Συνέντευξη στον Θανάση Μάριζα,
Η Μαρινίκη Θεοδώρου γεννήθηκε στην Πάτρα το 1985, ενώ κατάγεται από τον Πύργο Ηλείας. Απόφοιτη του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών), καθώς και κάτοχος πτυχίου Νομικής (Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου), εργάζεται ως δικηγόρος από το 2016, με έμφαση στο εμπορικό και φορολογικό δίκαιο.
Λίγες ημέρες μετά την ιδιαίτερη μνεία του διακεκριμένου ακαδημαϊκού Francis Fukuyama στο πρόσωπό της, η υποψήφια Ευρωβουλεύτρια με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. – Κίνημα Αλλαγής Μαρινίκη Θεοδώρου αποδέχθηκε την πρόσκλησή μας και, στη συνέντευξη που ακολουθεί, αναφέρεται μεταξύ άλλων στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση της 9ης Ιουνίου, την επόμενη ημέρα για τη Σοσιαλδημοκρατία και το όραμά της για τη θέση της Ελλάδας στη Γηραιά Ήπειρο.
- Κατέρχεσθε για πρώτη φορά υποψήφια σε εκλογές, και δη εκείνες που αφορούν την Ευρωβουλή. Τι σας παρακίνησε στο να θέσετε υποψηφιότητα με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. – Κίνημα Αλλαγής και ποιες είναι οι προτάσεις σας για την επόμενη κομβική πενταετία του Ευρωκοινοβουλίου;
Δύσκολη ερώτηση, από την άποψη ότι: πρώτον, δεν μου αρέσει να μιλάω πολύ για τον εαυτό μου και, δεύτερον, γιατί δεν είναι ένας μόνο λόγος που με παρακίνησε στο να λάβω αυτήν την απόφαση, αλλά πάρα πολλοί. Ανήκω και εγώ σε μία γενιά που έχει ταλαιπωρηθεί. Έχουμε περάσει πάρα πολλές κρίσεις, όπως την οικονομική και την υγειονομική, που πραγματικά μας έφεραν αντιμέτωπους με μεγάλες προκλήσεις. Ως πρώτη επαφή με την πολιτική και ως πρώτη μου φορά στον πολιτικό στίβο, επέλεξα και αποδέχτηκα την πρόταση να κατέβω υποψήφια σε Ευρωεκλογές, που είναι ένας τεράστιος και χαοτικός αγώνας, ο οποίος αφορά όλη την επικράτεια. Είναι μεν ένα μεγάλο βήμα, αλλά, επειδή ακριβώς έχουμε μάθει να αγωνιζόμαστε κάθε μέρα και να μην το βάζουμε κάτω, δε μου φάνηκε ως κάτι που είναι πάρα πολύ δύσκολο και ακατόρθωτο — γιατί έχουμε μάθει στα δύσκολα.
Θεωρώ ότι μπορώ να προσφέρω πιο πολλά στη χώρα μου και στους πολίτες από την Ευρώπη και τη συμμετοχή μου σε μια ευρωπαϊκή ατζέντα, για την επόμενη πενταετία. Θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε την κλιματική κρίση, αλλά και εκείνη της Δημοκρατίας. Βλέποντας την άνοδο της Ακροδεξιάς και άλλες πολλές ακόμα προκλήσεις, δεν μπορούσα να μείνω αμέτοχη. Θέλω να συμμετέχω ενεργά στα κοινά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θεωρώ πως μπορώ μόνη μου να αλλάξω τον κόσμο. Για αυτό και έγινα μέρος μιας ομάδας, η οποία πραγματικά ανήκει στον προοδευτικό και δημοκρατικό χώρο, δίνει βήμα σε νέους ανθρώπους, όπως είμαι και εγώ, και σε εκείνους που δεν είναι κομματικά «προϊόντα», αλλά επιστημονικά στελέχη. Με χαροποιεί ιδιαιτέρως το ότι έχει αρχίσει και δίνεται μια βάση στην επιστημονική κατάρτιση των ανθρώπων, που θα κληθούν να εκπροσωπήσουν τον ελληνικό λαό στο Ευρωκοινοβούλιο. Όλο το ψηφοδέλτιο απαρτίζεται από άτομα που βρισκόμαστε στην αγορά εργασίας, ερχόμαστε σε επαφή καθημερινά με τον κόσμο, είμαστε άνθρωποι «φρέσκοι» και επαγγελματίες. Παράλληλα, υπάρχει και το απαραίτητο όραμα. Θέλω να μου δοθεί η ευκαιρία να εμπνεύσω ξανά τους πολίτες, αλλά και τους νέους μας, που πραγματικά έχουν απογοητευτεί. Οι τελευταίοι, ως επί το πλείστον, θεωρούνται απολιτίκ. Προσωπικά, τους θεωρώ πραγματικά πολιτικά όντα. Απλά είναι άνθρωποι που δεν βλέπουν μια αποτελεσματικότητα, αναφορικά με την παραγωγή πολιτικής.
