Της Χριστίνας Μπουέτι,
1829: Ο Επτανήσιος ηγέτης, Ιωάννης Καποδίστριας, προχώρησε σε μια από τις σημαντικότερες ενέργειές του, την ίδρυση της Καποδιστιακής Ακαδημίας, στην οποία εμπεριέχονταν και το Τμήμα Εκπαίδευσης Ιερέων, καθιστώντας την την πρώτη σύγχρονη Εκκλησιαστική Σχολή.
Ωστόσο, σε ένα γενικότερο επίπεδο η συνεισφορά του Καποδίστρια στον χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης ήταν μεγαλύτερη σε αυτό το κομμάτι, έστω και για το μικρό χρονικό διάστημα που κατείχε τα ηνία μέχρι τη δολοφονία του, ιδρύοντας περισσότερα από 100 σχολεία, με όλες τις βαθμίδες, ικανά να υποδεχτούν τους 9.000 και πλέον μαθητές –σε μια περίοδο που ο πληθυσμός ανερχόταν γύρω στις 600.000– ενώ ένας αριθμός 5.000 μαθητών βρισκόταν σε μια πιο ελεύθερη σχέση με τους καθηγητές, καθώς δεν υπήρχαν οι απαραίτητες αίθουσες για να τους υποδεχτούν, αφού μενόταν ακόμη ο πόλεμος. Έπειτα, μερίμνησε και για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση των παιδιών προετοιμάζοντας καταλλήλως τους εκπαιδευτικούς και, γενικότερα, τους κρατικούς υπαλλήλους για να τα στελεχώσουν.
Επίσης, ίδρυσε κι άλλες ανώτατες σχολές, όπως η Γεωργική στην Τίρυνθα, η Εμπορική Σχολή Σκύρου, η Στρατιωτική Σχολή στο Ναύπλιο (σήμερα Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων) κ.ά. Ένα από αυτά τα ανώτατα ιδρύματα ήταν και η Εκκλησιαστική Σχολή, που για τον σκοπό της είχε αναθέσει, το 1828, σε πέντε αρχιερείς την εκπόνηση μελέτης για τη δημιουργία του εν λόγω φορέα. Το σχέδιο, όμως, που κατατέθηκε ήταν αρκετά μεγάλο και κοστοβόρο και έτσι αποφασίστηκε να περιοριστεί μόνο στην Εκκλησιαστικη Σχολή που θα εδραζόταν στον Πόρο, στο μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής. Αυτό το κρίσιμο έργο ουσιαστικά καθιερώθηκε και ολοκληρώθηκε σε καιρό πολέμου, πολύ πριν καν απελευθερωθεί η Ελλάδα.
Μέσα σε μια εμπόλεμη περίοδο και με ελάχιστα οικονομικά μέσα ο Ιωάννης Καποδίστριας κατάφερε να θέσει τις βάσεις ενός πολύ σημαντικού χώρου για τις σύγχρονες κοινωνίες, αυτόν της εκπαίδευσης, έχοντας απέναντί του τεράστιες δυσκολίες. Σε επιστολή του προς τον Έλληνα λόγιο Αδαμάντιου Κοραή, τον Οκτώβριο του 1829, ο Κυβερνήτης είχε αναφέρει με γλαφυρό τρόπο: «Η δημοσία εκπαίδευσις δεν είναι δυνατόν να κατασκευασθή όσον ταχέως και αι χρείαι απαιτούσι και ημείς τό επιθυμούμεν. Διά τά σχολεία χρειάζονται οικήματα· εγώ δε φθάσας ενταύθα εύρηκα μόνον καλύβας όπου εσκεπάζοντο πλήθος οικογενειών πειναλέωνς». Ίσως μπορούμε να πούμε πως είναι ο μοναδικός που μπορεί να ισχυριστεί ότι παρέλαβε χάος και κλήθηκε να βάλει μια τάξη.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Περί Παιδείας Παρακαταθήκη Ιωάννου Καποδίστρια, nyc.gr, Διαθέσιμο εδώ
- Η Ιστορία της Εκπαίδευσης στην Ελλάδα, alfavita.gr, Διαθέσιμο εδώ
