Της Άννας Μαρία Τσαρτσίδου,
Αμφιταλαντεύτηκα πολύ για το αν πρέπει ή όχι να αναπτύξω το συγκεκριμένο θέμα, καθώς είμαι ένα από αυτά τα άτομα, που χρησιμοποιούν ελάχιστα τα social, δεν τα πάω καλά μαζί τους και φυσικά ούτε αυτά με εμένα. Παρόλα αυτά δεν τα πάω καλά μαζί τους από επιλογή και στάση ζωής. Επιλέγω να μην τα αφήνω να γίνουν κομμάτι μου και πιο συγκεκριμένα δε θέλω να μπω στην διαδικασία, να μάθω να τα χειρίζομαι, γιατί αν φτάσω εκεί, ξέρω πως πλέον θα με χειρίζονται εκείνα και όχι εγώ. Οπότε γιατί ένα “almost anti-social girl” να αναλάβει ένα τέτοιο θέμα; Ακριβώς επειδή είναι anti-θετη με όλη αυτή την διαδικτυακή αίγλη, μπορεί αποστασιοποιημένη, να δει ολόκληρο το πλάνο, ώστε να μπορεί να μιλήσει για αυτό.
Ουκ ολίγες φορές, έχω ακούσει ιστορίες από φίλους, γνωστούς, συγγενείς που βρήκαν τη χαμένη τους αγάπη μέσα από τα social, που χώρισαν και βρήκαν καπάκι τη νέα τους σχέση μόνο με ένα “scroll”, που γνώρισαν τον έρωτα της ζωής τους, ενώ «δεν ήταν σε φάση», τυχαία, μέσω dating app. Όλα αυτά φυσικά δεν είναι τίποτα μπροστά σε όλες αυτές τις αμέτρητες ιστορίες που υπάρχουν εκεί έξω. Ιστορίες έρωτα, αγάπης, φλερτ, ιστορίες που όλες τους ξεκίνησαν με γνώμονα τα ηλεκτρονικά μέσα γνωριμιών. Ένας ολόκληρος νέος κόσμος άνοιξε από την στιγμή που τα social εισέβαλαν στην ζωή μας, οπότε όπως είναι λογικό, αυτός ο ολοκαίνουργιος κόσμος έχει προκαλέσει αλλαγές σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν αποτελούν εξαίρεση, καθώς έχουν αλλάξει και οι ίδιες ριζικά και πλέον έχουν θεμελιωθεί σύμφωνα με τον διαδικτυακό κόσμο. Δεν νοείται πλέον σχέση που ένα μεγάλο μέρος της δεν διαδραματίζεται μέσω των social και αυτό φαίνεται φυσικό. Το ακραίο είναι πως φαντάζει περίεργο και «ξένο» να δημιουργηθεί μια σχέση καθαρά από διά ζώσης επαφή, από αλληλεπίδραση “face to face”.
Πως είναι στα αλήθεια όμως οι σχέσεις μέσω dating apps; Όπως έχω ακούσει αμέτρητες ιστορίες για την «μαγεία» των διαδικτυακών γνωριμιών, έτσι αντίστοιχα έχω ακούσει και άλλες πολλές ιστορίες που αντιπροσωπεύουν όλη την μαυρίλα και την παρακμή του διαδικτυακού έρωτα. Διάφορες ιστορίες για αγρίους, με «ηλεκτρονικό ψάρεμα» και κλοπές, ιστορίες για διασυρμό φωτογραφιών και βίντεο, ψέματα με διπλά και τριπλά προφίλ, “catfishing” με μεγάλες αποκλίσεις από την πραγματικότητα, εμμονικοί stalkers και άλλες πολλές λανθάνουσες συμπεριφορές της ανθρώπινης ύπαρξης.
