Του Άγγελου Μπαλαρά,
Προ ολίγων ημερών ολοκληρώθηκε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Υδατοσφαίρισης με τη συμμετοχή – φυσικά – και της Ελλάδας. Για τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα ανδρών και γυναικών της χώρας μας ακολουθεί το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (Φεβρουάριο) και το καλοκαίρι διεξάγονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Μέχρι τότε, βέβαια, οι αθλητές θα έχουν επιστρέψει στα σωματεία που ανήκουν. Εντυπωσιακό είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι, που στελεχώνουν αγωνιστικά το άθλημα, «πηγαινοέρχονται» διαρκώς μεταξύ των εγχώριων διοργανώσεων και αυτών του εξωτερικού, έχοντας, φυσικά, και την «εξωαγωνιστική» τους ζωή. Παράλληλα, ανήκουν στη «σκιά» των άλλων «μεγάλων» αθλημάτων της χώρας, του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ, ακόμα και του βόλεϊ, ίσως, πλέον, και του τένις… Αντιληπτό ως ένα βαθμό, αλλά και άδικο. Με μια απλή ματιά, μπορεί να γίνει διακριτή η πραγματική αξία της ελληνικής υδατοσφαίρισης.
Το εγχώριο πρωτάθλημα
Στην εγχώρια πραγματικότητα, παρατηρείται «κυριαρχία» του Ολυμπιακού, σε άντρες και γυναίκες, ιδίως μετά το 2000. Το σωματείο του Πειραιά κατέχει 14 επίσημα πρωταθλήματα γυναικών (από την επίσημη ίδρυση του πρωταθλήματος – 1988) και 37 ανδρών (αναγνωρισμένα από την Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδος), όντας ο περσινός πρωταθλητής Ελλάδος. Από τα ανωτέρω, μάλιστα, τα τελευταία 10 και 11 πρωταθλήματα αντίστοιχα είναι συνεχόμενα. Επιπλέον, παραδοσιακές δυνάμεις στην υδατοσφαίριση της χώρας είναι ο Εθνικός (3 γυναικών και 38 ανδρών) και η Βουλιαγμένη (11 γυναικών και 4 ανδρών). Επιπρόσθετα, στο πόλο ανδρών, ο Ολυμπιακός έχει κατακτήσει δις το Τσάμπιονς Λιγκ και ένα Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, ενώ ένα Κύπελλο Κυπελλούχων έχει η Βουλιαγμένη. Αντίστοιχα, στο πόλο γυναικών, ο Ολυμπιακός και η Βουλιαγμένη έχουν από 5 Ευρωπαϊκές κατακτήσεις και ακολουθούν Εθνικός και Γλυφάδα με 2.
Η Εθνική ανδρών
Η Ελλάδα τερμάτισε 5η στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα πόλο ανδρών της Κροατίας, σε μία πορεία αξιοπρεπή, αλλά όχι ανάλογη των πραγματικών δυνατοτήτων της ομάδας. Εφάμιλλες ήταν και οι δηλώσεις του Ομοσπονδιακού τεχνικού, Θοδωρή Βλάχου, μετά τον τελευταίο αγώνα με το Μαυροβούνιο, όπου δήλωσε ότι «η ομάδα δεν άξιζε κάτι παραπάνω βάσει εικόνας, αλλά θα επενδύσει σε μια καλύτερη συνέχεια». Αυτή η διοργάνωση έρχεται μετά τον χαμένο τελικό του περσινού παγκοσμίου πρωταθλήματος που συνέβη το καλοκαίρι, τη στιγμή που η Εθνική έφτασε πολύ κοντά στο χρυσό, αλλά «λύγισε» από την Ουγγαρία στα πέναλτι. «Νωπές» οι μνήμες και του κόουτς Βλάχου από το βιαστικό “timeout” που πήρε σε κρίσιμο σημείο προς το τέλος της αναμέτρησης – ενώ η Εθνική έπαιζε με πλεονέκτημα – και άλλαξε άθελά του τις ισορροπίες. Σύσσωμη η ομάδα και η κοινότητα του πόλο στάθηκαν δίπλα του. Λογικό, λοιπόν, μετά από μια τόσο έντονη και πιεστική κατάσταση, η ομάδα να μην είναι σε θέση να αναδείξει το πραγματικό επίπεδό της. Ιστορικά, το ανδρικό τμήμα της Εθνικής δεν έχει φτάσει ακόμα στην κορυφή, αλλά έχει προσφέρει 4 μετάλλια δεύτερης θέσης και άλλα 11 τρίτης θέσης στη χώρα μας! Επόμενος σταθμός η Ντόχα – και ο όμιλος με Βραζιλία, Κίνα και Γαλλία – για το Παγκόσμιο.
Η Εθνική γυναικών
Για τις γυναίκες το Ευρωπαϊκό έφερε ένα πολυπόθητο μετάλλιο και η 3η θέση της Ευρώπης συνιστά ένα περήφανο επίτευγμα για αυτή τη φουρνιά αθλητριών. Με χαρά, αλλά και συγκίνηση για τους κόπους χρόνων, υποδέχτηκαν αυτή την επιτυχία τόσο η προπονήτρια, Αλεξία Καμμένου, όσο και όλες οι παίκτριες της ομάδας. Σε αυτό συντέλεσε και το γεγονός ότι η επιτυχία αυτή συνδυάστηκε με την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, κάτι που είχε να συμβεί για 16 χρόνια! Φυσιολογικά, το κλίμα ήταν πανηγυρικό κατά την επιστροφή της ομάδας στη «βάση» της, όπου άπαντες χαίρονταν εξίσου τόσο με το μετάλλιο όσο και με το ότι «ξορκίστηκε» αυτή η… «κατάρα», όπως χαρακτηρίστηκε. Συνάμα, λοιπόν, αυτό ήταν το 13ο μετάλλιο για το γυναικείο πόλο: 5 αργυρά και – πλέον – άλλα τόσα χάλκινα συνοδεύουν τα 3 χρυσά του γυναικείου τμήματος υδατοσφαίρισης. Τον άλλο μήνα η Εθνική ομάδα διασταυρώνεται με τις Ισπανία, Κίνα και Γαλλία στους ομίλους του Παγκοσμίου. Και το καλοκαίρι… Παρίσι. Magnifique!
Γίνεται κατανοητό ότι είναι πάμπολλες οι επιτυχίες που έχει φέρει η υδατοσφαίριση στη γαλανόλευκη. Περιστασιακά, οι περισσότεροι έχουμε επιδείξει ενδιαφέρον και εντυπωσιασμό για τα κατορθώματα των Ελλήνων υδατοσφαιριστών. Πρώτος εγώ θα αναγνωρίσω ότι δεν είναι δίκαια, για το ελληνικό πόλο και όσους μοχθούν κοντά στις πισίνες, η… «εποχιακή» ενασχόληση μαζί τους. Απλά, προφανώς, αυτή τη στιγμή το άθλημα υστερεί σε δημοτικότητα έναντι των υπολοίπων. Δεν είμαστε δα και Ουγγαρία… Ας γίνει, όμως, σιγά-σιγά η αρχή, ώστε το πόλο να ανελιχθεί στην υπόληψη των Ελλήνων φιλάθλων. Το αξίζει!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Η συγγνώμη – μνημείο του Βλάχου και η εγγύηση για τις επόμενες επιτυχίες, sports23.gr, διαθέσιμο εδώ
- Εθνική ομάδα πόλο γυναικών: Τα κορίτσια επέστρεψαν στην Ελλάδα με το χάλκινο και το εισητήριο για το Παρίσι, sports24.gr, διαθέσιμο εδώ
