Της Ελένης Καραγιάννη,
Η αχλή της Αθήνας μπορεί να χωρέσει, αναμφίβολα, πολλούς καλλιτέχνες. Η χαώδης αυτή κατάσταση παρασύρει τόσα ερεθίσματα που μπορούν να δημιουργήσουν τέχνη κυριολεκτικά από το μηδέν. Αν σε αυτά τα ερεθίσματα προσθέσει κάποιος λίγο μεράκι, λίγη φαντασία και πολύ πολύ ταλέντο, τότε το αποτέλεσμα γίνεται ένα αδιαμφισβήτητο αριστούργημα. Αυτό έκανε και ο νέος καλλιτέχνης Στράτος Φυγετάκης, ο οποίος με το νέο του τραγούδι Over My Head μας παρακίνησε να αναζητήσουμε λίγα παραπάνω πράγματα για αυτόν και τη μουσική του.
Ο Στράτος αποτελεί ένα από τα πολλά παραδείγματα παιδιών που το μουσικό μικρόβιο χώθηκε από νωρίς στον οργανισμό τους και –ευτυχώς για εμάς– δεν βγήκε ποτέ. Ασχολείται με την μουσική από πολύ μικρή ηλικία, αλλά τα τελευταία επτά χρόνια γράφει τους δικούς του στίχους, τους ενσαρκώνει με την δική του κιθάρα σε indie μουσικές εμπειρίες και τις δημοσιεύει, για να τις ζήσουμε μαζί του. Το πρώτο του τραγούδι, ηχογραφημένο στο κινητό, αποτελεί μια κατάθεση ψυχής, μια γενική εικόνα και ένα τρέιλερ για ό,τι θα ακολουθούσε. Ο λόγος για το Rituals, αφιερωμένο στις εμπειρίες που συνοδεύουν την ζωή με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, το οποίο έγινε το ξεκίνημα μιας όμορφης μουσικής προσωπικότητας. Επίσης ηχογραφημένο στο κινητό του, το Ode to Vincent, ένα τραγούδι – ύμνος για τον Vincent Van Gogh, έγινε γνωστό μέσα από την εκπομπή Ράδιο Αρβύλα, όπου ο τότε εικοσάχρονος Στράτος ανέβηκε στη «σκηνή» με την κιθάρα του και μίλησε στις ευαίσθητες και έν – τεχνες ψυχές.
Η μουσική ενός νεαρού ατόμου πάντα έχει κάτι από έρωτα και κάτι από ευαισθησία, και ο Στράτος δεν διαφέρει σε τίποτα από αυτό. Στο μόνο που διαφέρει είναι η ειλικρινής στάση απέναντι στην εναλλακτική μουσική, η αγάπη για την απλή, ανόθευτη και ερωτική μουσική, υπό ένα μουσικό πρίσμα (αυτό της indie) που δεν πρωτοστατεί ιδιαίτερα στην ελληνική μουσική βιομηχανία.
Τα τραγούδια του φέρουν απλούς, μα περιεκτικούς τίτλους, όπως Woman, Her, Brother, λέξεις που ο καθένας μας μπορεί να τις αποδώσει διαφορετική μορφή, να τις οικειοποιηθεί και να τις αφιερώσει σε διαφορετικά πρόσωπα, ταυτόχρονα. Ποιος δεν ονειρεύεται να βρει έναν καλλιτέχνη να μιλά για όσα δεν μπορεί εκείνος να πει; Κανένας. Και αυτό, ίσως, είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Στράτου. Δεν γράφει για εξωπραγματικά γεγονότα, για καταστάσεις που δε συναντάμε ποτέ, για όνειρα ή μύθους. Γράφει για την καθημερινή ζωή, κάνει μουσική τις δυσκολίες, τον έρωτα, την φιλία, την ζωή, όλα όσα συνιστούν τη νεότητα. Ουσιαστικά, γράφει ιστορίες που μόνο αυτός έχει ζήσει, αλλά με κάποιον τρόπο όλοι μας ήμασταν εκεί. Γράφει τις ιστορίες που εμείς έχουμε ζήσει, αλλά δε φανταζόμασταν πόσο ωραία μουσική θα γίνονταν τελικά.
