Της Ρένας Δανατζή,
Συχνά διαβάζουμε για τη δραματική μείωση ηλικίας της πρώτης σεξουαλικής επαφής. Πλέον, οι περισσότεροι έφηβοι, περίπου στο 15ο έτος της ηλικίας τους, έχουν ολοκληρωμένες σεξουαλικές σχέσεις, με έναν ή περισσότερους συντρόφους. Το πρόβλημα με το σεξ των νέων σήμερα, όμως, δεν είναι –μόνο– το νεαρό της ηλικίας τους, αλλά το γεγονός ότι δεν προστατεύουν μία τόσο ιδιαίτερη και προσωπική τους στιγμή.
Αν αναρωτηθούμε για ποιο λόγο ο μέσος όρος ηλικίας της πρώτης σεξουαλικής επαφής πέφτει συνεχώς, δε θα δυσκολευτούμε να βρούμε τις απαντήσεις. Πλέον, τα σεξουαλικά ερεθίσματα δεν είναι απλά περισσότερα, αλλά είναι αμέτρητα. Από πάρα πολύ μικρή ηλικία και σε όλα τα μέσα: τηλεόραση, έντυπα, διαδίκτυο. Τα παιδιά μας έρχονται σε επαφή με χιλιάδες έντονα ερεθίσματα καθημερινά, που όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό, «ξυπνούν» πολύ πιο γρήγορα τις σεξουαλικές τους επιθυμίες.
Το πρόβλημα, όμως, ξεκινάει από εκείνο το σημείο και έπειτα. Αφού δεν υπάρχει σχεδόν κανένας έφηβος χωρίς λογαριασμό σε κάποιο από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης της εποχής, οι γνωριμίες και η ανάπτυξη σχέσεων μέσω social media είναι, ίσως, ο πιο διαδεδομένος τρόπος γνωριμιών της εποχής. Η ανάγκη τους να «ακολουθήσουν» το σύνολο ή να προσελκύσουν το άτομο που θέλουν, τους οδηγεί στο να εκθέτουν τον εαυτό τους με πολύ επικίνδυνο τρόπο στο χάος του διαδικτύου, το οποίο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να εξασφαλίσει καμία είδους διαφύλαξη προσωπικών δεδομένων.
Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε ακούσει ιστορίες για διαπόμπεση κοριτσιών που έστειλαν γυμνές ή ημίγυμνες φωτογραφίες τους σε κάποιον, ο οποίος αποφάσισε να τις αναδημοσιεύσει και να εκθέσει ανεπανόρθωτα το κορίτσι. Οι ιστορίες δεν τελειώνουν και μπορούν να γίνουν επικίνδυνες, αφού εκτός από την διαπόμπευση, η οποία στοιχίζει –αν μη τι άλλο– ψυχολογικά, ελλοχεύει πάντοτε και ο κίνδυνος οι φωτογραφίες ή τα video ενός κοριτσιού ή αγοριού, να κυκλοφορήσουν στο λεγόμενο «dark web» και να γίνουν αντικείμενο που θα διαχειρίζονται παιδεραστές.
Εμείς, όμως, τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό; Να σταθούμε απέναντι και να λιθοβολήσουμε, προσπαθώντας να αποδείξουμε στους άλλους ότι διαφέρουμε ή να σταθούμε δίπλα και να αντιμετωπίσουμε μαζί αυτή τη μάστιγα; Αν μη τι άλλο, όλοι φέρουν ένα μερίδιο ευθύνης σε αυτές τις περιπτώσεις: οι γονείς που έχουν ανεξέλεγκτα τα παιδιά τους, τα ίδια τα παιδιά, που ενώ μεγαλώνουν μαζί με την τεχνολογία δεν μπορούν να αντιληφθούν τους κινδύνους που κρύβει και εν τέλει, όλοι εμείς, που κρατάμε καθημερινά μία πέτρα στα χέρια και περιμένουμε στη γωνία να τη ρίξουμε σε όποιον βρούμε να είναι ευάλωτος. Για να νιώσουμε καλύτερα, για να νιώσουμε ανώτεροι.
Να σταθούμε δίπλα στα παιδιά. Να μη δούμε τη φωτογραφία της γυμνής 15χρονης που μας έστειλαν «για πλάκα». Να αναφέρουμε στον διευθυντή του σχολείου μας ότι κυκλοφορεί ένα video που δείχνει έναν συμμαθητή μας να κάνει σεξ με μία κοπέλα. Να σταματήσουμε, επιτέλους, να πατάμε πάνω στις αδυναμίες των άλλων για να νιώθουμε πιο δυνατοί. Όσο ανήθικο και να είναι κάτι, όσο έξω από τα δικά μας νερά, να μην πάψουμε να σεβόμαστε τον άνθρωπο, όσο χαμηλά και αν έχει πέσει. Γιατί, αν μη τι άλλο, σημασία έχει να καταφέρει να σηκωθεί ξανά.
Δεν έχουν όλοι τις ίδιες άμυνες. Δεν έχουν μεγαλώσει όλοι σε υγιείς οικογένειες. Δε νιώθουν όλοι το ίδιο πλήρεις. Και να θυμόμαστε πάντα ότι στη θέση του παιδιού που κατηγορούμε με τον χειρότερο τρόπο, ίσως μία μέρα βρεθεί και δικό μας παιδί. Ίσως βρεθούμε κι εμείς, χωρίς τη συγκατάθεσή μας. Να προσέχουμε τι λέμε. Ο κόσμος σήμερα, είναι δύσκολος. Κακός και επικίνδυνος. Και είναι πολύ άδικο μία φωτογραφία να γίνει ο καθρέφτης μας.