- Μιλώντας για τους νέους, πώς θα μπορούσε να συμβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην καταπολέμηση των καίριων ζητημάτων που μαστίζουν τη νέα γενιά (παραδείγματος χάριν, την ανεργία, το brain drain, τη στέγαση στις ευρωπαϊκές χώρες κ.τ.λ.);
Αναφορικά με το κομμάτι της απασχόλησης, αλλά και την αύξηση του κατώτατου μισθού, υπάρχει συγκεκριμένο πρόγραμμα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, του οποίου η θεωρητική λήξη είναι το 2027. Έχει τεθεί αυτός ο στόχος σε όλα τα κράτη-μέλη, αναλόγως, βέβαια, και με τις δυνάμεις που έχει το κάθε ένα, καθώς η εκάστοτε ευρωπαϊκή οδηγία ή κανονισμός θα πρέπει να εναρμονίζεται και στην εθνική νομοθεσία. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει αυτή η στρατηγική, ώστε ο κατώτατος μισθός να έχει μια σταδιακή αύξηση και να υπάρχει μία αξιοπρεπής αμοιβή και «ανταμοιβή» όχι μόνο των νέων, αλλά όλων των ανθρώπων. Γιατί δεν είναι μόνο οι νέοι που φεύγουν στο εξωτερικό. Άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας, που έχουν κάνει ήδη μια πορεία στην Ελλάδα, καλούνται, ξαφνικά, να «μηδενίσουν» πάλι τα κοντέρ και να φτιάξουν τη ζωή τους από την αρχή στο εξωτερικό. Υπάρχουν τα εργαλεία και τα μέσα για να μπορέσουμε να δώσουμε στους νέους μας και σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που ταλαιπωρούνται μια αξιοπρεπή ζωή, ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν όχι μόνο στα βασικά, αλλά να έχουν και το και κάτι παραπάνω, για να προοδεύσουν.
- Κατά τη γνώμη σας, ποια είναι τα πλεονεκτήματα και ποιες οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα, στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Κατ’ αρχάς, θεωρώ ότι η Ελλάδα δεν έχει ακόμη μια ισχυρή φωνή στο Ευρωκοινοβούλιο. Κάποιοι λένε ότι έχουμε πολλούς εκπροσώπους σε αριθμό, αναλογικά με τον πληθυσμό μας. Τι σημαίνει έχουμε πολλούς εκπροσώπους; Οι 21 εκπρόσωποί μας είναι αυτοί που δικαιούμαστε να έχουμε. Δεύτερον, το γεγονός ότι υπάρχουν κι αυτοί οι 21 δεν σημαίνει κάτι από μόνο του. Θα πρέπει όλοι οι εκπρόσωποι του Ευρωκοινοβουλίου να δίνουν καθημερινά το παρών, να εργάζονται σκληρά και να ξεπερνούν τις διαφορές τους ως κόμματα, ώστε να λειτουργούν όλοι με κοινό γνώμονα το όφελος της χώρας μας. Πρέπει να αφήνουμε τις διαφορές μας στην άκρη, ειδικά στην Ευρώπη. Μιλάω, κυρίως, για τα υγιή δημοκρατικά κόμματα και όχι τα άκρα. Αν συνεργαστούν πραγματικά οι υγιείς δημοκρατικές δυνάμεις, μπορούν να γίνουν θαύματα για τη χώρα μας.
