Του Στάθη Αποστόλου,
Μέσα στα πλαίσια του εορταστικού κλίματος, ήρθαν δύο σημαντικές ειδήσεις. Πρώτη είναι πώς ένας αρχηγός πολιτικού κόμματος και δη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, δηλαδή ένας δυνάμει Πρωθυπουργός της χώρας, προχώρησε σε έναν δανεισμό κάτω από το τραπέζι με ασαφείς έως και ανύπαρκτους όρους, με αμφίβολες ρήτρες σύμβασης, ώστε το κόμμα να μπορέσει να ξεφύγει από τον οικονομικό μαρασμό και το οικονομικό αδιέξοδο. Η δεύτερη είδηση ήταν ο αιφνίδιος και εξαιρετικά μικρός σε διάσταση ανασχηματισμός της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είχε ορθώς υψώσει τείχος στην αποδέσμευση της αγοράς εργασίας και συγκεκριμένα με την άρση της αιτιολόγησης της κάθε απόλυσης εργαζομένου που απαιτούσαν τότε οι δανειστές. Φυσικά το αφήγημα Τσίπρα γιγαντώθηκε ιδιαίτερα, όταν έγινε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και καλούσε ανά τακτά χρονικά διαστήματα τους πολίτες στους δρόμους για να ρίξουν μια δημοκρατικά εκλεγμένη δικομματική κυβέρνηση, προτάσσοντας, τότε, και το επιχείρημα των άθλιων οικονομικών των δύο τότε μεγάλων κομμάτων Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ. Ο καιρός κύλησε και ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος βιάστηκε να γίνει Πρωθυπουργός, κυβέρνησε 4,5 χρόνια, δημιουργώντας μεγάλες ανισότητες στην κοινωνία, στο κόμμα του αλλά και αρκετά μεγάλους εχθρούς, κάτι που τελικά γυρίζει στο κόμμα το οποίο οδήγησε σε δύο ιστορικών διαστάσεων ήττες.
Το δάνειο του Στέφανου Κασσελάκη ναι μεν είναι παρηγορητικό, όχι, όμως, και βοηθητικό και τούτο διότι για να περιοριστούν τα οικονομικά έξοδα και αδιέξοδα, θα πρέπει να συνοδευτούν από απολύσεις ανθρώπων, ιδιαίτερα στον τομέα της έκδοσης της Αυγής. Πράγμα που για τα δεδομένα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αποτελεί κάτι πρωτόγνωρο αλλά και casus beli για τον Αλέξη Τσίπρα. Ο περιορισμός της κυκλοφορίας της Αυγής οδηγεί αναπόφευκτα τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σε μεγαλύτερη απομόνωση, καθώς δεν θα μπορεί να εκπέμπει τα όποια μηνύματα ήθελε στην ελληνική κοινωνία με δεδομένη την πολύ κακή σχέση και επιθετική ρητορική είχαν καλλιεργήσει το σύνολο των στελεχών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με τα εγχώρια ΜEDIA από την εποχή του Αλέξη Τσίπρα. Πέραν, όμως, από το καθαρό προβληματικό και πρωτόγνωρο στοιχείο, ο Πρόεδρος του κόμματος να δανείζει με προσωπικά του χρήματα, ενώ έχει ήδη καταβληθεί βάση ΦΕΚ η μειωμένη κατά 3 εκατομμύρια κρατική επιχορήγηση στο κόμμα. Φτάνοντας στο σήμερα, στην αυγή του 2024 και τις επικείμενες Ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2024, γίνεται πια ξεκάθαρο πως οι ανάγκες του κόσμου, τα λεγόμενα καθημερινά προβλήματα είναι εκείνα που πρέπει να δημιουργούν την πάσης φύσεως πολιτική ατζέντα και όχι τα μεγάλα οράματα και στομφώδεις δηλώσεις.
Το δάνειο Κασσελάκη εύλογα κάποιος θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει ως το τελευταίο σκαλοπάτι πριν την οριστική διάλυση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που όπως όλα δείχνουν θα επέλθει στις κάλπες των Ευρωεκλογών όχι από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά από ένα κόμμα το όποιο νεκραναστήθηκε, αποποιείται κάθε κακό αλλά παλεύει εμμονικά να θυμίσει το κάθε καλό που έκανε και κυρίως να κερδίσει την δεύτερη περίοπτη θέση στις Ευρωεκλογές.
