Του Λάμπρου Βέλλιου,
ΕΜΠΛΟΚΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΩΤΗ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΜΟΡΦΩΜΑ
Με την επιστροφή του το 1929 στο Όσλο της Νορβηγίας, ο Κούισλινγκ είχε ως προτεραιότητά του την πραγματοποίηση ενός σχεδίου στα πρότυπα της Γαλλικής Ακροδεξιάς, το επανομαζόμενο “Norsk Aktion” ή αλλιώς την «Νορβηγική Δράση», περιεχόμενο της οποίας αποτελούσε η δημιουργία μιας οργάνωσης συγκροτημένης σε περιφερειακό, τοπικό και εθνικό επίπεδο με την παράλληλη στρατολόγηση και εκπαίδευση νεολαίων, με εκπεφρασμένα εθνικιστικά φρονήματα και την ανασυγκρότηση του Κοινοβουλίου της χώρας, του λεγόμενου “Storting” σε ένα διμερές επίπεδο. Προκειμένου να χρηματοδοτήσει την πολιτική του εκστρατεία πούλησε ένα μεγάλο μέρος αντικών και πινάκων που είχε αγοράσει στο Παρίσι. Μέρος του όλου του σχεδίου αποτελούσε και ο φίλος του ο Πρυτς, ο οποίος είχε ως σκοπό την προώθηση του Κουίσλινγκ στην πολιτική αρένα, διαβλέποντας στο πρόσωπο του έναν μελλοντικό φασίστα εθνάρχη, στα πρότυπα του Ιταλού Μουσσολίνι. Η εκτίναξη του προαναφερόμενου ήρθε με την συγγραφή ενός βιβλίου, κεφάλαιο του νορβηγικού εθνικισμού με τίτλο «Η Ρωσία και Εμείς». Το 1931, σε ένα πλαίσιο αντικομμουνιστικής προπαγάνδας και πάταξης του μπολσεβικισμού, ο ίδιος σε σύμπλευση με τον Πρυτς χτίσανε ένα νέο πολιτικό μόρφωμα, γνωστό ως «Νορδική λαϊκή εξέγερση στη Νορβηγία», 31μελούς κεντρικής επιτροπής και μονομελούς εκτελεστικής επιτροπής, τον ίδιο τον Κουίσλινγκ, σε ρόλο “fører”, δηλαδή Φύρερ, όνομα και πράγμα λοιπόν ή αλλιώς μια εικόνα από τα επερχόμενα.
Η αδυσώπητη λύσσα του όμως για εξουσία και κυβερνητικές θέσεις, οδήγησαν τον ίδιο στην αποχώρηση του από το κίνημα και την ένταξη του στην κυβέρνηση του Αγροτικού Κόμματος, του Πέτερ Κόλσταντ, ενώ ούτε αγροτικός ήταν ούτε στήριζε τους αγώνες των αγροτών για καλύτερες αμοιβές και λιγότερους φόρους. Το αντίθετο μάλιστα. Και αυτό φάνηκε και από την πρώτη υπόθεση που κλήθηκε να αντιμετωπίσει και αφορούσε την διαχείριση των γεγονότων του Μένσταντ, της εξέγερσης των εργατών του εργοστασίου της αγροτικής αυτής περιοχής. Πώς το αντιμετώπισε; Έστειλε τον στρατό και τις αστυνομικές δυνάμεις να καταστείλουν τους διαμαρτυρόμενους. Επιπλέον, συγκρότησε μια ολόκληρη λίστα με τα ονόματα των ηγετών της Επαναστατικής Συνδικαλιστικής Αντιπολίτευσης οι οποίοι εκτελέστηκαν. Πέραν αυτών, ο ίδιος συγκρότησε την πολιτοφυλακή που ονειρευόταν από την εποχή των ποδοφιλητών του στο Κομμουνιστικό Κόμμα όταν το είχε ανάγκη, την περίοδο που ήταν άνεργος, η οποία όμως θα χρησιμοποιούνταν τώρα εναντίων των κομμουνιστών αγωνιστών. Όλα αυτά οδήγησαν στην απόπειρα δολοφονίας του, την οποία πολλοί ανέφεραν ότι ο ίδιος είχε στήσει προκειμένου να στιγματιστεί και να προωθηθεί ο κομμουνιστικός κίνδυνος. Η επίθεση αφορούσε απόπειρα δολοφονίας του με μαχαίρι στο γραφείο του από κάποιον ο οποίος του πέταξε στα μάτια πιπέρι.