Με βάση τα στατιστικά στοιχεία και τους δείκτες, δεν έχουμε μια καλή εικόνα, δυστυχώς, στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πιστεύουμε στη χώρα μας και στις δυνατότητες του ανθρώπινου δυναμικού της, γιατί έχουμε άξιους επιστήμονες και ανθρώπους. Μπορούμε να αποκτήσουμε μια ισχυρή θέση και φωνή στην Ευρώπη. Μπορεί να είμαστε ένα μικρό κράτος, αλλά μπορούμε να γίνουμε πολύ ισχυρό, μέσα από τις θέσεις και το όραμά μας. Άλλωστε, αυτό το έχουμε και σαν ιστορία, εκ των αρχαιοτάτων χρόνων. Έχουμε εμπνευστεί το δημοκρατικό μοντέλο. Άρα, πιστεύω πραγματικά, ακόμη και αυτήν τη στιγμή που υπάρχει κρίση στη Δημοκρατία, η οποία δεν μπορεί να θεωρείται ως δεδομένη, ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε πάντα για αυτήν. Έχουμε τον τρόπο και όλες τις προδιαγραφές ως χώρα να την επαναφέρουμε, ώστε να είναι βιώσιμη σε όλες τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει.
- Δώσατε έμφαση στους 21 Έλληνες Ευρωβουλευτές. Βάσει της κρίσης σας, θα ήταν προτιμότερο να λειτουργούν ως ενιαίο σύνολο, ή θεωρείτε ότι μπορούν να υποστηρίξουν καλύτερα τα εθνικά συμφέροντα, μέσω των Ευρωομάδων;
Καλώς ή κακώς, οι Ευρωομάδες έχουν τις δικές τους θέσεις, ατζέντες, στρατηγική και πολιτική. Πιστεύω ότι, για συγκεκριμένες προκλήσεις, τις οποίες δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας ως χώρα (παραδείγματος χάρη την πανδημία), χρειάζεται να συμφωνούν οι Ευρωομάδες προς μια κοινή κατεύθυνση, ώστε αυτές οι κρίσεις να αντιμετωπίζονται. Αν δεν είχαν συνεργαστεί όλοι μαζί στην πανδημία, δεν θα μπορούσαμε να επιστρέψουμε στην κανονικότητα, χωρίς περισσότερα θύματα. Άρα, λοιπόν, υπάρχουν θέματα, τα οποία οι Ευρωομάδες ίσως μπορούν να αντιμετωπίσουν με ξεχωριστό τρόπο, θέσεις και προτάσεις. Αλλά, υπάρχουν και θέματα στα οποία πρέπει να υπάρχει μια κοινή βάση, με προτεραιότητα το εθνικό μας συμφέρον. Είμαι κάθετη σε αυτό.
- Πολλοί χαρακτηρίζουν τις Ευρωεκλογές ως «δεύτερης τάξης» αναμέτρηση. Αρκετοί ψηφοφόροι, μάλιστα, ίσως προτιμήσουν να περάσουν την Κυριακή των Εκλογών μακριά από τις κάλπες. Σε τι κλίμα θα λέγατε πως διεξάγονται οι φετινές εκλογές και ποιο το διακύβευμα για τους Σοσιαλδημοκράτες, δεδομένης και της πιθανής ενίσχυσης των ακροδεξιών σχημάτων;
Έχω μία μικρή αισιοδοξία, γιατί, όσο και να λέμε ότι όντως οι Ευρωεκλογές έχουν περάσει σε μια δεύτερη μοίρα, βλέπω τελευταία ότι ο κόσμος έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί τη σημασία τους. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ακριβώς, αλλά και εμείς ως εκπρόσωποί του, προσπαθούμε να εξηγήσουμε το τι ακριβώς διακυβεύεται αυτήν τη στιγμή και για ποιον λόγο πρέπει ο κόσμος να ψηφίσει. Πρέπει να μιλήσουμε περισσότερο για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και την ευρωπαϊκή ατζέντα, ώστε να μην «πνιγόμαστε» και να παγιδευόμαστε σε μια εθνική διάσταση. Βλέπω –και με χαροποιεί ιδιαίτερα– ότι ο κόσμος (ακόμα και στην επαρχία, η οποία έχει μπει στο περιθώριο, καθώς υπάρχει μεγάλη απόσταση —όχι μόνο γεωγραφική— από τις Βρυξέλλες) έχει αρχίσει και αλλάζει νοοτροπία, συνειδητοποιεί τη σπουδαιότητα των Ευρωεκλογών. Έχει αρχίσει, ίσως, να αλλάζει και το κριτήριο της επιλογής. Το ποιες προϋποθέσεις θα έχει εκείνος που θέλω να με εκπροσωπήσει. Δηλαδή, πρέπει να είναι μόνον κάποιος αναγνωρίσιμος ή ένας άνθρωπος ο οποίος πραγματικά βρίσκεται μέσα στην αγορά εργασίας, έρχεται σε άμεση επαφή με τους πολίτες (σε οποιαδήποτε γωνιά της Ελλάδας) και διαθέτει την επιστημονική κατάρτιση και το όραμα που απαιτείται, για τα δύσκολα ευρωπαϊκά ζητήματα; Πιστεύω, λοιπόν, πραγματικά ότι ο κόσμος (ακόμα και οι νέοι, στους οποίους έχει αρχίσει και δίνεται ένα κίνητρο) δεν θα υποτιμήσει τις Ευρωεκλογές και θα έρθει να ψηφίσει την 9η Ιουνίου.
