Του Ραφαήλ Παπαδόπουλου,
Ο «Μέγας» συνθέτης της Κλασικής Μουσικής Wolfgang Amadeus Mozart υπήρξε μία προσωπικότητα που έγραψε το όνομά της στον κόσμο της μουσικής με ανεξίτηλο μελάνι. Δεν είναι τυχαίο ότι τον περιλαμβάνουμε στην λίστα με τους μεγαλύτερους συνθέτες όλων των εποχών, καθώς δημιούργησε πάνω από εξακόσια έργα μουσικής, με εφάμιλλα τους να μην υπάρχουν. Ίσως, είναι από τα λιγοστά άτομα, που όποιον και να ρωτήσεις, από τη μία άκρη του κόσμου στην άλλη, θα τον γνωρίζει. Αλλά ποιο ήταν πραγματικά το έργο που τον τίμησε με αυτή τη τεράστια υστεροφημία;
Ο Mozart γεννήθηκε στο Σάλτσμπουργκ της σημερινής Αυστρίας, στις 27 Ιανουαρίου του 1756 και γονείς του ήταν ο Leopold Mozart και η Anna Maria Pertl. Είχε μία μεγαλύτερη, κατά πέντε χρόνια, αδερφή, τη Maria Anna. Ήδη από τα νεανικά του χρόνια είχε μεγάλη έφεση στον κόσμο της μουσικής και παρακολουθούσε τον πατέρα του, ο οποίος ήταν και αυτός μουσικός συνθέτης και βιολιστής, να διδάσκει στην επτάχρονη αδελφή του μουσική. Σύντομα ο Αμαντέους ξεκίνησε να μαθαίνει μινουέτα και κομμάτια στο πιάνο. Ήδη στην ηλικία των πέντε ετών είχε συνθέσει κομμάτια και το ταλέντο του υπήρξε αξιοσημείωτο. Στην ηλικία των έξι έδωσε και το πρώτο του κονσέρτο. Με όλα αυτά να έχουν πραγματοποιηθεί, ο νεαρός αυτός φάνταζε «παιδί θαύμα» και έκανε περιοδείες σε αρκετά παλάτια.
Ο δρόμος, στη συνέχεια, τον οδήγησε στο Παρίσι και από εκεί στο Λονδίνο, ενώ στην πορεία τυπώθηκαν οι σονάτες που συνέθεσε και συνάντησε άλλους μεγάλους συνθέτες της εποχής του, όπως τον Schubert και τον Bach. Πάντα κάτω από το «άγρυπνο» βλέμμα του πατέρα του και την καθοδήγησή του, συνέχισαν τα ταξίδια τους στην Ιταλία, κάνοντας περιοδεία, γεγονός που επεδείκνυε το ταλέντο ενός κανονικού μουσικού και όχι ενός μικρού παιδιού. Ο Πάπας τον παρασημοφόρησε και τον πρόσθεσε τιμητικά στο Τάγμα των Ιπποτών. Τα χρόνια που ακολούθησαν ο Mozart είχε ως βάση του το Σάλτσμπουργκ και από εκεί έκανε σε τακτά διαστήματα περιοδείες στο Παρίσι. Βέβαια η γνωριμία του με τον Franz Joseph Haydn, τον βοήθησε να αναπτυχθεί πλήρως στον μουσικό τομέα. Το νέο έργο όπερας που συνθέτει ο «Ιδομενέας». Ο θάνατος της μητέρας του, το 1778 και αργότερα η σύγκρουσή του με τον Αρχιεπίσκοπο της περιοχής τον οδήγησε στη νέα του «βάση» το 1781, τη Βιέννη.
Στη Βιέννη, ο Mozart έγινε πιο ενεργός από ποτέ και συνέθεσε το μεγαλύτερο κομμάτι του έργου του, ήδη από τον πρώτο καιρό της παραμονής του εκεί. Σύντομα, το 1782, παντρεύτηκε την αδερφή της νεανικής του αγάπης, την Κονστάντσε Βέμπερ. Κατά την παραμονή του εκεί, η καριέρα του εκτοξεύτηκε και έγινε μέλος της βασιλικής αυλής, κυρίως λόγω της μεγάλης επιτυχίας της νέας του όπερας «Η απαγωγή από το Σεράι».
Αν και ο Mozart εκεί ασχολήθηκε κυρίως με την εκκλησιαστική μουσική, μία συνεργασία του με τον Λορέντσο ντα Πόντε, τον οδήγησε στη δραματική μουσική. Το 1786 «ανέβηκε» μία από τις διάσημες όπερες του «Οι Γάμοι του Φίγκαρο». Σε ηλικία 33 ετών ο Μότσαρτ ήταν σαφέστατα πλούσιος και τα κομμάτια του γνώριζαν επιτυχία. Η φήμη συνοδευόταν, όμως, με μεγάλα χρέη, λόγω ασθενειών της γυναίκας του και των τυχερών παιγνίων, όπου συμμετείχε. Ανά τους καιρούς είχε πολλούς εργοδότες, αλλά αυτή τη φορά με βασιλική ανάθεση για τη στέψη του Λεοπόλδου Β΄ βρέθηκε να συνθέτει προς τιμήν του. Τότε έρχεται η στιγμή που η όπερα «Ο μαγικός αυλός» κάνει τεράστια επιτυχία. Το 1791 ένας νέος εργοδότης του αναθέτει τη σύνθεση του Ρέκβιεμ, που θα ήταν και το «κύκνειο άσμα». Δυστυχώς, η ασθένεια που του παρουσιάζεται σημαίνει και το τέλος της ζωής του, αφήνοντας ημιτελές το έργο του αυτό, καθώς απεβίωσε στις 5 Δεκεμβρίου 1791. Θα υπέθετε κανείς πως μια προσωπικότητα, όπως αυτός, θα έπρεπε να τιμηθεί, αλλά λόγω της φτωχικής κατάστασης της οικογενείας και της πολύ κακής διαχείρισης των οικονομικών, ο Mozart ενταφιάζεται με έξοδα του δήμου σε μαζικό τάφο και ακόμη και σήμερα δεν έχει βρεθεί η σορός του, για αυτό υπάρχει προς τιμήν του κενοτάφιο.
Η τεράστια αναγνωσιμότητά του σήμερα και η επιρροή του στην κλασική μουσική είναι γιγαντιαία. Δεν θεωρείται άδικα ένας από τους τρεις που απαρτίζουν την «Πρώτη Σχολή της Βιέννης» και, φυσικά, στην εποχή του που η μουσική δεν είχε ακόμη λάβει μορφή, αυτός έθεσε τους κανόνες που ακολουθούνται μέχρι και σήμερα. Τέλος, να σημειωθεί ότι μετά από επιστημονικές μελέτες τα κομμάτια του Μότσαρτ φαίνεται ότι αποτελούν έναν ήχο χαλάρωσης και ηρεμίας που δεν διαθέτει κανένας άλλος κλασικός συνθέτης.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ: Μία μουσική μεγαλοφυΐα, sansimera.gr, διαθέσιμο εδώ
- Το παιδί-θαύμα της μουσικής Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, newsbeast.gr, διαθέσιμο εδώ
