Της Μαρίας Αλευρομαγείρου,
1816: Ύστερα από πολλούς αγώνες και σκληρές μάχες, η Αργεντινή καταφέρνει να ανακηρύξει την ανεξαρτησία της, σηματοδοτώντας μια νέα περίοδο για τις περιοχές της Νοτίου Αμερικής. Σήμερα η μέρα αυτή εορτάζεται ως εθνική γιορτή και η χώρα μετράει πάνω από 200 «κεράκια στην τούρτα των γενεθλίων της».
Η εμφάνιση των πρώτων Ευρωπαίων στα εδάφη της Αργεντινής τοποθετείται κατά τον 16ο αιώνα, με τον εξερευνητή Sebastian Cabot να περιπλανείται για λογαριασμό της Ισπανίας στα εδάφη της κατά το 1526. Μέχρι το τέλος του εν λόγω αιώνα φαίνεται πως το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας είχε δεχτεί την διείσδυση των Ευρωπαίων αποίκων. Η Ισπανία ανάμεσα στα άλλα προσέβλεπε στην εκμετάλλευση των πλούσιων πηγών αργύρου και χρυσού που υπήρχαν στην ευρύτερη περιοχή.
Τα επόμενα χρόνια οι σχέσεις με τους αποίκους θα περάσουν από διάφορες φάσεις, τόσο σκληρές όσο και πιο ελαστικές. Το κύμα, όμως, δυσαρέσκειας ήταν πολύ έντονο στους κόλπους του ντόπιου πληθυσμού και μέσα στις αρχές του 19ου αιώνα άρχισε να αναπτύσσεται η επιθυμία εκδίωξης και απεμπλοκής από τους Ευρωπαίους. Έτσι, κατά το 1806 μια βρετανική επίθεση στο Μπουένος Άιρες συσπείρωσε τις δυνάμεις των ντόπιων που με μια πολύ μικρή ενίσχυση από τους Ισπανούς κατάφεραν να τους απωθήσουν. Αυτό άρχισε να τους δίνει ελπίδες πως θα μπορούσαν να απαλλαγούν και από τις άλλες ξένες δυνάμεις. Μια νέα θετική είδηση ήρθε όταν οι δυνάμεις του Ναπολέοντα μπήκαν στην Ισπανία το 1808 και ανέτρεψαν τον Φερδινάνδου Ζ’, οδηγώντας τη χώρα σε μια εσωτερική σύγκρουση με δύο στρατόπεδα να αναπτύσσονται (από την μια οι υποστηρικτές του Φερδινάνδου και από την άλλη οι υπέρμαχοι της νέας τάξης πραγμάτων).
Την κατάσταση αυτή του αναβρασμού που υπήρχε μέσα στους κόλπους της Ισπανίας εκμεταλλεύτηκαν οι κάτοικοι της Λατινικής Αμερικής και προέβησαν στη λεγόμενη Επανάσταση του Μάη, που έλαβε χώρα στο Μπουένος Άιρες το 1810, την πρωτεύουσα της Αντιβασιλείας του Ρίο ντε λα Πλάτα (επί της ουσίας το μεγάλο ισπανικό «χέρι» που βρισκόταν στην περιοχή ανάμεσα στην Αργεντινή, την Ουρουγουάη, την Παραγουάη και τη Βολιβία). Έτσι, λοιπόν, το 1810 ξεκινάει και ο Πόλεμος Ανεξαρτησίας της Αργεντινής.
Έπειτα από μεγάλη προσπάθεια επήλθε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Μια μέρα σαν σήμερα το Κογκρέσο του Τουκουμάν –επί της ουσίας μια αντιπροσωπευτική συνέλευση από πληρεξούσιους του λαού– συνεδρίασε και προχώρησε στην ανακοίνωση της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας της Αργεντινής και των Ηνωμένων Επαρχιών της Νότιας Αμερικής βάζοντας τέλος στην κυριαρχία των Ισπανών στην περιοχή ξημερώνοντας μια καινούρια μέρα για τον τόπο. Με το πέρασμα του καιρού θα ακολουθήσει η αναγνώρισή της κι από άλλα κράτη, με τις Η.Π.Α. να δέχονται την αυτοκυριαρχία της Αργεντινής στις αρχές του 1823, ενώ προς τα τέλη του ίδιου χρόνου προχώρησαν και στην δημιουργία επίσημων διπλωματικών σχέσεων.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Congress of Tucumán, britannica.com, Διαθέσιμο εδώ
- Argentina, britannica.com, Διαθέσιμο εδώ
- Argentina Celebrates 200 Years of Independence, britannica.com, Διαθέσιμο εδώ
- Declaration of Independence, Argentina – July 9, 1816, declarationproject.org, Διαθέσιμο εδώ
- A Guide to the United States’ History of Recognition, Diplomatic, and Consular Relations, by Country, since 1776: Argentina, history.state.gov, Διαθέσιμο εδώ
