Της Νικόλ Καστόρα,
Ο κινηματογράφος ίσως και να είναι η πιο εκφραστική μορφή τέχνης, αφού συνδυάζει τις υπόλοιπες: φωτογραφία, μουσική, χορό, λογοτεχνία, αρχιτεκτονική και κάθε είδους εικαστική τέχνη. Για αυτόν τον λόγο, ταυτοχρόνως, είναι και μια τέχνη πολύπλοκη. Πόσες φορές μαγευτήκατε από μία ταινία, αλλά δεν μπορούσατε να καταλάβετε τον λόγο; Πόσες φορές μείνατε άναυδοι από την ερμηνεία ενός ηθοποιού, αλλά δεν μπορέσατε να την αναλύσετε ουσιαστικά; Πόσες φορές σας έχει συμβεί, να μισήσετε αυτό που βλέπετε στη μεγάλη οθόνη, χωρίς όμως, να κατανοήσετε πλήρως το γιατί; Και το πιο σημαντικό, πόσες φορές θελήσατε να αναλύσετε και να συζητήσετε σε βάθος μία ταινία, αλλά δεν είχατε τον κατάλληλο άνθρωπο, για να μοιραστείτε τις σκέψεις σας; Όλα αυτά ανήκουν πλέον στο παρελθόν!
Το σεμινάριο «κινηματογραφικές ματιές» δεν είναι ένα τετριμμένο και συνηθισμένο σεμινάριο και αυτό, γιατί δε θυμίζει σε τίποτα τα υπόλοιπα! Οι «κινηματογραφικές ματιές» υπόσχονται να σας φέρουν σε επαφή με τη μαγεία του κινηματογράφου και να σας παρέχουν όλες τις θεωρητικές και τεχνικές γνώσεις που χρειάζεστε, είτε είστε εν δυνάμει σκηνοθέτες ή ηθοποιοί, είτε, απλά, είστε λάτρεις του σινεμά και θέλετε να διευρύνετε τις γνώσεις σας πάνω στην έβδομη τέχνη. Το μόνο που ζητούν οι «κινηματογραφικές ματιές» από εσάς, είναι… να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά και να τις αφήσετε να σας οδηγήσουν στην ουσία και την ψυχή του κινηματογράφου.
Ακολουθούν τα λόγια του εισηγητή, Σεραφείμ Αρκομάνη, για τις κινηματογραφικές του ματιές: «Η ματιά είναι κίνηση, είναι θεώρηση∙ όχι μόνο εικόνες, αλλά και σκέψεις, αισθήματα, κόσμος. Σε αυτές τις συναντήσεις, θα παρακολουθήσουμε αποσπάσματα από ταινίες σκηνοθετών που έχουν αφήσει το στίγμα τους στην ιστορία. Μέσα από το πλάνο και τη σκηνή θα κοιτάξουμε το έργο και τον κόσμο γύρω μας και μέσα μας. Βήμα-βήμα θα ανακαλύψουμε πώς μπορεί να φτιάχνεται αυτό που νιώθει κανείς με μια ταινία. Με οδηγό τα μάτια μας, θα δούμε πώς πλάθεται η ματιά μας».
Ο Σεραφείμ Αρκομάνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Σπούδασε σκηνοθεσία και υποκριτική, αλλά, παρόλα αυτά, κατέχει σφαιρική γνώση γύρω από τον κινηματογράφο, γι’ αυτό και έχει εργαστεί σε διάφορα πόστα της κινηματογραφικής παραγωγή. Τα τελευταία οκτώ χρόνια παραδίδει μαθήματα υποκριτικής και σκηνοθεσίας κινηματογράφου, θεωρητικά, πρακτικά, ή συνδυαστικά και τα δύο. Επιπροσθέτως, διδάσκει στον κινηματογραφικό τομέα του Π.Ο.Φ.Π.Α, ενώ, ετοιμάζεται να εκδώσει το πρώτο του βιβλίο για την ορολογία της σκηνοθεσίας στον κινηματογράφο.
