Της Ειρήνης Εξάρχου,
Ο αγαπημένος σκηνοθέτης, από τη Σανγκάη, διδάσκει, μέσα από τις ταινίες του, το ρομαντισμό, την προσμονή και την ομορφιά του ανεκπλήρωτου έρωτα. Τα έντονα θερμά καρέ, τα νοσταλγικά soundtrack, που επιλέγει να «ντύνουν» την κάθε του ταινία, αλλά και τα κινηματογραφικά εφέ που χρησιμοποιεί, τον έχουν εδραιώσει, πλέον, ως έναν από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του σύγχρονου σινεμά. Δεν έχει σημασία αν δεν έχεις δει ποτέ ασιατικό κινηματογράφο, ο Wong Kar Wai θα σε κάνει να τον λατρέψεις! Οι ταινίες του, μελαγχολικές με έναν όμορφο και χαριτωμένο τρόπο, μας μεταφέρουν στις σκοτεινές νύχτες του Χόνγκ Κόνγκ, όπου οι χαρακτήρες αναζητούν λίγη ζεστασιά στον έρωτα. Παρακάτω, κάποιες από τις -προσωπικά αγαπημένες μου- ταινίες του, για να εισαχθείτε σ’ αυτόν το μαγικό κόσμο.
“In the mood for love” (2000)
Πρόκειται για μία από τις πιο όμορφες ταινίες. Διάχυτος ερωτισμός και εγκλωβισμένα συναισθήματα, με φόντο ένα ανέλπιστο και ανεκπλήρωτο ρομάντζο. Στο Χόνγκ Κόνγκ του 1960, δύο γείτονες υποψιάζονται ότι οι σύζυγοί τους έχουν παράνομη σχέση και, μάλιστα, μεταξύ τους. Η μοναξιά που νιώθουν, αλλά και η περιέργειά, τους ωθεί να βοηθήσει ο ένας τον άλλον να ανακαλύψει πως ξεκίνησε η απιστία. Σύντομα, όμως, όχι προς μεγάλη έκπληξη, θα συνειδητοποιήσουν πως έχουν γεννηθεί συναισθήματα μεταξύ τους, που δύσκολα μπορούν να καταπιέσουν.
Παρά το προφανές του σεναρίου, δεν πρόκειται για μια κλασική ερωτική ιστορία. Δε θα αποκαλύψω περισσότερα όμως… Για κάποιους, η εξέλιξη είναι αργή, όμως θεωρώ ότι εξελίσσεται φυσικά και ρεαλιστικά, καθώς, ο έρωτας θέλει χρόνο και πρόσφορο έδαφος για να ευδοκιμήσει. Πρόκειται, ίσως για την πιο ώριμη δουλειά του σκηνοθέτη. Πανέμορφα χρώματα, ζεστές αποχρώσεις, όπως και τα συναισθήματα που διεγείρονται, τα οποία αντικατοπτρίζονται ακόμα και στα ρούχα της πρωταγωνίστριας, φροντίζοντας έτσι να παραχθεί μια άρτια ταινία ως προς όλα τα στοιχεία της.
“Fallen angels” (1995)
Μια προσέγγιση της μοναξιάς, στους σκοτεινούς δρόμους του νυχτερινού Χόνγκ Κόνγκ που είναι γεμάτοι εγκληματικότητα και ρομαντισμό. Ακολουθείται, λοιπόν, το μοτίβο των παράλληλων ιστοριών, που είναι αρκετά σύνηθες στη φιλμογραφία του σκηνοθέτη. Όμως, οι ιστορίες αυτές, κάποια στιγμή σμίγουν. Στην πρώτη, λοιπόν, ένας πληρωμένος δολοφόνος και η συνέταιρός του, που έχουν κρυφά αισθήματα ο ένας για τον άλλο αλλά δεν μπλέκουν δουλειά με αισθηματικά, καταπιέζονται, και επιλέγουν να καταδικαστούν στην μοναξιά τους.
