Της Μαρίας Τάκη,
«Το δώρο» είναι το πρώτο βιβλίο του Στέφανου Ξενάκη και κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις Key Books. O ίδιος, τα τελευταία χρόνια ασχολείται με την αυτοβελτίωση και τους τρόπους με τους οποίους ο καθένας μπορεί να έχει την καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής που επιθυμεί. Για το λόγο αυτό, δίνει ομιλίες σε διάφορα μέρη της Ελλάδας με ακριβώς αυτή τη θεματολογία, ενώ δικό του δημιούργημα είναι και το μάθημα «ναι, μπορώ!» το οποίο οραματίζεται να διδάσκεται στα σχολεία.
Ούσα και η ίδια φανατική της φιλοσοφίας «ο εγκέφαλος σου αποκρίνεται “ναι” σε ότι κι αν του πεις, οπότε φρόντισε να τον θρέφεις με όση περισσότερη αισιοδοξία γίνεται», όταν άκουσα την ομιλία του με θέμα «13 ιστορίες που μπορεί να σου αλλάξουν τη ζωή», πήρα το βιβλίο του μαγεμένη και ενθουσιασμένη που θα κοσμούσε απο εδω και στο εξής το ράφι της βιβλιοθήκης μου. Όταν το άνοιξα δε, εξεπλάγην απο τα περιεχόμενα. Ήταν δυσανάλογα πολλά σε σχέση με το μέγεθος του! Κάθε κεφάλαιο μετρούσε τρείς, το πολύ τέσσερις σελίδες. «Ενδιαφέρον», σκέφτηκα, «υπάρχει κάτι διαφορετικό εδώ!».
Γίνεται μια ιστορία που έχει αρχή, μέση και τέλος και μέσα σε λίγες παραγράφους να σου περνάει το μήνυμα που θέλει; Ο Στέφανος Ξενάκης το κάνει να γίνεται! Οι σελίδες κυλούν σαν νερό και το ένα γεγονός διαδέχεται το άλλο με τόση φυσικότητα, που στο τέλος του κάθε κεφαλαίου η επιλογή είναι μονόδρομος: να διαβάσεις και το επόμενο. Οι προτάσεις μικρές και λιτές. Ούτε μια σειρά η καθεμιά. Δεν κουράζουν, δε σε φορτώνουν με περιττές πληροφορίες, δεν χάνεις το νόημα. Στακάτες, ξεκάθαρες, ακριβώς όπως και η σκέψη του. Χωρίς βαρύγδουπες εκφράσεις και λογοτεχνικές υπερβολές. Γλώσσα απλή και κατανοητή απ’τον λιγότερο μέχρι τον περισσότερο μορφωμένο. Γι’αυτό και πετυχαίνει το σκοπό της: να θυμάσαι το περιεχόμενο που διάβασες, γιατί έφτασες στον πυρήνα του νοήματος εύκολα και γρήγορα χωρίς παρεμβολές.
Η δομή του «δώρου», έχει ενα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό που το ξεχωρίζει απο πολλά βιβλία. Θέτει ακριβώς τα ανάποδα δεδομένα απο αυτά που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε. Έχουμε εκπαιδευτεί να πιστεύουμε οτι μονίμως φταίνε οι άλλοι. Οι πλούσιοι, οι φτωχοί, η κρίση, οι γονείς μας, η γειτόνισσα, ένα σωρό κόσμος. Είναι πολύ εύκολο, βολικό και ασφαλές να βρίσκουμε παντού υπαίτιους και εμείς να είμαστε στο απυρόβλητο. Και ακριβώς αυτό το ξεβόλεμα υπάρχει στο «δώρο», διότι ξεκινάει με εμάς στο επίκεντρο. Με τον εαυτό μας. Γιατί όλα γυρίζουν γύρω απο εμας. Όχι εγωιστικά, αλλά ρεαλιστικά. Γιατί όλα ξεκινάνε και τελειώνουν σε εμάς. Γιατί η άποψη μας για τη ζωή, τα χρήματα, τη χαρά, την αποτυχία και δεκάδες άλλες αξίες, είναι σε συνάρτηση με τον εαυτό μας και την αξία που δίνουμε στο κάθετι.