Στη συνέχεια, παρατίθεται η συνέντευξη που μου έδωσε ο Σεραφείμ Αρκομάνης, στην οποία μιλάει για τη δική του ξεχωριστή κινηματογραφική ματιά, αλλά και για το ιδιαίτερο σεμινάριό του: «Κινηματογραφικές ματιές». Είναι μεγάλη χαρά και τιμή, για εμένα η συνέντευξη αυτή, γιατί τον Σεραφείμ τον θαυμάζω απεριόριστα, όχι μόνο εξαιτίας του ότι είναι ένας αυθεντικός σκηνοθέτης και ηθοποιός, αλλά κυρίως, γιατί έχω την τύχη να τον έχω δάσκαλο και συνεχώς να εξελίσσομαι μέσω της διδασκαλίας του.
Τι σημαίνει για εσένα ο κινηματογράφος; «Το σινεμά κατά Παζολίνι είναι “η γραπτή γλώσσα της πραγματικότητας” και προσθέτω της όποιας πραγματικότητας. Μπορεί, δηλαδή, να είναι όχι μόνο ντοκιμαντέρ και μυθοπλασία, αλλά και δοκίμιο, animation ή οτιδήποτε κατεβάσει η κούτρα μας και η καρδιά μας. Επίσης, το σινεμά είναι πολύ κοντά στους μηχανισμούς του ονείρου και της μνήμης μέσα από τις δύο κοινωνικές αισθήσεις μας, την όραση και την ακοή. Όμως, το σινεμά το βλέπω κυρίως ως κίνηση. Εννοώ, ότι είναι μια καταγραφή της κίνησης, μέσα και έξω – μέσα, εννοώντας σκέψεις και συναισθήματα, έξω αυτά που βλέπουμε και ακούμε. Αυτό είναι για εμένα το σινεμά, αλλά το ψάχνω ακόμα».
Πότε συνειδητοποίησες ότι θέλεις να ασχοληθείς με τον κινηματογράφο; Και ποιος σε οδήγησε σε αυτόν; «Δεν έγινε γρήγορα. Οδηγήθηκα σε αυτό, μέσω ενός θείου μου, του Γρηγόρη, όταν ήμουν στη Θεσσαλονίκη για σπουδές και δεν είχα κανένα ενδιαφέρον για το πανεπιστήμιο. Μου είπε, λοιπόν, για μία σχολή που είχε να κάνει με βίντεο και φωτογραφία. Εγώ ήδη είχα αρχίσει και είχα μπλέξει με κάτι ταινίες που έβλεπα συνέχεια. Πήγα τελικά και χωρίς να το καταλάβω σιγά-σιγά μπλέχτηκα. Αργότερα, αποφάσισα να ασχοληθώ με τη σκηνοθεσία, γιατί δεν ήμουν καλός στη συγγραφή και το σινεμά ήταν ο μόνος τρόπος, για να αποτυπώσω ό,τι ήθελα να εκφράσω».
