Του Πάνου Ιορδανίδη, 15 Οκτωβρίου έως 21 Οκτωβρίου, Εβδομάδα 42η
Η εβδομάδα που πέρασε, τουλάχιστον όσον αφορά τις συγκρούσεις στις οποίες συμμετέχουν ενεργά, αλλά και επηρεάζουν τις εξελίξεις σε μεγάλο βαθμό, ένοπλοι μη-κρατικοί δρώντες, σημαδεύτηκε κατά πολύ από δράσεις φορέων της διεθνούς τρομοκρατίας.
Η Αλ-Σαμπάμπ στη Σομαλία, εξαπέλυσε άλλη μια επίθεση αυτοκτονίας εναντίον των κυβερνητικών δυνάμεων. Αυτή η ενέργεια είχε ως αποτέλεσμα την αντίδραση των αμερικανικών δυνάμεων με τη διεξαγωγή αεροπορικών επιδρομών κατά της τρομοκρατικής ομάδας με αρκετούς νεκρούς από την πλευρά των μαχητών. Το παρακλάδι της Αλ-Κάιντα, παρότι έχει συρρικνωθεί σημαντικά, εξακολουθεί να κατέχει έδαφος, κυρίως σε αγροτικές περιοχές, στη Σομαλία, ενώ ΗΠΑ και Αιθιοπία συνεργάζονται για την κατάπνιξη της απειλής. Στο συριακό μέτωπο, ενώ ο Ειδικός Απεσταλμένος του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ στη Συρία, Στέφαν ντε Μιστούρα, ανακοινώνει την παραίτησή του, ο Βλαντιμίρ Πούτιν έκανε λόγο για απαγωγές του “Ισλαμικού Κράτους” σε Ευρωπαίους και Αμερικανούς πολίτες. Οι ρωσικές πληροφορίες φέρουν τους ομήρους να βρίσκονται στην ανατολική Συρία, όμως το Πεντάγωνο δεν επιβεβαιώνει όλες τις άνωθεν πληροφορίες. Στο Αφγανιστάν, οι Ταλιμπάν συνεχίζουν τις αποσταθεροποιητικές τους ενέργειες προκειμένου να σταματήσουν τις εκλογικές διαδίκες, πράγμα που κατάφεραν, καθώς οι σχεδιασμένες για την 20η Οκτωβρίου εκλογές αναβλήθηκαν. Αυτό το γεγονός ήρθε ως άμεσο επακόλουθο της δολοφονίας ενός περιφερειακού αστυνομικού διοικητή, απώλεια η οποία έρχεται να προστεθεί στις πολυάριθμες δολοφονίες υποψηφίων βουλευτών τους τελευταίους μήνες.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί πως ενάντια σε αυτές τις εξτρεμιστικές ομάδες, τα κράτη έχουν επενδύσει κατά πολύ στην αντιμετώπιση τους με στρατιωτικά μέσα, και πράγματι, η εδαφική τους υπόσταση υποχωρεί είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο. Όμως, καθόσον φαίνεται, οι ασύμμετρες απειλές δεν δύναται να αντιμετωπιστούν ολοκληρωτικά μόνο με συμβατικά μέσα. Οι δράσεις της Αλ-Κάιντα και του “Ισλαμικού Κράτους” θα συνεχίσουν να υποδαυλίζουν την σταθερότητα και την ασφάλεια σε όλα τα επίπεδα, εκτός αν η αντιμετώπιση τους από τη διεθνή κοινότητα αλλάξει δραματικά.
Ενώ λοιπόν η διεθνής κοινότητα πάσχει σημαντικά από μια μίνιμουμ ομοφωνία σε μια σειρά από βασικούς τομείς συνεργασίας, δεν αποτελεί πλέον είδηση ότι ο Ντόναλντ Τραμπ απείλησε για άλλη μια φορά με απόσυρση των ΗΠΑ από μια διεθνή συμφωνία. Αυτή τη φορά στο στόχαστρο του μπήκε η διεθνής συμφωνία για τα πυρηνικά όπλα μέσου βεληνεκούς (Intermediate-Range Nuclear Forces Treaty), μια ιστορική πρωτοβουλία που το 1987 ουσιαστικά τερμάτισε τον εξοπλιστικό ανταγωνισμό μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ. Η αμερικανική πλευρά κατηγορεί την Ρωσική Ομοσπονδία ότι δεν τηρεί τις διατάξεις της συμφωνίας επιδιδόμενη σε συνεχείς παραβιάσεις, κάτι το οποίο έπρατταν όλο αυτό το διάστημα οι ΗΠΑ, με αποτέλεσμα να περιορίζονται οι αμυντικές τους επιλογές. Η ρωσική πλευρά από την άλλη, υποστηρίζει ότι μια μονομερής ενέργεια από την αντίπερα όχθη θα είχε ως αποτέλεσμα “στρατιωτικο-τεχνικά” αντίποινα, κάτι ιδιαίτερα ανησυχητικό για τις υπάρχουσες δομές της παγκόσμιας συλλογικής ασφάλειας. Η ΕΕ, όπως είναι λογικό, βλέπει με σκεπτικισμό άλλη μια αμερικανική απειλή για μονομερή απόσυρση από διεθνής συμφωνία, πόσο μάλλον όταν αυτή σχετίζεται με ένα θεμελιώδη πυλώνα της ευρωπαϊκής ασφάλειας.
Απόφοιτος του Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Είναι λάτρης της διεθνούς πολιτικής τόσο σαν ακαδημαϊκό, όσο και σαν δημοσιογραφικό αντικείμενο. Έχει ασκηθεί σε πολιτικές διευθύνσεις του ΥΠΕΞ και δραστηριοποιείται ενεργά στον χώρο του εθελοντισμού σε ΜΚΟ, ακαδημαϊκά συνέδρια και εκπαιδευτικές προσομοιώσεις.
