Της Μαρίας Μπαλαούρα,
«Οι χορευτές είναι οι αθλητές του Θεού» είχε πει κάποτε ο Άλμπερτ Αϊνστάιν. Υπάρχει μεγάλο δίλημμα και οι απόψεις διίστανται για το αν ο χορός αποτελεί άθλημα ή μια μορφή τέχνης ή… και τα δύο. Το σίγουρο είναι ότι αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα ασχολία που γυμνάζει το σώμα αλλά και γαληνεύει την ψυχή. Κάποιος ή κάποια, όμως, που αποφασίζει να ξεκινήσει χορό σίγουρα θα κάνει την έρευνα του πριν, σύμφωνα με το τι μουσική ακούει, σύμφωνα με το τι επιρροές δέχθηκε, σύμφωνα με το τι τον συμβούλευσαν ή σύμφωνα με το τι είναι πιο εύκολο. Αν και αυτό είναι υποκειμενικό, παρακάτω αναφέρονται πέντε από τους πιο εύκολους χορούς.
Waltz
Αν και οι ευρωπαϊκοί χοροί σίγουρα δεν είναι οι πρώτοι που μας έρχονται στο μυαλό όταν ακούμε «εύκολο», το Βαλς δεν είναι δύσκολο όσο αφορά τα βήματα, αφού είναι πολύ συγκεκριμένα και το μόνο που αλλάζει είναι ο ρυθμός της μελωδίας. Η ιστορία αυτού του χορού θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ρομαντική αφού εξαρχής θεωρούνταν απαγορευμένος, ποιος να φανταζόταν όμως πως αργότερα θα αποτελούσε τον πιο κλασικό χορό της αριστοκρατικής κοινωνίας. Το Βαλς ξεκίνησε κατά τον 13ο αιώνα σε μερικές περιοχές της Γερμανίας και της Αυστρίας από χωρικούς. Τον 18ο αιώνα έκανε την εμφάνισή του, όταν άρχισε να χορεύεται στις δημόσιες χοροεσπερίδες της Βιέννης, όπου συμμετείχαν και λαϊκότερα στρώματα. Ο χορός αυτός αγαπήθηκε και άρχισε να διαδίδεται, όμως το γεγονός πως ο άντρας και η γυναίκα έρχονταν σε τόσο στενή επαφή κατά τη διάρκεια της χορογραφίας θεωρούταν από μερικούς πρόστυχο και χυδαίο με αποτέλεσμα να απαγορευθεί σε ορισμένα μέρη της Γερμανίας και της Ελβετίας. Λέγεται, μάλιστα, πως και η Βασίλισσα Βικτόρια επιθυμούσε να χορέψει Βαλς όμως δεν της επετράπη μέχρι να παντρευτεί, γιατί θεωρούταν ανεπίτρεπτο και σκανδαλώδες για μια ελεύθερη γυναίκα. Τον 19ο αιώνα η χάρη του Βαλς έφτασε ως και την Αμερική, ενώ ο μουσικός που έντυσε με μελωδίες αυτόν τον πασίγνωστο και αγαπημένο, ως και σήμερα, χορό δεν είναι άλλος από τον Γιόχαν Στράους.
Σύγχρονος
«Ο χορός είναι η κρυφή γλώσσα της ψυχής» είχε πει η Μάρθα Γκράχαμ, γνωστή Αμερικανίδα χορογράφος και ακριβώς σε αυτό βασίστηκε ο σύγχρονος/μοντέρνος χορός. Εμφανίζεται γύρω στο 1900 σε Γερμανία και Αμερική και αποτελούσε ένα μέσο αντίδρασης για τα συντηρητικούς, κουραστικούς και πολλές φορές επίπονους κανόνες του μπαλέτου. Αντίθετα με το μπαλέτο, στο οποίο οι χορευτές/τριες πασχίζουν να φανούν σαν πούπουλα που αιωρούνται και δεν πατούν στο έδαφος, ο σύγχρονος χορός δίνει έμφαση στη βαρύτητα που τραβάει το σώμα προς τα κάτω. Ο σύγχρονος χορός δίνει βάση στη συναισθηματική έκφραση, στο να αποδώσει ο χορευτής ένα νόημα, μια ιστορία και να περάσει ένα συναίσθημα στον θεατή μέσα από τις κινήσεις του σώματος. Έτσι, πολλές φορές οι χορογραφίες, οι κινήσεις είναι αυθόρμητες και αυτοσχέδιες.
