Της Έλενας Καππέ,
Ο Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ, όπως ήταν ολόκληρο το όνομά του, γεννήθηκε στις 22 Απριλίου 1870, και ήταν Ρώσος κομμουνιστής, επαναστάτης και πολιτικός. Ήταν ηγέτης της Ρωσικής Επανάστασης και επικεφαλής της Ε.Σ.Σ.Δ., ηγέτης της Κομμουνιστικής Διεθνούς αλλά και του μπολσεβικικού κόμματος. Η θέση του στο Ρωσικό κράτος ήταν αρκετά σημαντική.
Είναι περισσότερο γνωστός σε εμάς με το ψευδώνυμό του «Λένιν». Υπάρχουν πολλές θεωρίες στο πως κατέληξε σε αυτό το ψευδώνυμο, ωστόσο ο ίδιος δε παραδέχτηκε ποτέ κάποια επίσημα.
Γεννήθηκε στην πόλη Σιμπίρσκ της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και συγκεκριμένα, στις όχθες του Βόλγα. Ο πατέρας του, Ίλια Νικολάγιεβιτς Ουλιάνοφ, ήταν διευθυντής σχολείου ενώ η μητέρα του, Μαρία Αλεξάντροβνα Μπλανκ ήταν κόρη ιατρού. Ο Λένιν ήταν βαπτισμένος στη Ρωσική ορθόδοξη εκκλησία αν και η οικογένειά του καταγόταν από αρκετές περιοχές.
Ο μεγαλύτερος αδελφός του ήταν μέλος μιας επαναστατικής τρομοκρατικής οργάνωσης και εκτελέστηκε λόγω της συμμετοχής του στην απόπειρα δολοφονίας κατά του τσάρου Αλεξάνδρου Γ. Το γεγονός αυτό επηρέασε βαθύτατα τον Λένιν αλλά και τη ζωή το αργότερα.
Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο γυμνάσιο του Σιμπίρσκ και τον Αύγουστο του 1887 μπήκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Καζάν, όμως πολύ γρήγορα, αποβλήθηκε, λόγω της συμμετοχής του σε παράνομη συνάντηση επαναστατών φοιτητών. Δύο χρόνια αργότερα, έλαβε την άδεια να επιστρέψει στο Καζάν, όπου άρχισε τη συστηματική μελέτη του Καρλ Μαρξ και συνδέθηκε με μέλη του τοπικού μαρξιστικού κύκλου. Συνέχισε μόνος του τις σπουδές του και τελικά δυο χρόνια αργότερα, κατάφερε να πάρει άδεια εξάσκησης επαγγέλματος.
Για την υποστήριξή του απέναντι στη μαρξιστική θεωρία, συνελήφθη και εξορίστηκε. Το 1898 παντρεύτηκε τη Ν.Κ. Κρούπσκαγια, η οποία ήταν συνεργάτιδά του στην εργατική Ένωση της Αγίας Πετρούπολης και παρέμεινε πιστή σύντροφος για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του. Τα χρόνια που ακολούθησαν, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει πολλές χώρες.
Ήταν πεπεισμένος πως η κατάσταση ήταν πλέον ώριμη για μια σοσιαλιστική επανάσταση. Τελικά ιδρύθηκε το πρώτο Ρωσικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, το οποίο ονόμασε τη μεριά του Λένιν «μπολσεβίκους». Το 1917 οι ιδέες περί δικτατορίας γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς και τελικά ο Λένιν εκλέγεται πρόεδρος της προσωρινής επαναστατικής κυβέρνησης. Το 1922, έχει αρχίσει να καταλαβαίνει πως υπάρχουν πολλά προβλήματα στη προσπάθεια της διακυβέρνησης ενός κράτους. Αυτή είναι και η περίοδος που αρρωσταίνει βαριά. Το 1924, υπέστη ένα ακόμη εγκεφαλικό επεισόδιο και ο οργανισμός του δεν άντεξε. Πέθανε στην ηλικία των 53 ετών στη Μόσχα.
Σαν χαρακτήρας ήταν πολύ περίεργος. Στη πολιτική του ζωή ήταν αδίστακτος, όμως στη προσωπική του ζωή ήταν συνετός και μετριόφρων.
