλύψεις την βαθιά, ανθρώπινη πλευρά της. Κι αυτή αναντίρρητα φωλιάζει στις εστίες της εθελοντικής προσφοράς της, που με τη σειρά τους ενώνονται και σχηματίζουν ένα κρυφό δίκτυο που συνθέτει τις ανθρώπινες ευαισθησίες σε κάτι πιο βαθύ, πιο διαχρονικό, πιο ουσιώδες.
Σ’ όλη την πόλη, οι εθελοντές ανταποκρίνονται άμεσα στα καλέσματα κοινωνικής αλληλεγγύης, δίνοντας ενεργό παρόν σε κέντρα φροντίδας και πρόνοιας. Εθελοντές του “Chefs for Zero Hunger”, της «Τράπεζας Τροφίμων» της Χ.Α.Ν.Θ. και των κοινωνικών παντοπωλείων των δήμων, μοιράζουν είδη πρώτης ανάγκης σε συνανθρώπους τους που συχνά η κοινωνία ξεχνά. Εθελοντές από «το Χαμόγελο του Παιδιού», τον «Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό», την “Action Aid”, την «Άρσις», το «Κοινωνικό Φροντιστήριο του Δήμου Θεσσαλονίκης», τη «Μέριμνα», το «ΚΕΘΕΑ», προσφέρουν ακούραστα σπουδαίο ανθρωπιστικό έργο, κρατώντας συντροφιά σε ηλικιωμένους που φιλοξενούνται σε γηροκομεία, κρατώντας το χέρι των ασθενών σε δύσκολες στιγμές, υποστηρίζοντας μαθησιακά παιδιά, προσφέροντας ψυχοκοινωνική υποστήριξη σε εξαρτημένους και αποφυλακισθέντες, συμμετέχοντας σε αποστολές διάσωσης, προασπίζοντας τα δικαιώματα προσφύγων και μεταναστών.
Με τον εθελοντισμό μπορεί να συστηθεί ένας φοιτητής σε κάθε γωνιά, σε κάθε σχεδόν στενό της πόλης. Κατά μήκος του Θερμαϊκού ομάδες εθελοντών επιδίδονται στον καθαρισμό των ακτών από σκουπίδια και πλαστικά, πασχίζοντας να εξασφαλίσουν ένα διαυγέστερο μέλλον για τον τόπο τους. Στους πρόποδες του Σέιχ Σου, πρωτοβουλίες δενδροφυτεύσεων αναπλάθουν τον πράσινο πνεύμονα της πόλης, με κάθε δέντρο να υπόσχεται για το μέλλον μία καθαρότερη ανάσα. Λίγο πιο πέρα, στους δρόμους της Ροτόντας και του Βαρδάρη, οι διανομές τροφίμων και ρουχισμού σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες παραδειγματίζουν, υπενθυμίζοντας την υποχρέωση όλων μας να καταπραΰνουμε την κοινωνική αδικία, με κάθε πιάτο φαγητού να τροφοδοτεί την ισότητα και κάθε ζεστή κουβέρτα να αναθερμαίνει την ανθρωπιά. Παραπέρα, στην πλατεία Αριστοτέλους και το λιμάνι της πόλης, όπου φιλοξενείται κάθε χρόνο το «Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης», οι εθελοντές του ενσωματώνονται στον πολιτισμικό παλμό της πόλης, διαχέοντας την κουλτούρα της, ενώ συνεισφέροντας στη «Διεθνή Έκθεση Βιβλίου», στο εκθεσιακό κέντρο της πόλης, μεταμορφώνονται, από απλοί αποδέκτες, σε προαγωγοί πολιτισμού, συνδέοντας τους ανθρώπους μέσω της καινοτομίας και της τέχνης.
Και κάπως έτσι, οι εθελοντικές δράσεις που προσφέρει η Θεσσαλονίκη, γίνονται οι κρυφές της φλέβες, που της δίνουν πνοή, που την κρατούν ανθρώπινη. Και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο δώρο που έχει να προσφέρει. Δεν είναι η ιστορία της, τα μνημεία, οι όμορφες γωνιές και τα χρυσαφένια ηλιοβασιλέματά της. Είναι η σπίθα της καλοσύνης της, που παίρνει σάρκα και οστά μέσα από κάθε εθελοντική προσφορά, που αναβλύζει από κάθε χαμόγελο που μοιράζεται. Και ίσως, διασχίζοντας την εθελοντική του διαδρομή, ο φοιτητής να συναντήσει μία βαθύτερη εκδοχή του εαυτού του. Να βρει εκεί την κρυμμένη φωνή της ενσυναίσθησης, της ανιδιοτέλειας και της υπευθυνότητας. Να αναπτύξει επαγγελματικές δεξιότητες και να δικτυωθεί σε περιβάλλοντα που θα τον καθορίσουν. Και έτσι, καθώς περπατά στην παραλία, βλέποντας τον ήλιο να δύει πάνω από το Θερμαϊκό, να συνειδητοποιήσει πως η Θεσσαλονίκη του ‘χει δώσει κάτι πολύ πιο ουσιαστικό από μια ακαδημαϊκή επένδυση: έναν καμβά για να ζωγραφίσει το μέλλον του.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- «Θεσσαλονίκη: Εθελοντές μάγειρες μοιράζουν φαγητό σε αστέγους εδώ και πέντε χρόνια», ertnews.gr, διαθέσιμο εδώ
- «Θεσσαλονίκη: 1.100 σακούλες με τρόφιμα μοιράστηκαν σε ευπαθείς κοινωνικά ομάδες από τον κεντρικό δήμο», ertnews.gr, διαθέσιμο εδώ
- «Θεσσαλονίκη: Ταξίδι προσφοράς και αυτογνωσίας μέσω του εθελοντισμού», parallaximag.gr, διαθέσιμο εδώ
