Της Σταματίνας Βόντα,
Ακολουθώντας κατά πόδας το καλοκαίρι του 2023, το καλοκαίρι του 2024 εμφανίζει εξίσου, αν όχι υψηλότερες, θερμοκρασίες, σίγουρα υψηλότερες τιμές. Το πρόβλημα εντοπίζεται στο πλαίσιο της κεντρικής δραστηριότητας του κόσμου κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών, δηλαδή το μπάνιο στη θάλασσα.
Η παραλία είναι ο δημοφιλέστερος προορισμός των καλοκαιρινών μηνών που κατακλύζεται από εκατομμύριο κόσμο, μόνιμους κάτοικους Ελλάδος και τουρίστες, οι οποίοι συρρέουν σχεδόν καθημερινά στις διάφορες παραλίες της χώρας, προκειμένου να απολαύσουν το μπάνιο τους στη θάλασσα, να δροσιστούν και να χαλαρώσουν. Τι συμβαίνει, όμως, σε αυτές τις παραλίες; Είναι οι συνθήκες «ειδυλλιακές» για τους λουόμενους;
Δυστυχώς, συνεχίζοντας την περσινή ανοδική πορεία, οι τιμές που συναντώνται στα παραθαλάσσια καταστήματα εστίασης, που καταλαμβάνουν ένα μεγάλο μέρος του αιγιαλού με ομπρέλες και ξαπλώστρες ή τραπεζοκαθίσματα, προκαλούν δυσαρέσκεια στους θαμώνες. Πολλές φορές, μάλιστα, τους αποτρέπουν από τις τακτικές επισκέψεις στις οργανωμένες παραλίες, με αποτέλεσμα αυτοί να στρέφονται σε ελεύθερες από καταστήματα ακτές.
Η Πολιτεία μεριμνά, ώστε να γίνονται τακτικοί έλεγχοι για παράβαση των κανονισμών σχετικά με την καταχρηστική ή χωρίς άδεια εκμετάλλευση των παραλιών, επιβάλλοντας πρόστιμα, όποτε είναι αναγκαίο. Βέβαια, εξακολουθούν να σημειώνονται εκτεταμένες παρανομίες, ιδίως σε ιδιαίτερα τουριστικά μέρη της χώρας, λόγου χάρη στα νησιά.
Αναλυτικότερα, εξετάζοντας το ζήτημα ολιστικά, ανακύπτει το ερώτημα σχετικά με την αδηφάγο και κερδοσκοπική στάση των καταστημάτων εστίασης, που εκμεταλλεύονται την ανάγκη του ατόμου για μια βουτιά στη θάλασσα σε συνθήκες στοιχειώδους άνεσης και αξιοπρέπειας. Σε καμία περίπτωση, ο μέσος Έλληνας δε δύναται να επιδίδεται επί καθημερινής βάσης σε ένα τόσο «ακριβό σπορ», όσο είναι το μπάνιο σε οργανωμένη παραλία. Το κόστος ομπρέλας με ξαπλώστρα και ενδεχόμενης κατανάλωσης κάποιου δροσιστικού αναψυκτικού σε ορισμένες ακτές ξεπερνάει τα όρια του πραγματικού και φαντάζει απίστευτο και αντιφατικό σε σχέση με την ποιότητα των παροχών και το ύψος των αποδοχών του μέσου Έλληνα, αλλά και του εν γένει αυξημένου κόστους ζωής.
Δε νοείται, όμως, μία τόσο διαδεδομένη και στενά συνυφασμένη με την εποχή του καλοκαιριού δραστηριότητα, ειδικά στη χώρα μας, η οποία διαθέτει πληθώρα μαγευτικών ακτών, να θυσιάζεται στον βωμό του κέρδους και να εργαλειοποιείται με αυτόν τον τρόπο. Αυτή η λυπηρή πραγματικότητα στερεί από σημαντικό τμήμα του κόσμου τη δυνατότητα να απολαμβάνει την αγαπημένη του καλοκαιρινή δραστηριότητα, η οποία παλαιότερα θεωρούνταν αρκετά οικονομική σε σύγκριση με έτερες.
Τέλος, σε αυτήν την πιεστική κατάσταση συνηγορεί και η έκταση που έχει προσλάβει το φαινόμενο, αφού η εκμετάλλευση από καταστήματα έχει καταλάβει την πλειονότητα των ακτών, αφήνοντας μικρά περιθώρια για «ανοργάνωτους» λουόμενους, οι οποίοι προτιμούν να απολαμβάνουν το μπάνιο τους χωρίς τις «ανέσεις» αυτές. Ο λουόμενος αντιμετωπίζει μεγάλη δυσχέρεια ως προς την εύρεση «ελεύθερου χώρου» στην παραλία, προκειμένου να τοποθετήσει τη δική του ομπρέλα και το κάθισμά του, που έχει φέρει μαζί του από το σπίτι, ώστε να αποφύγει την καταβολή των εν λόγω ποσών σε παραλιακά καταστήματα.
Συμπερασματικά, το καλοκαίρι ήδη έχει φτάσει με υψηλές θερμοκρασίες που αναδεικνύουν την παραλία ως το βέλτιστο «καταφύγιο» από τη ζέστη. Εντούτοις, η κατάληψη των ακτών από καταστήματα εστίασης που χρεώνουν υπερβολικά την παροχή ομπρέλας και καθίσματος δημιουργεί εμπόδια στην αγαπημένη αυτή δραστηριότητα του μπάνιου. Η εκμετάλλευση του αιγιαλού από τα ανωτέρω καταστήματα είναι αναγκαίο να γίνεται ελεγχόμενα και όχι αποκλειστικά συμφεροντολογικά.
