Της Έλενας Καππέ,
Ο Φωκίων Νέγρης είναι μια σπουδαία προσωπικότητα. Έλληνας, μεταλλειολόγος, πολιτικός, γεωλόγος και πρώτος πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών. Στη διάρκεια της ζωής του επίσης, διετέλεσε δήμαρχος της πόλης του Λαυρίου.
Γεννήθηκε στη Κωνσταντινούπολη το 1846 και ήταν γόνος του Κωνσταντίνου Νέγρη, καθηγητή στην έδρα των μαθηματικών του πανεπιστημίου Αθηνών. Η καταγωγή της οικογένειάς του είναι ιδιαίτερα σημαντική. Απόγονος οικογένειας Φαναριωτών, και δισέγγονος του Κωνσταντίνου Υψηλάντη, πατέρα του Δημητρίου και Αλεξάνδρου Υψηλάντη που έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στο ξεκίνημα του επαναστατικού αγώνα των Ελλήνων κατά της Οθωμανικής κυριαρχίας. Αδελφός του ήταν ο Θεόδωρος Νέγρης, σπουδαίος επιστήμονας του 19ου αιώνα. Έζησε τα παιδικά του χρόνια στο Παρίσι όπου και έκανε όλες του τις σπουδές. Μετά το λύκειο, πήγε στη πολυτεχνική σχολή, αλλά και στη μαθηματική σχολή της Σορβόνης. Το 1870, επιστρέφει αλλά και αποφασίζει να μείνει μόνιμα, στην Ελλάδα. Η πορεία του είναι μόνο ανοδική. Γίνεται πρόεδρος της Εταιρίας Σιδηροδρόμων Αττικής, του Ελληνικού Πολυτεχνικού Συλλόγου αλλά και του συλλόγου της Κοινωνίας των Εθνών. Στη συνέχεια γίνεται επίτιμος καθηγητής του πανεπιστημίου Αθηνών και εξελέγη πρώτος πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών. Πολλές σημαντικές μελέτες που αφορούν το υπέδαφος και τον ορυκτό πλούτο της χώρας μας, οφείλονται εξ ολοκλήρου σε αυτόν.
Βοήθησε πολύ στις διάφορες μεταλλευτικές επιχειρήσεις της Αθήνας αλλά και στη δημιουργία του σιδηροδρόμου Λαύριο – Αθήνα. Το τελευταίο μάλιστα, ήταν έργο της διευθέτησης του με τον Χαρίλαο Τρικούπη.
Σπουδαία ήταν και η πολιτική του σταδιοδρομία. Εξελέγη βουλευτής της Αθήνας σε πέντε διαφορετικές εκλογές. Στη διάρκεια της καριέρας του, έγινε υπουργός οικονομικών, συγκοινωνιών αλλά και εσωτερικών. Ήταν επίσης δήμαρχος Λαυρίου. Στη διάρκεια της θητείας του ως υπουργός οικονομικών κατάφερε να πάρει ένα δάνειο με το οποίο επέκτεινε το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας. Ακόμη, βοήθησε πολύ στις εργασιακές σχέσεις, αφού έζησε από κοντά τις εντάσεις της κοινωνίας στο Λαύριο.
Παντρεύτηκε την Ελένη Ρίζου – Νερουλού και απέκτησαν μαζί μια κόρη, τη Λουκία Νέγρη.
Πέθανε στην Αθήνα το 1928. Στη Κυψέλη, υπάρχει ολόκληρος πεζόδρομος, ο οποίος φέρει το όνομά του. Τόσο το όνομά του, όσο και το όνομα της οικογένειάς του, έχουν γράψει πολύ σημαντική ιστορία στην Ελλάδα, πολιτικά. Ήταν από τους ανθρώπους, που υποστήριζαν την αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις.