Η πλειονότητα των τραγουδιών του ακολουθούν ένα συγκεκριμένο ακουστικό μοτίβο, αυτό το χαλαρωτικό στυλ, που σε κάνει να ηρεμείς μετά από μια δύσκολη μέρα. Παρόλα αυτά, συνομιλώντας απευθείας με τον ίδιο, αναφέρθηκε πως η μουσική κατεύθυνση αποτέλεσε μια πηγή πίεσης στην αρχή της πορείας του.
Μπορούμε με σιγουριά να του απαντήσουμε, όλοι όσοι τον ακούμε, πως αυτό δεν φαίνεται ούτε μια φορά στα κομμάτια του, που από το παλαιότερο έως το πιο νέο, υπάρχει αυτή η μουσική συνέπεια που «ζητείται» από έναν καλλιτέχνη.
Λίγα ακόμα ενδιαφέροντα στοιχεία για τον Σ. Φυγετάκη είναι πως δεν περιορίζει τις ασχολίες του στη μουσική, πράγμα δύσκολο για τους νέους καλλιτέχνες. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Ψυχολογίας του ΕΚΠΑ και συνεχίζει ακόμα τις σπουδές του πάνω στο αντικείμενο. Αν με ρωτάτε, θα αποφάσιζα με σιγουριά πως ακριβώς αυτή η ενασχόληση που σε φέρνει σε επαφή με διαφορετικά ερεθίσματα, είναι το κλειδί της επιτυχημένης τέχνης. Αναλογιζόμενη και το είδος της ακαδημαϊκής πορείας, σίγουρα η επιστήμη της Ψυχολογίας έχει δώσει στον Στράτο αυτή την ενσυναισθητική ικανότητα που τον διακατέχει. Θυμηθείτε: γράφει για τη δική του ζωή, και μιλά για τη δική μας.
Ο Στράτος, πλέον, ανήκει στην ομάδα Mellowsophy, η οποία τον έχει βοηθήσει να κυκλοφορήσει τα τέσσερα τελευταία κομμάτια του. Ενώ, ο Διγενής και ο Papatanice ασχολούνται με την παραγωγή και την ενορχήστρωση των τραγουδιών του, πάντα με τη δική του πινελιά και τον δικό του προσωπικό χαρακτήρα.
Ο Στράτος αναφέρει πως αγαπημένο του κομμάτι, αν μπορεί ένας καλλιτέχνης να διαιρέσει σε κατηγορίες τη δουλειά του, είναι το Brother, ένα δώρο προς τους κολλητούς του, που θεωρούμε πως ήταν ο δικός του προσωπικός κριτής, θαυμαστής και υποστηρικτής όλα αυτά τα «αφανή» χρόνια. Αγαπημένο τραγούδι του κοινού φαίνεται να είναι το True Love Waits, με παραπάνω από είκοσι χιλιάδες προβολές στο Spotify.
Ενώ για την γράφουσα, ειδική θέση στην καρδιά μου αφιερώνεται στο Woman, ένα τραγούδι τόσο ερωτικό, τόσο αφιερωμένο στην Γυναίκα, αυτή τη μία. Ή, καλύτερα, αφιερωμένο στον Έρωτα που μπορεί να ανατινάξει όλη την δημιουργικότητα ενός καλλιτέχνη, να την αποδομήσει, και να τη μορφοποιήσει ξανά με τρόπο που καμία άλλη
εμπειρία δεν θα μπορούσε να κάνει.
Θα κλείσουμε αυτό το άρθρο με μερικούς στίχους του Woman, ενώ σας αφήνουμε να αναζητήσετε στα μέσα δικτύωσης, καθώς και στο Spotify και στο YouTube τον Στράτο Φυγετάκη, καθώς και να δώσετε την αγάπη σας στο νέο του τραγούδι Over My Head.
“You’re my spring ,
you’re my sun
You’re the everlasting glow
And when you treat me with your smile
The roses grow”
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Stratos Fygetakis – Over My Head, musicaradio.gr, διαθέσιμο εδώ