Foxtrot
Το Foxtrot ξεκίνησε κατά το 1914 αλλά η δημοφιλία του εξυψώθηκε γύρω στο 1930. Λέγεται πως ο χορός αυτός έγινε γνωστός από ένα διάσημο ζευγάρι του βωβού κινηματογράφου, όμως υπάρχει και η εκδοχή ότι προέρχεται από Αφροαμερικανούς. Ο Γεώργιος Καλημικεράκης, χορογράφος και καθηγητής ορχηστρικής, αποδίδει την ονομασία του χορού στον βηματισμό της αλεπούς, καθώς τα χορευτικά βήματα είναι ταχύ, γρηγορότερα του βάδην αλλά βραχύτερα του καλπάσματος. Αποτελεί έναν εύκολο χορό αφού τα βήματα είναι στρωτά, απλά και λεπτά.
Swing
Το Σουίνγκ είναι ένας ευέλικτος χορός που επηρεάστηκε από την ανάπτυξη της Τζαζ μουσικής κατά τη δεκαετία του 1920. Η ιστορία του χορού αυτού είναι αρκετά λυπηρή. Κατά την αποικιοκρατική περίοδο, όσοι Αφρικανοί δεν σφαγιάστηκαν, μεταφέρθηκαν ως δούλοι στην Αμερική. Εκεί εξαναγκάζονταν να χορεύουν ως ψυχαγωγοί. Ο χορός, όμως, δεν θα μπορούσε να είναι κοινός, αφού οι άνθρωποι προέρχονταν από διάφορες φυλές με διαφορετικές κουλτούρες, άρα και διαφορετικές χορευτικές κινήσεις, οπότε δημιούργησαν μια ανάμειξη που έφερε στη ζωή το Σουίνγκ. Άλλωστε, όπως λέει μια αφρικανική παροιμία «Όταν αλλάζει η μουσική, αλλάζει και ο χορός». Πλέον ο ξεσηκωτικός αυτός χορός συνοδεύει όχι μόνο Τζαζ κομμάτια αλλά και πολλά άλλα είδη όπως: Μπλουζ, Ροκ εν ρολ, Κάντρι, Ντίσκο κλπ.
Ελληνικοί Παραδοσιακοί
Οι ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί είναι πολλοί και διαφορετικοί. Ανάλογα την περιοχή υπάρχει και ο ανάλογος χορός. Ως γνωστόν οι νησιώτικοι είναι γρήγοροι και συχνά χοροδοπηδηχτοί, ενώ στις βόρειες περιοχές αργοί και σταθεροί. Αυτή η ποικιλομορφία δίνει την ευκαιρία της επιλογής. Σίγουρα οι ποντιακοί χοροί για παράδειγμα δεν είναι η καταλληλότερη επιλογή για όποιον ενδιαφέρεται για εύκολους χορούς, αλλά σίγουρα ένας συρτός, ένας καλαματιανός ή ακόμα και ένα τσάμικο και σίγουρα αργοί χοροί όπως αυτοί που συναντώνται στην Ήπειρο είναι οι καταλληλότεροι και σίγουρα θα βρεθούν πολλές ευκαιρίες να αναδείξει κανείς τις γνώσεις του.
Κλείνοντας, ο χορός είναι στοιχείο πολιτισμού ή όπως ανέφερε η γνωστή Αμερικανίδα χορεύτρια Agnes de Mille «Η πιο αληθινή έκφραση ενός λαού είναι στον χορό και τη μουσική του. Τα σώματα δεν λένε ποτέ ψέματα» και αποτελεί κατάθεση ψυχής, οπότε η ενασχόληση οποιουδήποτε με τον χορό θα του ανοίξει νέους ορίζοντες στη σκέψη, θα του τονώσει την αυτοπεποίθηση και θα αντιληφθεί τη σημασία της έκφρασης, η οποία πολλές φορές είναι ισχυρότερη όταν δεν υπάρχουν λόγια.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- 10 αποφθέγματα για το χορό από διάσημες προσωπικότητες που μας δίνουν έμπνευση, balleton.gr, Διαθέσιμο εδώ
- Popular types of dance, lequinfloors.com, Διαθέσιμο εδώ
