Της Μαρίας Αλευρομαγείρου,
1820: Έφυγε από τη ζωή ο μονάρχης της Μεγάλης Βρετανίας Γεώργιος Γ΄, κλείνοντας έναν κύκλο στην ιστορία του βασιλείου, αφού διατηρούσε συνολικά στην κατοχή του το στέμμα για 59 χρόνια και 96 ημέρες, καθιστώντας τον έναν από τους μακροβιότερους μονάρχες.
Η προσωπική του ιστορία ξεκινά τον Ιούνιο του 1738 oπότε και έρχεται στη ζωή. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του πρίγκιπα Φρειδερίκου και της Αυγούστας και, μάλιστα, γεννήθηκε δύο μήνες νωρίτερα από το προβλεπόμενο. Επειδή πολλοί θεώρησαν πως δεν θα μπορέσει να επιβιώσει, τον βάφτισαν την ίδια μέρα, αλλά τελικά τους διέψευσε όλους. Το 1751 ο πατέρας του πεθαίνει απρόοπτα και, έτσι, ο μικρός Γεώργιος γίνεται ο διάδοχος του θρόνου, τον οποίο κατείχε ο παππούς του Γεώργιος Β΄, ώστε λίγες εβδομάδες αργότερα έχρισε τον εγγονό του πρίγκιπα της Ουαλίας. Την εκπαίδευση του νεαρού διαδόχου είχε αναλάβει ως ένα σημείο, από καιρό, ο Τζον Στιούαρτ, ο τρίτος κόμης του Μπούτε, ο οποίος κέρδισε τελικά την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό του Γεωργίου, γενόμενος στο μέλλον ένας σημαντικός σύμβουλός του και Πρωθυπουργός.
Το 1760 ο Γεώργιος Β΄ πεθαίνει και έτσι ανοίγει ο δρόμος για τον νεαρό εγγονό του να ανέλθει στον θρόνο σε ηλικία 22 ετών. Τον επόμενο χρόνο, θα παντρευτεί την Καρλόττα του Μεκλεμβούργου-Στρέλιτς και μαζί θα αποκτήσουν 15 παιδιά! Το διάστημα της βασιλείας του χαρακτηρίστηκε από μια έντονη πολιτική και στρατιωτική αναταραχή, καταφέρνοντας το πρώτο διάστημα να έχει θετικό αποτύπωμα στην ηγεμονία του, καθώς κατάφερε να κερδίσει τη Γαλλία στον Επταετή Πόλεμο (1756-1763). Ωστόσο, το νικηφόρο αυτό κλίμα θα ανατραπεί, αφού θα ξεσπάσει η Αμερικανική Επανάσταση, θέτοντας ένα τέλος στη βρετανική κυριαρχία, με πολλούς να θεωρούν τον μονάρχη υπαίτιο για την απώλεια των αποικιών απέναντι από τον Ατλαντικό.
Έπειτα, σημαντικός σταθμός στην πορεία του, αλλά και της υπόλοιπης Ευρώπης, ήταν η έκρηξη της Γαλλικής Επανάστασης και οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι, κατά τους οποίους συσπειρώθηκαν οι δυνάμεις της Ευρώπης για να αντιμετωπίσουν τη γαλλική απειλή. Η Γαλλία κήρυξε τον πόλεμο στη Μεγάλη Βρετανία το 1793 και ο Γεώργιος, για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στη νέα κατάσταση, έδωσε εντολή να αυξηθούν οι φόροι, ώστε να μπορέσει να αναδιοργανωθεί ο στρατός, μια κίνηση που με τον καιρό έφερε τον κόσμο σε δεινή θέση. Εξαγριωμένα πλήθη επιτέθηκαν τον Οκτώβριο του 1795 στην άμαξα του βασιλιά, καθώς πήγαινε στο κοινοβούλιο, ζητώντας τη μείωση των φόρων και τον τερματισμό του πολέμου.
Ένα ακόμα γεγονός που χαρακτηρίζει την περίοδο του Γεωργίου ήταν και η ενοποίηση της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας υπό ένα βασίλειο μέσα από τις λεγόμενες Πράξεις της Ένωσης του 1800, όταν και τα δύο κοινοβούλια συμφώνησαν να ενοποιηθούν κάτω από την ηγεμονία του Γεωργίου.
Με το πέρασμα του χρόνου, η υγεία του μονάρχη άρχισε να κλονίζεται το 1810, με αποτέλεσμα τον επόμενο χρόνο να χρίσει τον γιο του, Γεώργιο –μετέπειτα ο Δ΄– αντιβασιλέα. Τελικά, ο γηραιός βασιλιάς έφυγε από τη ζωή μια μέρα σαν σήμερα το 1820 σε ηλικία 81 ετών.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- George III (1738–1820), encyclopediavirginia.org, Διαθέσιμο εδώ
- George III (1738 – 1820), bbc.co.uk, Διαθέσιμο εδώ
- George III (r. 1760-1820), royal.uk, Διαθέσιμο εδώ
- George III, britannica.com, Διαθέσιμο εδώ