Ύστερα, από τον θάνατο του Κόλσταντ, ο ίδιος συνέχιζε να είναι Υπουργός Άμυνας στην κυβέρνηση του Γενς Χουντσείντ. Την ίδια περίοδο, ο Πρυτς άρχιζε να χάνει την επιρροή του στο φασιστικό κίνημα που είχε δημιουργηθεί από αυτόν και τον Κουίσλινγκ. Νέος ηγέτης του κινήματος αποτέλεσε ο δικηγόρος Μπέρνχαρντ Χγιορτ ο οποίος κάλεσε τον Κουίσλινγκ να επιστρέψει πίσω στην καρδιά του “Nordere folkereisning I Norge”. Ο ίδιος δέχτηκε, ενώ από κοινού συνέταξαν έναν ακροδεξιό πολιτικό πρόγραμμα το οποίο περιλάμβανε την διάλυση των επαναστατικών κομμάτων που χρηματοδοτούνταν άμεσα από την Κομιντέρν, την αναστολή του δικαιώματος «εκλέγειν και εκλέγεσθαι» για τους φτωχούς και άνεργους, την περικοπή των κοινωνικών επιδομάτων και την επιρροή στα δημόσια οικονομικά. Ακόμη, αποτελούσε ειλημμένη απόφαση η μετατροπή του κινήματος σε ένα πολιτικό κόμμα, το οποίο ονομάστηκε «Εθνική Ενότητα» ή αλλιώς “Nasjonal Samling” επηρεασμένο άμεσα τόσο στην μορφή και στην συγκρότηση όσο και στην ιδεολογία της φυλετικής επικράτησης από το απεχθές ναζιστικό Κόμμα της Γερμανίας, του Αδόλφου Χίτλερ.
Στις εκλογές του Οκτωβρίου του 1934, κατατάχθηκε ως το πέμπτο μεγαλύτερο κόμμα, καταλαμβάνοντας ένα 2 τοις εκατό των ψηφισάντων και ξεπερνώντας το Κομμουνιστικό Κόμμα αλλά όχι το Εργατικό, το Φιλελεύθερο, το Αγροτικό και το Συντηρητικό που αποτελούσε τον κύριο ανταγωνιστή στο δεξιό και ακροδεξιό φάσμα της νορβηγικής πολιτικής. Το κόμμα χωρίς να είναι στο Κοινοβούλιο επιχείρησε την συνταγματική έγκριση του νομοσχεδίου που είχε συγκροτήσει, με τον Κουίσλινγκ να βγαίνει στις εφημερίδες και να δηλώνει, ότι μόλις κατακτήσει την εξουσία, θα εξοντώσει όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους. Από εκείνη την στιγμή και έπειτα, πολλά μέλη του κόμματος, διαβλέποντας την πτώση του, άρχισαν να παραιτούνται. Τον Δεκέμβρη του ίδιου έτους, ο πρωταγωνιστής του άρθρου μας απέκτησε ακόμη μεγαλύτερη εξοικείωση με το παγκόσμιο κίνημα του Φασισμού, συμμετέχοντας στην Συνδιάσκεψη του Μοντρέ, αποκτώντας επαφή με τον Ρόζενμπεργ, Γερμανό ιδεολόγο και Σύμβουλο της Εξωτερικής Πολιτικής του Χίτλερ. Αυτό όμως δεν είχε συντελέσει καθόλου στην αύξηση του ποσοστού του κόμματος στις εκλογές του 1936, όπου η «Εθνική Ενότητα», έλαβε λιγότερες ψήφους από την προηγούμενη φορά. Το κόμμα διασπάστηκε σε δυο πλευρές με τον Χγιορτ να διαφωνεί ξεκάθαρα με την τροπή και την κατεύθυνση εξομοίωσης του κόμματος στα πρότυπα του Ναζιστικού Κόμματος της Γερμανίας. Πλέον, θα ακολουθούσε μια περίοδος οικονομικής ύφεσης του “Nasjonal Samling”, μια περίοδος στην οποία άνθιζε η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία στο εσωτερικό της χώρας, ειδικότερα με την άμεση εφαρμογή της νέας αναθεώρησης που αφορούσε την παρατεταμένη διάρκεια εξουσίας της κυβέρνησης από 3 σε 4 χρόνια. Τι θα επακολουθούσε στην συνέχεια όμως κανείς δεν φανταζόταν…
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Γιατί το όνομα του πρωθυπουργού της Νορβηγίας Κουίσλινγκ έγινε συνώνυμο με τον πιο γλοιώδη και ελεεινό προδότη, ethnos.gr, διαθέσιμο εδώ.
- Το πανευρωπαϊκό σύμβολο του χαφιεδισμού που πρόδωσε την ίδια του την πατρίδα, newsbeast.gr, διαθέσιμο εδώ.
- Βίντκουν Κουίσλινγκ – Η προσωποποίηση του δοσιλογισμού στην Ευρώπη, katiousa.gr, διαθέσιμο εδώ.