Ποια είναι η αγαπημένη σου ταινία; Και τί είδες/αισθάνθηκες σε αυτήν που σε έκανε να την ξεχωρίσεις; Με άλλα λόγια ποια είναι η δική σου «κινηματογραφική ματιά»; «Η αλήθεια είναι πως έχω πολλές αγαπημένες ταινίες. Και αρκετούς αγαπημένους φίλους, όπως ο Κασσαβέτης, ο Φασμπίντερ, ο Παζολίνι και άλλοι. Ο Κασσαβέτης, για παράδειγμα, πρώτα με τη ταινία “Faces”, αλλά και με άλλες, μου άλλαξε όλη μου τη ζωή. Μου έχει συμβεί και με άλλους σκηνοθέτες, να με πάνε πιο μπροστά, καθώς άλλαξαν τον τρόπο που βλέπω τη ζωή, τις ανθρώπινες σχέσεις και την τέχνη. Τώρα υπάρχουν και άλλες ταινίες, που κάποιοι ενδεχομένως θα γελάσουν, αλλά εγώ τις αγαπώ. Γενικά, αν αγαπώ μία ταινία, όσο και να μιλάω για αυτήν, ποτέ δεν μπορώ να πω τι είναι αυτό ακριβώς που με κάνει να αισθάνομαι έτσι, ενώ για αυτές που μισώ μου είναι πολύ εύκολο. Π.χ. μια ταινία, που έχω στην καρδιά μου, είναι το “Breathless” του Jim McBride, με τον Richard Gere. Καταλαβαίνω πως μπορούν να την δουν κάποιοι, αλλά είναι μια ταινία που έχω δει άπειρες φορές. Αρχικά, αυτό που ξεχωρίζω σε αυτή είναι η ατμόσφαιρα των 80s, το Los Angeles με την αλάνα, τον κονιορτό, τον άνεμο, τα σορτσάκια… Ίσως μου φέρνει μια πρωταρχική εικόνα, όταν ήμουν δύο-τριών χρονών. Και φυσικά, είναι και ο τρελός έρωτας του Richard Gere, o οποίος παλεύει με έναν αθώο και κάπως ανεγκέφαλο τρόπο, για πολλούς, μέχρι να καταστραφεί. Βέβαια, το κυνήγι του έρωτα υπάρχει και σε άλλες ταινίες, αυτό όμως που με κάνει να ξεχωρίζω τη συγκεκριμένη είναι το πώς το προβάλλει. Οι εικόνες τις με αγγίζουν μέσα από μια αίσθηση πως η πραγματικότητα που ζούμε, θα μπορούσε να είναι άλλη, να είναι διαφορετική. Η ορμή μας δηλαδή πολλές φορές μάς οδηγεί αλλού και καμιά φορά εντελώς απερίσκεπτα, γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς».
Τι σε ώθησε να ξεκινήσεις τις «κινηματογραφικές ματιές»; «Ξεκίνησε τυχαία από κάτι μαθήματα που έκανα στο σπίτι ενός από τους αρχαιοτέρους μαθητές που έχω, του Ηλία, ο οποίος με στηρίζει ακόμα και σήμερα. Αργότερα, εξελίχθηκε με ακόμα πιο δια δραστικό τρόπο στον Π.Ο.Φ.Π.Α. Η κουβέντα γύρω από τη διαφορετική ματιά του καθενός, ακόμα και οι κόντρες με επιχειρήματα, μου αρέσουν και πιστεύω πως αυτό κάνει το μάθημα να ξεχωρίζει».
Τις «κινηματογραφικές ματιές» μπορούν να τις δουν όλα τα μάτια; Ενδεχομένως και κάποιος που δεν ασχολείται με το σινεμά, αλλά είναι απλώς θεατής; «Απευθύνονται σε όσες-όσους θέλουν να αναρωτηθούν –όχι απαραίτητα να αλλάξουν— για τον τρόπο που βλέπουν τον κόσμο γύρω τους. Ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα ξεκινάει πρώτα από εμάς. Οι «κινηματογραφικές ματιές» είναι για όλους όσοι θέλουν να διευρύνουν τη θέαση όχι μόνο στο σινεμά, αλλά και γενικότερα στη ζωή τους».
Οι «κινηματογραφικές ματιές» γίνονται κάθε Δευτέρα, στο Exile room 20:00 με 23:00. Το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να είστε εκεί! Ακολουθούν το τρέιλερ του μαθήματος και τα social media, με τα οποία μπορείτε να επικοινωνήσετε και να μάθετε περισσότερα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Sera Serafilm, facebook.com, διαθέσιμο εδώ.
- seraphim.arkomanis, instagram.com, διαθέσιμο εδώ.
- Κινηματογραφικές ματιές, youtube.com, διαθέσιμο εδώ.
