Toυ Ελευθέριου Χονδρού,
Στην καρδιά του Δουβλίνου, μιας πόλης που εδώ και καιρό υπερηφανεύεται για τη φιλόξενη «αγκαλιά» της διαφορετικότητας, τα πλακόστρωτα σοκάκια μαρτυρούν μια άνευ προηγουμένου νύχτα χάους, όπου τα «υπόγεια ρεύματα» δυσαρέσκειας ξέσπασαν σε μια δίνη βίας, αποκαλύπτοντας μια πιο σκοτεινή πλευρά της κοινωνίας.
Όλα ξεκίνησαν αρκετά αθώα. Ο ρυθμικός παλμός της ζωής στην πολύβουη μητρόπολη ακουγόταν μέχρι που μια κακόβουλη πράξη διέλυσε την ηρεμία. Τρία αθώα παιδιά και ένας εργάτης βρεφονηπιακού σταθμού έπεσαν θύματα ενός μαχαιρώματος έξω από ένα σχολείο στην οδό O’Connell. Μετά από αυτό το οδυνηρό περιστατικό, ο αέρας πύκνωσε από αβεβαιότητα και φόβο, αλλά αυτό που ακολούθησε δεν ήταν απλώς μια απάντηση σε ένα τραγικό γεγονός· ήταν μια εκδήλωση των βαθύτερων ρωγμών μέσα στην κοινωνία. Το διαδίκτυο, ένα γόνιμο έδαφος για εικασίες και παραπληροφόρηση, επιτάχυνε την κάθοδο στο χάος. Ανεπιβεβαίωτες αναφορές σχετικά με την εθνικότητα του δράστη, που ενισχύθηκαν από τους «θαλάμους ηχούς» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, έγιναν το καύσιμο για μια κόλαση δυσαρέσκειας.
Στη «σκιά», ακροδεξιοί «αγκιτάτορες» άδραξαν την ευκαιρία για να πυροδοτήσουν τις φλόγες του αντιμεταναστευτικού αισθήματος. Μια μικρή ομάδα διαδηλωτών, καλυμμένη με τη ρητορική του προστατευτισμού, συγκρούστηκε με τις αρχές επιβολής του νόμου, προαναγγέλλοντας μια νύχτα χάους που σπάνια παρατηρείται στην ιστορία της ιρλανδικής πρωτεύουσας. Το κέντρο του Δουβλίνου μετατράπηκε σε πεδίο μάχης. Παντού υπήρχαν θρυμματισμένα γυαλιά, καπνός που φούσκωνε και το έντονο άρωμα των φλεγόμενων οχημάτων. Οι ταραχοποιοί, οδηγούμενοι από μια νεφελώδη συγχώνευση φόβου και οργής, άφησαν ανεξίτηλο σημάδι στην πρόσοψη της πόλης. Αστυνομικά αυτοκίνητα, λεωφορεία, ακόμα και ένα τραμ έγιναν «προσφορές θυσίας» στον βωμό του εξτρεμισμού.
Οι απόηχοι αυτής της αναταραχής αντηχούσαν πέρα από τα στενά όρια της οδού O’Connell. Μια πόλη γνωστή για τη ζεστασιά και τη φιλοξενία της βρέθηκε μπλεγμένη σε έναν ιστό διχόνοιας, εκθέτοντας κατάγματα που είχαν από καιρό βουρκώσει κάτω από την επιφάνεια. Καθώς ξημέρωσε η “Black Friday”, οι δρόμοι, κάποτε γεμάτοι από αγοραστές και τουρίστες, τώρα έφεραν τα σημάδια μιας νύχτας απολογισμού. Ο Πρωθυπουργός, Leo Varadkar, με τη φωνή του γεμάτη θυμό και θλίψη, στάθηκε μπροστά στα μέσα ενημέρωσης, καταγγέλλοντας τη βία που είχε φέρει ντροπή στο Δουβλίνο και την ίδια την ουσία της ταυτότητάς του. Ήταν ένα σταυροδρόμι όπου η ψυχή του έθνους αντιμετώπισε το φάσμα της ριζοσπαστικοποίησης.
