Του Ανδρέα Βλάχου,
Η μοχθηρή παρουσία κρύβεται στη γωνία, διαρρέοντας ύπουλα δηλητήριο στο μυαλό μας. Είναι πανταχού παρούσα και άκρως εθιστική. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι δημιουργοί ταινιών του είδους «παίζουν» εδώ και καιρό με την ιδέα ότι η τηλεόραση είναι εγγενώς κακή. Και η συγκεκριμένη ταινία αποτελεί, ίσως, το πιο ηχηρό παράδειγμα.
Το Late Night With the Devil, ένας τρόμος από τους Αυστραλούς αδερφούς Colin και Cameron Cairnes προστίθεται σε μια λίστα ταινιών που «αγγίζουν» τη σκοτεινή πλευρά της μικρής οθόνης. Είναι μια λίστα που περιλαμβάνει το Ringu του Hideo Nakata, το Videodrome του David Cronenberg, το Poltergeist του Tobe Hooper και το επερχόμενο από την Jane Schoenbrun, I Saw the TV Glow. Ωστόσο, σε αντίθεση με τα περισσότερα από τα άλλα παραδείγματα, το Late Night with the devil δεν εστιάζει στην παθητική κατανάλωση της τηλεόρασης, αλλά στη δημιουργία της. Η ταινία υπαινίσσεται μια Φαουστιανή συμφωνία που ανταλλάσσει την αξιοπρέπεια, την ειλικρίνεια, την ηθική, ακόμη και τις ανθρώπινες ζωές για να κερδίσει ένα μερίδιο από τα νούμερα της τηλεθέασης. Κάτι που δεν είναι και τόσο τραβηγμένο.
Ο παρουσιαστής της επινοημένης βραδινής ομιλίας και βαριετέ σόου της ταινίας είναι ο Jack Delroy (David Dastmalchian), ένας νεότερος, πιο ευγενικός Johnny Carson που θέλει απεγνωσμένα να ανέβει στην κορυφή της τηλεθέασης. Πλαισιωμένη με πλάνα τυλιγμένα σε ένα ψευδο-ντοκιμαντέρ, η ταινία μας παρουσιάζει εν συντομία την πορεία της καριέρας του Delroy που φιλοξενεί το Night Owls With Jack Delroy, μια εκπομπή που δεν μπορεί να ξεπεράσει τους ανταγωνιστές της. Καθώς η αφήγηση κυλάει, μαθαίνουμε ότι πρόκειται να παρακολουθήσουμε τη νύχτα που «σόκαρε ένα έθνος».
Τη νύχτα του Χάλοουιν, το 1977, την πρώτη κρίσιμη εβδομάδα για το Night Owls, ο Delroy και οι παραγωγοί του έχουν μια απελπισμένη, τελευταία ιδέα, για να αυξήσουν τα νούμερα τηλεθέασης: σχεδιάζουν μια παράσταση γεμάτη θέαμα που θα εισχωρήσει στην πολιτιστική τρέλα. Η λίστα των καλεσμένων εκείνο το βράδυ περιλαμβάνει έναν μέντιουμ, έναν σκεπτικιστή, έναν παραψυχολόγο και το κορίτσι που νοσηλεύει για δαιμονική κατοχή. Οι κύριες κασέτες έχουν βρεθεί, μας ενημερώνει ο αφηγητής, και αυτό πρόκειται να δούμε.
Όλοι αυτοί οι χαρακτήρες φαίνονται γνώριμοι. Ο Carmichael the Conjurer (Ian Bliss), ο σκληρός σκεπτικιστής της ταινίας, φαίνεται να βασίζεται στον James Randi, ο οποίος εμφανίστηκε στο The Tonight Show, για να καταρρίψει τους ισχυρισμούς άλλων για παραφυσικές ικανότητες, κυρίως του Uri Geller το 1973. Ο Randi αντιμετώπισε, επίσης, μέντιουμ στο ζωντανή τηλεόραση και ήταν ειλικρινής κριτικός της παραψυχολογίας.
Το Late Night With the Devil παραπέμπει, επίσης, στο Michelle Remembers, το πλέον απαξιωμένο best seller του 1980 από τον ψυχίατρο Lawrence Pazder για την ασθενή του, Michelle Smith, η οποία ισχυρίστηκε ότι είχε υποβληθεί σε τελετουργική σατανική κακοποίηση. Εδώ ο γιατρός είναι μια παραψυχολόγος που υποδύεται η Laura Gordon, η οποία συνδυάζει την ευαλωτότητα και την πεποίθηση σε ένα γόνιμο αντίβαρο σε κάποια από τα στρατόπεδα. Τη συνοδεύει η τιμωρία της, η Lilly (Ingrid Torelli), της οποίας η ταλάντωση από νεκρά μάτια σε ζωντανά είναι διαβολικά ανησυχητική. Αν υπάρχει ένας τρομακτικός κανόνας, είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο ανατριχιαστικό από ένα μικρό κορίτσι.
Η ταινία «κινείται» λίγο αργά, με την ταχύτητα του επεισοδίου Night Owls. Αυτό είναι καλό. Είμαστε αναγκασμένοι να τα παρακολουθούμε όλα σε πραγματικό χρόνο, όπως θα έκανε το κοινό στο σπίτι, που λίγο-πολύ μας μεταμορφώνει σε αυτούς τους ανθρώπους το 1977, καθισμένοι στον καναπέ στη μέση της νύχτας, γοητευμένοι και τρομοκρατημένοι από αυτό που εκτυλίσσεται στην τηλεόραση ζωντανά. Τελικά και εκείνους και εμάς μας απορρόφησε όλη η ψευδαίσθηση, ένα αποτέλεσμα που μπορώ μόνο να φανταστώ ότι ενισχύεται αν τα παρακολουθείτε όλα να εκτυλίσσονται στην πραγματική σας τηλεόραση. Δεν παρακολουθείτε πια μια ταινία, αλλά για λίγα λεπτά, είστε μέρος του.
Το Late Night With the Devil αντικατοπτρίζει κάτι που οι ταινίες έχουν συχνά εξερευνήσει, την παράξενα θορυβώδη συνεξαρτώμενη φύση του ζωντανού τηλεοπτικού παρουσιαστή και του κοινού, μέσα από ένα παλιό τροπάριο, το οποίο υποδηλώνει ότι ενώ μπορεί να ζητάς από τον Θεό να σώσει την ψυχή σου, μόνο ο διάβολος θα σου δώσει αυτό που απαιτεί η ματαιοδοξία σου. Αντιστρέψτε το, διαθλάστε το και σύρετέ το μέσα από λάσπη, ματωμένη λάσπη, και θα έχετε Late Night With the Devil: «διαβολικά» καλή διασκέδαση!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Late night with the devil, imdb.com, διαθέσιμο εδώ.