Ο Στέφανος Ξενάκης μέσα απο το βιβλίο του μας υπενθυμίζει συνέχεια οτι τα γεγονότα δεν είναι τίποτε άλλο παρά γεγονότα. Ο αντίκτυπος στην ψυχολογία του κάθε ατόμου έγκειται στον τρόπο με τον οποίο αυτός αντιδράει απέναντι σε αυτά. Και μπορεί να ακούγεται τετριμμένο, αλλά στο «δώρο» η παραπάνω παραδοχή δε μένει γραμμένη στο χαρτί, αλλά παίρνει σάρκα και οστά μέσα απο παραδείγματα. Όχι κάποιου ινστιτούτου που μελετά ανθρώπινες συμπεριφορές. Αλλά απο την καθημερινότητα.
Μικρές, απλές, καθημερινές ιστορίες, αλλάζουν τον τρόπο που γράφουν μέσα σου, αν εσύ αλλάξεις τον τρόπο που τις βλέπεις. Ένα απο τα ομορφότερα μοτίβα! Ο Στέφανος Ξενάκης σε παροτρύνει να χαμογελάσεις και να παραχωρήσεις προτεραιότητα στο αυτοκίνητο που έρχεται απο παράδρομο, αντί να γκρινιάζεις για την κίνηση. Να επενδύσεις σωστά τα χρήματα που ήδη έχεις, αντί να μοιρολατρείς που δεν έχεις περισσότερα. Να πεις ευχαριστώ που ζεις, περπατάς, αναπνέεις, έχεις φίλους που σε αγαπούν και υγεία, στο Θεό, στο μυαλό σου, όπου πιστεύεις τέλος πάντων, αντί να μιζεριάζεις.
Μας φαίνεται δεδομένο. Δεν είναι. Γιατί αυτό είναι το κλειδί προκειμένου να εκτινάξεις τη χαρά, την αισιοδοξία, την ελπίδα μέσα σου. Φαινομενικά δεν θα έχει αλλάξει τίποτα. Η μεγαλύτερη αλλαγή όμως θα έχει γίνει. Γιατί εσύ θα έχεις επιλέξει να δίνεις θετικό πρόσημο στα πράγματα και να αντιμετωπίζεις την κάθε μέσα σαν δώρο. Γιατί είναι. Και μόλις νιώσεις αυτή την παραδοχή στο πετσί σου, τίποτα δε θα μείνει το ίδιο.
Λιγότερη τηλεόραση και περισσότερη δράση, λιγότερη μιζέρια και περισσότερη ευγνωμοσύνη, λιγότερος καναπές και περισσότερη άθληση, είναι μερικά απο τα δίπολα που περιγράφονται στο βιβλίο. Ανάμεσα στις παραγράφους, με μεγαλύτερη γραμματοσειρά θα βρεις εκφράσεις που σε αφοπλίζουν απο αρνητισμό και ενισχύουν ακόμη περισσότερο την πεποίθηση οτι «γίνεται»! Πόσο μάλλον όταν ο Ξενάκης τα γράφει επειδή τα έχει ζήσει. Μοιράζεται το βίωμά του κι όχι κάτι που συμβαίνει σε έναν κόσμο μακρινό.
Γι’ αυτό και «Το δώρο» είναι απόλαυση. Γιατί σου υπενθυμίζει οτι η ευτυχία βρίσκεται στα απλά. Γιατί σου αποδεικνύει οτι αν θέλεις πολύ κάτι, θα τα καταφέρεις. Γιατί μαθαίνεις να εκτιμάς το κάθετι, επειδή είναι δώρο. Έτσι, ο τρόπος που βλέπεις τη ζωή – κι όχι η ζωή καθ’αυτή – αλλάζει κάπως μαγικά, χωρίς πολλή προσπάθεια. Μονάχα επειδή αποφάσισες να αλλάξεις τα πράγματα απο τα οποία αντλείς χαρά!
Να το διαβάσετε. Πολλές φορές. Δεν θα το χορταίνετε. Στις μέρες μας σπανίζουν τα βιβλία με μηδενικές σελίδες μιζέριας στο εσωτερικό τους. Το δώρο είναι ένα απ’αυτά. Γι’ αυτό, να το κάνετε δώρο στον εαυτό σας!
