Του Ραφαήλ Παπαδόπουλου,
Σαν παραμύθι, όλα ξεκίνησαν σε μία από τις ομορφότερες χώρες της Μεσογείου, την Ιταλία. Συγκεκριμένα στις 20 Σεπτέμβρη, τη μέρα που γεννήθηκε η πρωταγωνίστρια σε μία ζωή σαν αυτή των ταινιών θα έλεγε κανείς, με όνομα Σοφία Σικολόνε. Η αρχή έλαχε να είναι, όμως, δύσκολη. Ο πατέρας της Ρικάρντο εγκατέλειψε τη μητέρα της χωρίς να την παντρευτεί και την οικογένειά του τέσσερα χρόνια μετά τη γέννησή της, σε μία περίοδο της ιστορίας που γράφτηκε με μελανά χρώματα.
Η παγκοσμίου φήμης ηθοποιός έζησε τα πρώιμα χρόνια της στην Ιταλία του Β΄ Παγκοσμίου, σε ένα από τα χωριά της Νάπολης, το Ποτσουόλι. Σύντομα, όμως, μετακόμισαν στη Νάπολη και έζησε εκεί καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου. Με το πέρας αυτού, επέστρεψαν στο χωριό η Σοφία, η αδερφή της Μαρία, η μητέρα τους Ρομίλντα και εκεί μαζί με τη γιαγιά της, Λουΐζα, η τετράδα αυτή των γυναικών ξεκίνησαν την δική τους «επιχείρηση». Συγκεκριμένα, μετατρέψανε το σπίτι της γιαγιάς σε παμπ.
Αργότερα η Σοφία, μετά από την καθοδήγηση της μητέρας της που ήταν καθηγήτρια πιάνου, πήρε μέρος στα καλλιστεία «Μις Ιταλία» και παρότι δεν αναδείχθηκε νικήτρια, κατάφερε να προκριθεί στις φιναλίστ και να αποσπάσει τον τίτλο “Miss Elegance” το 1950. Αυτή της η αναγνώριση ήταν και η πιο κρίσιμη, καθώς η ζωή του φτωχού τότε δεκαεξάχρονου κοριτσιού, θα έπαιρνε τελείως διαφορετική τροπή. Δεν ήταν, βέβαια, ο τίτλος που της προσέφερε τη μελλοντική της καριέρα, αλλά το γεγονός ότι την «πρόσεξε» ο διάσημος παραγωγός ταινιών Carlo Ponti. Προτού, όμως, αρχίσει την καριέρα της ηθοποιός, πόζαρε σε φωτορομάντζα της εποχής, με το ψευδώνυμο Σοφία Λάτσαρο.
Η πρώτη της εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη ήταν όταν έπαιξε ως κομπάρσος το 1951 στην ταινία Quo Vadis του Ponti. Δεν άργησε να έρθει ο πρωταγωνιστικός ρόλος παρόλα αυτά, αφού δύο χρόνια αργότερα υπό την αιγίδα του Ponti, η Σοφία πλέον με καλλιτεχνικό ψευδώνυμο ως Λόρεν, έπαιξε στην ταινία Aida. Το ’55 η Σοφία ήταν ήδη αναγνωρισμένη και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών ήταν η πιο πολυφωτογραφημένη ηθοποιός. Το 1957 σηματοδοτεί ιδιαίτερη χρονιά για την ίδια. Λαμβάνει μέρος στην αμερικανική παραγωγή Το Παιδί και το Δελφίνι, η πρώτη χολιγουντιανή ταινία που γυρίζεται στην Ελλάδα και αναφέρεται στην ιστορία μιας νεαρής Ελληνίδας, της Φαίδρας, ενώ κατά τη διάρκειά της ακούγεται το γνωστό κομμάτι «Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη». Η ταινία αυτή υπήρξε, μάλιστα, η πρώτη στην οποία η Λόρεν κατείχε πρωταγωνιστικό ρόλο και η πρώτη που γυρίστηκε σε Σινεμασκόπ 55.