Όσον αφορά το διακύβευμα των Ευρωεκλογών, αυτό δεν είναι η σταθερότητα της χώρας που ακούγεται συνεχώς. Ουδεμία σχέση έχει αυτό με τις Ευρωεκλογές, καθώς δεν μιλάμε για μία εσωτερική διακυβέρνηση, αλλά ευρωπαϊκή. Προσπαθούμε να συντηρήσουμε τη Δημοκρατία μας, τους θεσμούς και το θεμελίωμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να μην αφήσουμε την Άκρα Δεξιά να επικρατήσει στην Ευρώπη. Γιατί αντιλαμβάνεστε τι χάος θα επικρατήσει αν όντως δούμε την Ακροδεξιά να παίρνει πρωτοβουλία για την επόμενη μέρα και πενταετία. Πρόκειται για κόμματα τα οποία πραγματικά δεν θέλουν την ενίσχυση και την ισχυροποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά τη διάλυσή της. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τι τριγμοί θα επέλθουν, αν όντως αφήσουμε μια τέτοια κατάσταση να επικρατήσει, καθώς θα συμπαρασύρει και τη χώρα μας. Πώς θα προοδεύσει, τότε, η Ελλάδα μας;
- Θα μπορούσε το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών να δημιουργήσει διαύλους συνεργασίας μεταξύ των κομμάτων που παραδοσιακά ανήκουν στις τάξεις της εγχώριας Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς;
Θεωρώ πως ναι. Δεν μπορώ να πάρω θέση αναφορικά με την ηγεσία των κομμάτων, γιατί δεν είναι αυτός ο ρόλος μου, αλλά θα ήθελα να δω πραγματικά τους πολίτες της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς να ενώνονται. Το γεγονός ότι έχουμε διασπαστεί σε διάφορα κομμάτια δεν βοηθά κανέναν και, σίγουρα, όχι το προοδευτικό και δημοκρατικό μέρος της Ευρώπης, αλλά και της χώρας μας εσωτερικά.
- Τι μήνυμα στέλνετε στους εκλογείς της 9ης Ιουνίου και γιατί να σας εμπιστευθούν με μία από τις ψήφους τους;
Θα ήθελα πραγματικά –και το ξαναλέω– να αφήσουμε τις διαφορές μας και να πάνε όλοι στην κάλπη για να ψηφίσουν. Ωστόσο, να σκεφτούν πολύ καλά το αν θα ψηφίσουν πολιτικά κόμματα τα οποία δεν έχουν μια υγιή και σταθερή βάση, όπως είναι τα ακραία κινήματα. Τα εν λόγω κόμματα συνήθως εργαλειοποιούν την οργή και την απογοήτευση του κόσμου. Θα ήθελα, λοιπόν, να μας εμπιστευτούν, αλλά και εμένα προσωπικά. Γιατί, πέραν του ότι είμαι ένας άνθρωπος που έχω πραγματικά όλες τις απαιτούμενες προϋποθέσεις, ώστε να τους εκπροσωπήσω επάξια και επιστημονικά στην Ευρωβουλή, έχω και το όραμα. Θέλω να ενώσω τους πολίτες, να αγωνιστώ για να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ των Βρυξελλών και των πολιτών όλης της Ελλάδας. Ειδικά για αυτούς στις επαρχίες που μαραζώνουν, ερημώνουν και φτωχοποιούνται. Τους υπόσχομαι πραγματικά ότι, αν εκλεγώ, δεν θα τους ξεχάσω, θα παλεύω για αυτούς. Άλλωστε, οι πολιτικοί είμαστε υπηρέτες του λαού. Δεν θα πρέπει να το ξεχνάμε αυτό. Πάντα θα λειτουργώ με γνώμονα τον άνθρωπο, τα πραγματικά του προβλήματα και τις ανησυχίες, πέραν, βέβαια, και από τα κομμάτια που αφορούν όλη την Ευρώπη.
Ευχαριστούμε την κυρία Θεοδώρου για την ευγενική παραχώρηση της συνέντευξης!
