13.4 C
Athens
Παρασκευή, 22 Νοεμβρίου, 2024
ΑρχικήΚοινωνίαΗ ψευδαίσθηση μιας κοινωνικής ουτοπίας...

Η ψευδαίσθηση μιας κοινωνικής ουτοπίας…


Της Έλενας Γεωργίου,

Η ταυτότητά μας διαμορφώνεται απ’ το περιβάλλον στο οποίο είχαμε την τύχη –ή την ατυχία- να μεγαλώσουμε, γεγονός που επηρεάζει σημαντικά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τον κόσμο, αλλά και τους ίδιους μας τους εαυτούς. Είμαστε οι στιγμές που έχουμε ζήσει, οι άνθρωποι που έχουμε γνωρίσει κατά τη διάρκειά τους, όσο σύντομη κι αν ήταν, γι’ αυτό και τα θεμέλια του χαρακτήρα μας βασίζονται σε εμπειρίες και συναισθήματα που καθόρισαν την ύπαρξή μας.

Κάθε ένας από εμάς, ανήκει σε διάφορες κοινωνικές κατηγορίες, γεγονός που συμβάλλει στον τρόπο που επιλέγει να ζει και να εκφράζεται. Η συμπεριφορά μας βασίζεται στο πώς αντιλαμβανόμαστε την επιρροή που έχουν οι γύρω μας σε αυτήν, αλλά και στο πώς αποφασίζουμε να διαχειριστούμε καταστάσεις που προκύπτουν στην καθημερινότητά μας. Πολλές φορές, η εικόνα που έχουμε για το ποιοί είμαστε –ακόμη και για το ποιοί μπορούμε να γίνουμε- εξαρτάται από την κατηγορία στην οποία πιστεύουμε πως ανήκουμε.

Γι’ αυτό κι έχουμε την τάση να δημιουργούμε κουτάκια γύρω από τους εαυτούς μας και να προσπαθούμε να «πλάσουμε» τους ανθρώπους γύρω μας, έτσι ώστε να ταιριάζουν σε αυτά. Κομμένα και ραμμένα στα μέτρα τους, λοιπόν, τα συντηρούμε μεθοδικά και με προσοχή, επισκευάζοντας κάθε ελάττωμα προτού προλάβει να τα φθείρει. Θύματα και θύτες του φαύλου κύκλου της ζωής, χωρίς καμία έξοδο διαφυγής, αναζητούμε τη θετική ανταπόκριση του περίγυρού μας, γιατί ξέρουμε ότι θα μας ανεβάσει ψυχολογικά, βελτιώνοντας την αυτοεκτίμησή μας.

Η κοινωνική μας ταυτότητα βασίζεται σ’ ένα παζλ που έχουμε επιτρέψει σε τρίτους να συναρμολογήσουν, μόνο και μόνο για ν’ ανεβάσουμε την αξία μας στα μάτια τους. Η ευτυχία μας κρύβεται πίσω από μια μονάδα μέτρησης που ταξινομεί τα επιτεύγματά μας ανάλογα με τις απαιτήσεις της εποχής στην οποία ζούμε. Ο συμβιβασμός είναι ένα αποτέλεσμα της ψευδαίσθησης που ξυπνάει μέσα μας η ανάγκη να ανήκουμε σε ένα κοινωνικό σύνολο, έτσι ώστε να ικανοποιούμε τα αισθήματα αυτοπεποίθησης και αποδοχής που πηγάζουν μέσα από την ένταξή μας σε αυτό.

Κάθε κοινωνική ομάδα θέτει τους δικούς της κανόνες, γεγονός που προϋποθέτει την προσαρμογή μας σε αυτούς, είτε το θέλουμε, είτε όχι. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε την αφομοίωσή μας σε οποιοδήποτε κοινωνικό σύνολο αποφασίσουμε να ενταχθούμε, αλλά ταυτόχρονα και την εξατομίκευσή μας από αυτό –το πώς, δηλαδή, επιλέγουμε να ακολουθήσουμε τα βήματα του πλήθους, αλλά και το πώς διαχωρίζουμε τον εαυτό μας από το μονοπάτι που ορίζει στα μέλη του- καθορίζει την ταυτότητά μας.

Γι’ αυτό και κάθε αποτυχημένη προσπάθεια που κάνουμε για να ενταχθούμε σε ένα κοινωνικό πλαίσιο που πιστεύουμε ότι μπορεί να ικανοποιήσει τις εσωτερικές μας ανάγκες, οδηγεί στη σταδιακή αποξένωσή μας από αυτό. Προσπαθούμε απεγνωσμένα να διεκδικήσουμε μια θέση στα παρασκήνια, κομπάρσοι της ζωής μας και συνοδοιπόροι στο ταξίδι αλλονών, γιατί μας φοβίζει το άγνωστο και η αβεβαιότητα που αποπνέει ό,τι δεν έχουμε ήδη ζήσει. Βαλτώνουμε στην άβυσσο μιας οικειότητας που δε μας ανήκει γιατί μας την έχουν επιβάλει, βυθιζόμαστε στη ρουτίνα του σήμερα, επαναπαυόμαστε στη σιγουριά του χθες και δεν επιτρέπουμε στο αύριο να μας εκπλήξει με τον αυθορμητισμό του.

Αναζητούμε την ευτυχία σε μια σταγόνα ενός απέραντου ωκεανού. Ακολουθούμε τυφλά το πλήθος για να μη χάσουμε το δίχτυ ασφαλείας που μπορεί, φαινομενικά, να μας προσφέρει. Γυρίζουμε την πλάτη στο διαφορετικό γιατί μας τρομάζει, θαυμάζουμε το ιδιαίτερο γιατί ξεφεύγει από τις στερεοτυπικές αντιλήψεις που –άθελά μας, ίσως- υιοθετήσαμε, αλλά δεν έχουμε χώρο γι’ αυτό στη ζωή μας… Πώς θα το διαχειριστούμε, άλλωστε; Πώς θα του επιτρέψουμε ν’ αναζωπυρώσει τη φλόγα που κρύβει η ψυχή μας, χωρίς να βάλει φωτιά στα σωθικά μας; Πώς θα γίνουμε, τελικά, ένα με αυτό;


Έλενα Γεωργίου

Γεννημένη το 1997 στο πανέμορφο νησί της Κύπρου και φοιτήτρια της Αγγλικής Φιλολογίας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συμμετέχει σ’ εθελοντικά προγράμματα κι έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με θέμα τη Λογοτεχνία, αλλά και την Ψυχολογία. Μ’ ένα βιβλίο στο χέρι από μικρό παιδί, δημιουργεί εικόνες μέσα απ’ τις λέξεις και μοιράζεται, μέσα απ’ αυτές, το χάος που διακατέχει την ύπαρξή της. Ασχολείται, επίσης, με τη ζωγραφική και τη φωτογραφία.

TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