Μέσα στο χάος, ξεδιπλώθηκε μια ανησυχητική αλήθεια. Το δηλητήριο των ακροδεξιών ιδεολογιών είχε εισχωρήσει στον κοινωνικό ιστό. Το Δουβλίνο, μια πόλη γνωστή για την «ανοικτότητά» της, βρέθηκε να παλεύει με ένα «στοιχείο ριζοσπαστικοποίησης», όπως εύστοχα το έθεσε ο Επίτροπος Drew Harris. Καθώς η «χόβολη» έσβηνε και η πόλη ερευνούσε τα συντρίμμια, τα ερωτήματα έμειναν. Πώς μια στιγμή ατομικής κακίας πυροδότησε μια πυρκαγιά τέτοιου μεγέθους; Ήταν αυτό ένα μεμονωμένο περιστατικό ή μια εκδήλωση ευρύτερης κοινωνικής δυσαρέσκειας; Η Κυβέρνηση, αντιμετωπίζοντας το βάρος της ευθύνης, υποσχέθηκε να αντιμετωπίσει αυτά τα ερωτήματα κατά μέτωπο.
Η νομοθεσία, ξεπερασμένη εν όψει της εποχής των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, θα υποστεί μια γρήγορη μεταμόρφωση. Ο Varadkar, αναγνωρίζοντας τις ελλείψεις, δεσμεύτηκε να δυναμώσει την επιβολή του νόμου με εργαλεία για την καταπολέμηση του μίσους, υιοθετώντας την τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου για να εντοπίσει αυτούς που είχαν σπείρει τους σπόρους της διχόνοιας. Το Δουβλίνο, ο ευρωπαϊκός κόμβος των κολοσσών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, έπρεπε να αντιμετωπίσει το παράδοξο του να είναι ταυτόχρονα ένα «χωνευτήρι» και ένα έδαφος αναπαραγωγής εξτρεμισμού. Στη συνέχεια, η πληγωμένη πόλη αντιμετώπισε το επίπονο μονοπάτι προς τη θεραπεία. Οι κοινότητες μεταναστών, κάποτε ζωντανοί συνεισφέροντες στην εκλεκτική «ταπετσαρία» του Δουβλίνου, βρέθηκαν τώρα να κρύβονται μπροστά στην ξενοφοβία. Τα καταστήματα, με προσωπικό γεννημένο στο εξωτερικό, παρέμειναν κλειστά, με την απουσία τους να αποτελεί μια οδυνηρή απόδειξη της ρήξης στον κοινωνικό ιστό της πόλης.
Το Δουβλίνο, με την ιστορική του ανθεκτικότητα, αντιμετωπίζει μια κρίσιμη στιγμή. Οι αντηχήσεις εκείνης της μοιραίας νύχτας δεν θα ξεχαστούν εύκολα και η πρόκληση της επόμενης μέρας δεν έγκειται μόνο στην ανοικοδόμηση των σπασμένων βιτρινών, αλλά και στην αποκατάσταση των φθαρμένων δεσμών μιας κοινότητας που έχει διαλυθεί από τον εξτρεμισμό. Το Δουβλίνο, ένας μικρόκοσμος ευρύτερων κοινωνικών αγώνων, τώρα παλεύει με τον απόηχο μιας νύχτας που αποκάλυψε τα τρωτά σημεία κάτω από την επιφάνεια της κοσμοπολίτικης γοητείας του.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- The Dublin riots shocked Ireland – but some of us saw this creep to the far right coming, The Guardian, διαθέσιμο εδώ
- ‘Remember who we are’: riots, race, and the end of the ‘Irish welcome’, The Guardian, διαθέσιμο εδώ
- Dublin riot saw most riot police deployed in Irish state history, BBC, διαθέσιμο εδώ
- Calm restored to Dublin streets after 34 arrested for riots, Reuters, διαθέσιμο εδώ
- ‘It Snowballed’: How a Knife Attack in Dublin Led to a Riot, Τhe New York Times, διαθέσιμο εδώ
- Dublin riots: Varadkar vows to punish racists responsible as immigrants fear more attacks, Politico, διαθέσιμο εδώ
