Της Χιόνας Οικονομάκη,
Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου είναι, αδήριτα, ένα γεγονός που συνταράσσει κάθε άνθρωπο, «οδηγώντας» τον σε μία διαδικασία πένθους, συνθήκη που δημιουργεί συναισθήματα θλίψης, ματαιότητας, κι ενίοτε οργής, μία κατάσταση που οπωσδήποτε εντάσσει εκείνους που… «έμειναν πίσω» σε μία διαδικασία ενδοσκόπησης και αναδρομής. Οι αναμνήσεις, συνεπώς, αποτελούν πολυπόθητο καταφύγιο, τη μοναδική διασύνδεση εκείνων που έχουν μείνει με εκείνους που έχουν φύγει. Κάθε περίπτωση, βέβαια, είναι διαφορετική, καθώς οι απώλειες χρωματίζουν και χρωματίζονται με έναν τρόπο μοναδικό κάθε φορά, σε μία στιχομυθία γλυκόπικρη. Σαφέστατα, λοιπόν, υπάρχουν και οι περιπτώσεις ανθρώπων που μέσα από τον θάνατο κάποιου άλλου βιώνουν κάτι διαφορετικό, επιδιδόμενοι σε ένα «μούδιασμα» που προσιδιάζει σε μία εμπειρία επιδερμική και ελάσσονος σημασίας. Μία τέτοια περίπτωση, ιδιαίτερη και μοναδική, συναντάμε στο βιβλίο Ραδιοκασετόφωνο του Ιάκωβου Ανυφαντάκη, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη.
Ο Ιάκωβος Ανυφαντάκης γεννήθηκε στην Κρήτη το 1983 και σπούδασε Κοινωνική Θεολογία στην Αθήνα. Έχει γράψει βιβλιοκριτικές, άρθρα για συλλογικούς τόμους και ομιλίες για διεθνή συνέδρια ιστορίας. Επιπλέον, έχει εκπονήσει διδακτορική διατριβή για τη μνήμη του ελληνικού εμφυλίου στο πεδίο της πεζογραφίας.
Πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι ο Ηλίας, ένας άντρας που μόλις έχει χάσει τον πατέρα του. Ταξιδεύοντας με τον δωδεκάχρονο γιο του, τον Μαρίνο, με προορισμό ένα ορεινό χωριό του Ηρακλείου, ώστε να παρευρεθούν στην κηδεία του πατέρα του, ο Ηλίας βιώνει μία συναισθηματική συνθήκη πρωτόγνωρη, που αποτελεί εφαλτήριο για μία ενδοσκόπηση ουσιώδη, σχολαστική και ειλικρινή. Πιο συγκεκριμένα, ο άνδρας συνειδητοποιεί πως τα συναισθήματα που του δημιουργήθηκαν μετά από την απώλεια του πατέρα του δεν ήταν τα… «προβλεπόμενα». Αντίθετα, κατακλύζεται από ένα μούδιασμα απροσδιόριστο που τον οδηγεί στη συνειδητοποίηση πως η απώλεια του πατέρα του, του ανθρώπου με τον οποίο δεν μπόρεσε ποτέ να βρει έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας, δεν τον καθόρισε τόσο όσο θα περίμενε κανείς.
Κάτω από το εν λόγω πρίσμα συντελείται μία αναδρομή στο παρελθόν, που ξεκινά από τα παιδικά χρόνια του Ηλία, και στοχεύει στην επανεξέταση όλων των ρόλων που έχει κληθεί να διαδραματίσει στην πορεία της ζωής του: γιος, σύζυγος και στη συνέχεια πατέρας. Ρόλοι δίπλα από τους οποίους ο ίδιος τοποθετεί ένα αρνητικό πρόσημο, θεωρώντας πως έχει αποτύχει σε κάθε έναν από αυτούς.
Το Ραδιοκασετόφωνο του Ιάκωβου Ανυφαντάκη είναι μία νουβέλα μελαγχολική που διερευνά τα βαθύτερα τραύματα της ανθρώπινης ψυχής, τις προσδοκίες και τις ανησυχίες της. Θίγοντας ζητήματα όπως οι αποτυχημένες ερωτικές σχέσεις, οι λαθεμένες αποφάσεις, οι προσδοκίες των γονέων που διαψεύδονται, η παιδική ηλικία αλλά και ο ίδιος ο θάνατος, μέσα από μία ιστορία τόσο ζωντανή και συνάμα γνώριμη, ο συγγραφέας κατορθώνει να συγκινήσει το αναγνωστικό κοινό. Ένα βιβλίο που μας ταξιδεύει σε μονοπάτια στοχαστικά, οικεία και μελαγχολικά μαθαίνοντάς μας τη ζωή απ’ την αρχή.