Στη δεύτερη ιστορία, ένας φυγάς καταζητείται από την αστυνομία, καθώς έχει την κακιά συνήθεια να εισβάλλει τα βράδια σε ξένες επιχειρήσεις και μαγαζιά και να τα δουλεύει μόνος του κρυφά. Για παράδειγμα, κλέβει ένα φορτηγό-παγωτατζίδικο και αναγκάζει τους πελάτες να τρώνε παγωτό μέχρι σκασμού. Αυτός, λοιπόν, ο «γλυκός» εγκληματίας κάνει παρέα τα βράδια με μία αρκετά απόκοσμη κοπέλα, η οποία έχει εμμονές με το παρελθόν και ιδιαίτερα με μία ξανθιά κοπέλα που έκλεψε το αγόρι της. Ο φυγάς την ερωτεύεται, μόνο που εκείνη έχει ως σκοπό της ζωής της την εκδίκηση που την έχει τυφλώσει τόσο, ώστε να μη βλέπει τίποτα άλλο, πέρα από μνήμες παλιών και ξεχασμένων ρομάντζων. Μια ταινία για όσους προτιμούν τις σκοτεινές ρομαντικές κομεντί με δράση και νοσταλγία.
“Happy together” (1997)
Αλλαγή σκηνικού και τοποθεσίας στο «Ευτυχισμένοι Μαζί», με το ίδιο όμως ερωτικό μοτίβο απόγνωσης, θλίψης και μελαγχολίας. Μεταφερόμαστε λοιπόν στο μακρινό Μπουένος Άιρες που είναι στην ακριβώς αντίθετη πλευρά του κόσμου από το Χονγκ Κονγκ.
Ένα ζευγάρι αποφασίζει να πάει στην Αργεντινή για διακοπές, με σκοπό να αναθερμάνει τη σχέση του. Θέλουν να επισκεφθούν μαζί τους καταρράκτες του Ιγκουασσού, χάνουν όμως το δρόμο και, κάπως έτσι, αποφασίζουν να χωρίσουν για εκατοστή, ίσως, φορά. Ο ένας πιάνει δουλειά σε ένα tango bar, ενώ ο άλλος ακολουθεί έναν έκφυλο δρόμο πίνοντας τα βράδια, περνώντας τα με διαφορετικούς άνδρες και γενικά παρατώντας τον εαυτό του. Οι δύο πρώην εραστές θα ξανασυναντηθούν και θα συνεχίσει ο φαύλος κύκλος της αναθερμασμένης της σχέσης τους.
Δύο άτομα τελείως αντίθετα μεταξύ τους, που ξεκάθαρα βρίσκονται σε μια σχέση που είναι σαν ένα εύθραυστο γυαλί που πάει να σπάσει. Όμως για ένα διάστημα είναι “happy together” και αυτό τους είναι αρκετό για να ελπίζουν.
Αισθαντική, μέχρι το τελευταίο λεπτό, και ατμοσφαιρική με πανέμορφες εικόνες και έντονα χρώματα, τα οποία πιθανώς αντικατοπτρίζουν τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών και των θεατών. Στην ουσία, παρακολουθούμε δύο εγκλωβισμένα άτομα, τόσο γεωγραφικά, όσο και συναισθηματικά, σ’ ένα μέρος που τους πνίγει.
Ο Kar Wai με αυτήν την ταινία, ίσως, ήθελε να υποδηλώσει και την αβεβαιότητα της εποχής, καθώς το 1997 το Χονγκ Κονγκ τέθηκε υπό την κυριαρχία της Κίνας και βγήκε από τη σφαίρα επιρροής της Μεγάλης Βρετανίας. Νέα κατάσταση ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Όπως και η διαρκής αβεβαιότητα των πρωταγωνιστών.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Wong Kar-wai, wikipedia.org, διαθέσιμο εδώ.