Το ίδιο έτος η Λόρεν θα παντρευτεί τον άνδρα που την ανέδειξε, τον Carlo Ponti, 21 χρόνια μεγαλύτερό της, στο Μεξικό δια αντιπροσώπων. Τέλος, την ίδια χρονιά διοργανώνεται και το μεγάλο πάρτι προς τιμήν της από την Paramount Studios, το οποίο και την καλωσορίζει και επισήμως πλέον στην «οικογένεια» του Χόλιγουντ. Εκεί λαμβάνει χώρα και η φωτογραφία της ίδιας με την Jayne Mansfield, που για ευνόητους λόγους επιδέχεται μεγάλη κριτική.
Το ταλέντο της στην υποκριτική τίθεται δεύτερο και η ξεχωριστή ομορφιά της επισκιάζει την κάθε της κίνηση. Πιο σημαντικό ίσως να είναι το γεγονός ότι οι ρόλοι που κατείχε στη χολιγουντιανή της «πορεία» δεν ήταν οι συνήθεις περιπτώσεις κενών και ανόητων ξανθιών, αλλά χαρακτηριζόταν από την ευστροφία και την εξυπνάδα της. Στα χρόνια που ακολούθησαν η Σοφία έπαιξε σε πληθώρα ταινιών, αρκετές εξ αυτών μπορεί να μην ήταν «μπλοκμπάστερ», αλλά οι ερμηνείες αναγνωρίσθηκαν αργότερα. Συνεργάσθηκε με μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου όπως ο Clark Gable, ο Cary Grant και ο Frank Sinatra. Στα 23 της είχε ήδη καταφέρει να γίνει μία μεγάλη σταρ. Το 1960 ο ρόλος της ως πρωταγωνίστρια στο φιλμ Η Ατιμασμένη ήταν αυτός που της χάρισε το Βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού και το ’62 το Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου, την ίδια στιγμή που υποψήφιες ήταν οι Geraldine Sue Page και η Audrey Hepburn με τη διάσημη ταινία Breakfast at Tiffany’s.
Ο γάμος της με τον Ponti θα ακυρωθεί εν τέλει, καθώς μετά την έκδοση διαζυγίου με τη γυναίκα του το ’57, τελικά το 1962 το διαζύγιο του «Κάρλο» κρίθηκε άκυρο, γιατί απαγορευόταν τότε στην Ιταλία. Έτσι, ο Κάρλο και η Σοφία έλαβαν αντ’ αυτού γαλλική υπηκοότητα και το ’66 ξαναπαντρεύτηκαν στις Σέβρες. Το 1968 η Σοφία έκανε τον πρώτο της γιο και πέντε χρόνια αργότερα τον δεύτερο, αφότου είχε ήδη υποστεί πολλές αποβολές. Αυτός ήταν και ο λόγος που η Λόρεν έπαυσε σταδιακά την καριέρα της, αλλά αυτό δεν την κράτησε πίσω για πολύ.
Το 1980 πρωταγωνίστησε στην αυτοβιογραφία της, ενώ το ’82 η Ιταλία την καταδίκασε ξαφνικά για φοροδιαφυγή, που ωστόσο δεν έπραξε, ορίζοντας 18 ημέρες φυλάκισης. Στα ύστερα χρόνια της σταδιοδρομίας της έγινε επιλεκτική με τους ρόλους της και πρωταγωνίστησε μετά από 14 χρόνια το 2009 στην ταινία Nine και πιο πρόσφατα το 2020 σε μία παραγωγή που σκηνοθέτησε το 2020 ο γιος της Εντουάρντο The Life Ahead και προβάλλεται στο Netflix. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την κατατάσσει εικοστή στην λίστα των 25 μεγαλύτερων σταρ όλων των εποχών. Θα πρέπει να τονίσουμε ότι η Σοφία Λόρεν είναι μία από τις τελευταίες σταρ της Χρυσής Εποχής του Χόλιγουντ και το άστρο φαίνεται πως εξακολουθεί να λάμπει ακόμη.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Σοφία Λόρεν, sansimera.gr, Διαθέσιμο εδώ
- Σοφία Λόρεν: Η ζωή της «Ιταλίδας Μέριλιν Μονρόε» δεν ήταν πάντα λαμπερή -Παραλίγο να πεθάνει από υποσιτισμό, iefimerida.gr, Διαθέσιμο εδώ
