Του Μηνά Στραβοπόδη,
Ο Καρλομάγνος υπήρξε βασιλιάς των Φράγκων και αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ήταν ένας πολύ σημαντικός πολεμικός ηγέτης. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι διεξήγαγε πολεμικές επιχειρήσεις για 40 χρόνια και κατάφερε να επεκτείνει την εξουσία του σχεδόν σε ολόκληρη την Δυτική και Κεντρική Ευρώπη. Ο Καρλομάγνος έμεινε στην ιστορία ως «Το Φως του Μεσαίωνα», καθώς το αποτέλεσμα των πολεμικών του επιχειρήσεων ήταν η ενοποίηση της γερμανικής, της ρωμαϊκής και της χριστιανικής παράδοσης. Το οικοδόμημα αυτό αποτέλεσε την αφετηρία και το θεμέλιο λίθο του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Ο Καρλομάγνος, γιος του Πεπίνου, γεννήθηκε στο Άαχεν της σημερινής Γερμανίας το 742. Η οικογένεια του Καρλομάγνου είχε ξεκινήσει, αρκετό καιρό πριν έρθει ο ίδιος στην εξουσία, έναν αγώνα για την υποταγή των εχθρών της αυτοκρατορίας. Έτσι, το 754, ο Πεπίνος έγινε, με τη χρήση βίας, βασιλιάς των Φράγκων. Το βασίλειό του επεκτεινόταν από τη σημερινή Γαλλία μέχρι μέρος της σημερινής Γερμανίας. Στις εκστρατείες ο Καρλομάγνος συνόδευε τον πατέρα του και με αυτόν τον τρόπο απέκτησε την στρατιωτική του εκπαίδευση.
Το 768 ο Πεπίνος απεβίωσε αφήνοντας ως διάδοχους τους δύο γιους του, τον Καρλομάγνο και τον Καρλομάν. Τα δύο αδέρφια είχαν πάρα πολλές διαφωνίες αναφορικά με την διοίκηση της αυτοκρατορίας, ωστόσο το 771 ο Καρλομάν πέθανε απροσδόκητα και ο Καρλομάγνος έμεινε μόνος στην εξουσία. Το 769 ο Καρλομάγνος παντρεύτηκε την κόρη του Λομβάρδου, βασιλιά Ντεζιντέριους, πρώην εχθρό των Φράγκων. Ο γάμος αυτός του Καρλομάγνου ήταν κυρίως στρατηγικής σημασίας, για να ελέγξει τους άλλοτε εχθρούς της αυτοκρατορίας.
Μετά τον θάνατο του αδερφού του, ο Καρλομάγνος ακύρωσε τον γάμο στέλνοντας πίσω την γυναίκα του. Έως το 774 ο Καρλομάγνος είχε κερδίσει τον πρώην πεθερό του και είχε προσαρτήσει τα εδάφη των Λομβάρδων στη Βόρεια Ιταλία.
Ο Καρλομάγνος βάσισε σε πολύ μεγάλο βαθμό τις επεκτατικές τάσεις του στην υπόσχεση που είχε δώσει στην Ρώμη να προστατεύσει τα συμφέροντα του Πάπα. Με τον τρόπο αυτό δικαιολόγησε με τον καλύτερο τρόπο όλες τις πράξεις του, αν και η διεύρυνση των συνόρων και του ελέγχου ήταν το βασικό κίνητρό του. Επίσης, πριν ακόμη κερδίσει τους Λομβάρδους, μέρος των στρατευμάτων του στράφηκαν εναντίον των παγανιστών Σαξόνων (Βόρεια Γερμανία), οι οποίοι αποδείχθηκαν οι πιο σκληροί εχθροί του Καρλομάγνου καθώς χρειάστηκε πάνω από 30 χρόνια για να επικρατήσουν οι Φράγκοι ολοκληρωτικά έναντι των Σαξόνων. Μάλιστα, αναφέρεται πως την περίοδο αυτή, σκοτώθηκε πάνω από το ¼ του πληθυσμού των Σαξόνων. Ενώ κατά την μεταπολεμική περίοδο σκοτώθηκαν ακόμη περισσότεροι, καθώς σύμφωνα με το δόγμα του Καρλομάγνου, όποιοι δεν εκχριστιανίζονταν, εκτελούνταν.
Σημαντικό να αναφερθεί πως ο Καρλομάγνος δεν είχε μόνιμο στράτευμα. Αντίθετα καλούσε πολεμιστές από τα χωριά και τις πόλεις σε εποχιακή βάση και διεξήγαγε εκστρατείες που διαρκούσαν 3 με 6 μήνες. Δεν τους πλήρωνε και απαιτούσε να έχουν όλοι τον δικό τους εξοπλισμό. Ως ανταμοιβή τους έδινε μέρος από τα λάφυρα. Επιπρόσθετα ο Καρλομάγνος είχε οργανώσει το καλύτερο δίκτυο πληροφοριών της εποχής γεγονός που του έδινε πλεονέκτημα καθώς, σχεδόν πάντοτε ήταν σε θέση να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο.
Κατά την διάρκεια των εκστρατειών του, ο Καρλομάγνος επέκτεινε την αυτοκρατορία του στην σημερινή Νότια Γαλλία και Νότια Γερμανία, ενώ εισέβαλε επίσης στην Ουγγαρία και την Βοσνία, όπου και νίκησε ένα ασιατικό έθνος, τους Αβάρους. Το 778 εισέβαλε και στην Ισπανία, ωστόσο κατάφερε να αποσπάσει μόνο ένα μέρος της από τους Άραβες.
Το 800, ανήμερα των Χριστουγέννων, ο Καρλομάγνος γονάτισε για να προσευχηθεί στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης και ο Πάπας τον ανακήρυξε ως αυτοκράτορα της αναβιωμένης Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Μετά το 800 ο Καρλομάγνος σταμάτησε τις εχθροπραξίες και ασχολήθηκε με τα εσωτερικά της αυτοκρατορίας.
Πέθανε στις 28 Ιανουαρίου του 814 σε ηλικία 71 ετών. Υπήρξε ηγετική μορφή του Μεσαίωνα. Εάν και έθεσε την βάση για πολλούς θρησκευτικούς πολέμους που ακολούθησαν σε ευρωπαϊκό έδαφος, στον Καρλομάγνο οφείλεται σήμερα η ενοποίηση της χριστιανικής, της γερμανικής και της ρωμαϊκής κουλτούρας που αποτέλεσε την αφετηρία του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού.
~If the populace knew with what idiocy they were ruled, they would revolt~
-Charlemagne
