Της Ειρήνης Λάττα,
Δυστυχώς, άλλη μια είδηση ήρθε για ακόμα μια φορά να ταράξει την καθημερινότητά μας, αυτή τη φορά με θύμα ένα μικρό αγοράκι, μόλις πέντε ετών. Το παιδάκι που πλέον πάει νηπιαγωγείο φαίνεται να βιάστηκε από δύο συμμαθητές του, οι οποίοι μάλιστα καθόλου δε μεταμέλησαν για το περιστατικό, αφού το παραδέχτηκαν, γελώντας. Τί άλλο να πούμε; Η πλήρης εξαθλίωση και κατάντια. Απογοητευόμαστε καθημερινά όλο και περισσότερο αλλά πραγματικά, μέχρι πού θα φτάσουμε;
Η συμπεριφορά των ανθρώπων πλέον είναι τερατώδης και δεν υπάρχουν καν δείγματα για μια πιο αισιόδοξη οπτική. Τί μπορεί αλήθεια να συνετέλεσε, ώστε παιδάκια 5 χρονών να σκεφτούν κάτι τέτοιο, το οποίο μπορεί μόνιμα να καταστρέψει τον ψυχισμό ενός μικρού παιδιού. Τί φταίει; Οι τηλεοράσεις, τα κινητά, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που προωθούν τη βία με κάθε τρόπο, μέσω των κινουμένων σχεδίων, των τραγουδιών και των βιντεοπαιχνιδιών; Μήπως οι γονείς έχουν αφήσει εντελώς τον ρόλο τους; Αφού θεωρώ πως είναι πολύ δύσκολο ένα παιδί, το οποίο έχει συζητήσει για αυτά τα θέματα με τους γονείς του να είναι σε θέση να κάνει κάτι τέτοιο. Το ότι όλα αυτά είναι ύποπτα είναι το μόνο σίγουρο και δεν μπορώ να ξέρω αν θα δοθεί η απαραίτητη προσοχή που αρμόζει σε ένα τέτοιο ζήτημα.
Πόσο σοκαριστικό είναι να ακούμε τέτοια γεγονότα στην καθημερινότητά μας και να βλέπουμε πόσο κοντά μας είναι. Όσοι εργάζονται σε σχολεία ή άλλους χώρους με παιδιά, μπορούν να καταλάβουν πιο εύκολα πως για να γίνει κάτι χρειάζονται μόνο λίγα δευτερόλεπτα και η ευθύνη για αυτά τα δευτερόλεπτα είναι τεράστια. Σαφώς, δεν μπορούν να φταίνε μόνο οι νηπιαγωγοί ή όσοι εφημέρευαν, γιατί ένα τέτοιο περιστατικό είναι πραγματικά ανήκουστο. Αποτελεί θέμα άξιο περιέργειας ο χειρισμός των γονιών, σε βαθμό που πρέπει να εξεταστεί.
Πώς παρόλ’ αυτά μπορεί μια τέτοια κατάσταση να αποφευχθεί; Αρχικά, με τη συστηματική παρατήρηση και καταμέτρηση των μαθητών ενός τμήματος, οποιαδήποτε ώρα και κυρίως, την ώρα των ειδικοτήτων, στην οποία και αναφέρεται ο αριθμός των μαθητών. Κάτι ακόμα που έχει καταλυτικό ρόλο είναι η θέση του προσωπικού σε μέρη περισσότερο «απόκρυφα», όπως είναι οι τουαλέτες, κάποια άδεια αίθουσα ή οι γωνιές στον προαύλιο χώρο, στις οποίες χάνεται εύκολα το οπτικό πεδίο. Επιπλέον, είναι απαραίτητη η ενημέρωση τόσο της διεύθυνσης, όταν παρατηρείται κάτι ανησυχητικό σχετικά με τη συμπεριφορά κάποιου παιδιού, όσο και των γονέων. Πρόκειται για θέσεις μεγάλης ευθύνης, τις οποίες πολλοί κοροϊδεύουν ή υποβιβάζουν, κι όμως είναι υψίστης σημασίας. Σημαντικό για την πρόληψη τέτοιων περιστατικών είναι η πρόληψη από την πλευρά του οικογενειακού περιβάλλοντος, μέσα από την οριοθέτηση των παιδιών, καθώς και με τη συζήτηση.
Ήδη από την ηλικία του παιδικού σταθμού, τα παιδάκια πρέπει να είναι σε θέση να γνωρίζουν τί μπορούν και τί δε μπορούν να κάνουν, κυρίως αναφορικά με τα υπόλοιπα παιδιά. Οι γονείς είναι υποχρεωμένοι να ενημερώνουν συχνά τα παιδιά τους για ενδεχόμενους κινδύνους, χωρίς να τα τρομάζουν, αλλά για να αποφύγουν μελλοντικές διαφωνίες. Η πρόληψη τέτοιων καταστάσεων είναι άκρως καταλυτική, αφού σε τόσο μικρή ηλικία, τα παιδιά δεν διαθέτουν σωστή κρίση και είναι αφελή. Είναι καθήκον όλων μας, λοιπόν, να ευαισθητοποιηθούμε και να ενημερωνόμαστε, ώστε τέτοια περιστατικά να μην ξανασυμβούν ποτέ.