Μετά από κουβέντα με άτομα που έχουν δώσει πραγματικά ευκαιρίες στα dating apps, κατάλαβα ότι αυτό που αποκόμισαν ήταν κυρίως χάσιμο χρόνου και απογοήτευση. Πρώτα από όλα, χάσιμο χρόνου γιατί αφιέρωναν ουσιαστικό χρόνο, μιλώντας και γνωρίζοντας κόσμο, ψάχνοντας για το κάτι το αξιόλογο, το οποίο στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν ερχόταν ποτέ. Έπειτα, απογοήτευση πηγαία, η οποία δεν προέρχεται απλώς από το γεγονός ότι χαράμισαν χρόνο, αλλά επειδή πίστεψαν σε κάτι που δεν ήταν αντικειμενικά πραγματικό, αλλά εντελώς υποκειμενικά «φανταστικό». Γιατί όταν ερωτεύεσαι, μέσω διαδικτύου, ερωτεύεσαι μέσω της φαντασίας και εκεί, μέσα στο κεφάλι σου, τα πράγματα μπορεί να γίνουν πραγματικά πολύ επικίνδυνα. Εκεί είναι που ελλοχεύει ο κίνδυνος της διάψευσης, της εξιδανίκευσης κάθε χαρακτηριστικού του άλλου ανθρώπου.
Μεγάλο ρόλο παίζει σε όλη αυτή την «απογοήτευση» το γεγονός ότι οι άνθρωποι ντρέπονται να μιλήσουν για τη γνωριμία τους ανοιχτά στον περίγυρό τους. Είθισται να είναι μεγάλο «ταμπού» στη χώρα μας οι διαδικτυακές γνωριμίες, κάτι που απομονώνει τα άτομα που επιλέγουν να το δοκιμάσουν, γιατί αισθάνονται παράταιροι και διαφορετικοί. Φράσεις όπως «Κάποιο κουσούρι θα έχει σίγουρα για να ψάχνεται μέσω ίντερνετ» και «Τι πάει λάθος μαζί του/της και δεν μπορεί να βρει ένα φυσιολογικό ταίρι;» είναι μερικές από τις φράσεις που ενισχύουν τις στερεοτυπικές αντιλήψεις για τα dating apps. Αν οι άνθρωποι μιλούσαν πιο ελεύθερα σε γνωστούς και φίλους για τις γνωριμίες τους, πιθανόν, πολλά λάθη και απογοητεύσεις να είχαν αποφευχθεί.
Κάτι ο covid, κάτι η ραγδαία άνοδος των social, κάτι η μόδα, κάτι η ευκολία και η ταχύτητα της χρήσης τους, κάτι η τάση των σύγχρονων ανθρώπων, το «εδώ και τώρα», κάτι λοιπόν, λίγο από όλα τα παραπάνω, οδήγησαν τα dating apps να έρθουν στην ζωή μας για να μείνουν. Είναι ένα νέο εργαλείο στα χέρια του ανθρώπου, μα δυστυχώς, ο άνθρωπος δεν ξέρει πώς να το εκμεταλλευτεί. Θεωρώ πως αυτό είναι το πιο επίφοβο κομμάτι των dating apps. Ότι ο κόσμος δεν ξέρει πού πάει να μπλέξει. Όχι ότι οι παραδοσιακοί μέθοδοι γνωριμίας δεν έχουν και αυτοί τους κινδύνους τους, απλώς η ηλεκτρονική επικοινωνία, κρύβει πάντα μέσα της κάτι το άγνωστο, υπάρχει πάντα ένα πέπλο που χωρίζει–κρύβει δύο οθόνες ή δύο κόσμους. Αυτό πέρα από θάρρος για να το τολμήσεις, πρέπει και να έχεις γερό στομάχι ή τουλάχιστον να είσαι και λίγο υποψιασμένος, γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου τύχει. Συμπερασματικά, θα πρότεινα να ψάξεις τον έρωτα ακόμα και με αυτόν τον τρόπο, αλλά κράτα πάντα και μια πισινή.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Μήπως ήρθε το τέλος των dating apps; kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
- Εσύ ξέρεις τι είναι το Catfishing;, neolaia.gr, διαθέσιμο εδώ
