Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Δύο μήνες προ των Aυτοδιοικητικών Eκλογών και το κλίμα που έχει διαμορφωθεί προοιωνίζει άνετη νίκη της Ν.Δ. και σε αυτές τις κάλπες. Δεν είναι αποτέλεσμα μόνο του πολιτικού σκηνικού που διαμορφώθηκε στις Eθνικές Eκλογές, αλλά και της αδράνειας του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που επιτρέπει στον Μητσοτάκη να ελπίζει βάσιμα ότι θα «αλώσει» έναν χώρο που αποτελούσε προνομιακό πεδίο δράσης του Κινήματος.
Το διάστημα που προηγήθηκε της διπλής εκλογικής αναμέτρησης Μαΐου – Ιουνίου 2023, οι επιτελείς της Χαριλάου Τρικούπη απέφευγαν, όπως ο διάολος το λιβάνι, την οποιαδήποτε κουβέντα είχε να κάνει με τις εκλογές ανάδειξης νέων Δημοτικών και Περιφερειακών Αρχών τον προσεχή Οκτώβριο. Η κλασική δικαιολογία ήταν «προηγούνται οι Eθνικές Eκλογές». Ορθόν μέχρις ενός σημείου. Εν τέλει, όμως, το άγχος της ηγεσίας να εξασφαλίσει ένα διψήφιο ποσοστό άνω του 10% την οδήγησε όχι μόνο στο να βάζει κάτω από το χαλί υπαρκτά προβλήματα στον χώρο της Αυτοδιοίκησης, αλλά και στο να μην προετοιμαστεί στοιχειωδώς για τη μάχη στους Ο.Τ.Α. της χώρας. Όταν όλοι γνώριζαν ότι μετά τις Bουλευτικές Kάλπες μεσολαβεί η «νεκρή» θερινή περίοδος. Ο Ιούλιος έφυγε, σε μεγάλο βαθμό, άπρακτος. Λίγες και μετά βίας οι ανακοινώσεις υποψηφίων Δημάρχων και Περιφερειαρχών. Ο Αύγουστος είναι ο κατεξοχήν μήνας τον διακοπών, στα τέλη του οποίου, όμως, οφείλουν να έχουν συγκροτηθεί τα ψηφοδέλτια που θα έχουν μόλις έναν μήνα στη διάθεσή τους για να επιτύχουν το βέλτιστο δυνατό αποτέλεσμα. Και καλά, σε κάποιες υπάρχει ήδη μια μαγιά συγκρότησης αξιόμαχων ψηφοδελτίων, από προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις και αυτοδιοικητικές θητείες. Υπάρχουν, όμως, περιοχές, στις οποίες δεν έχει καν ανακοινωθεί ο επίσημος υποψήφιος του κόμματος.
Το χειρότερο; Οι συνεχείς αναβολές, οι διαρκείς προσπάθειες διατήρησης ισορροπιών και μια ιδιότυπη πολιτική «εσωκομματικού κατευνασμού» επέτρεψαν σε πλήθος στελεχών του ΠΑ.ΣΟ.Κ., μελών, οργάνων του κόμματος, υποψηφίων βουλευτών του να παίξουν το παιχνίδι του «δίπορτου»: Άνθρωποι οι οποίοι ενδιαφέρονται αποκλειστικά για το προσωπικό τους πολιτικό συμφέρον δηλώνουν αφενός ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά κατέρχονται στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές με ψηφοδέλτια στηριζόμενα κυρίως από τη Ν.Δ., κόντρα στα σχήματα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.! Η κουτοπόνηρη αναφορά περί «ακομμάτιστης αυτοδιοίκησης» αποτελεί πρόφαση: Αφενός, τα κόμματα αποτελούν πυλώνες του δημοκρατικού πολιτεύματος, που δικαιούνται και υποχρεούνται να έχουν άποψη επί των διεργασιών στον κομβικό τομέα της Αυτοδιοίκησης, να στηρίζουν ανθρώπους οι οποίοι θα λειτουργήσουν σύμφωνα με το συγκεκριμένο ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο που αυτά πρεσβεύουν και θεωρούν ότι θα παράξει τα καλύτερα αποτελέσματα για τις τοπικές κοινωνίες. Αφετέρου, οι συνδυασμοί στους οποίους συμμετέχουν έχουν κομματικό πρόσημο, απλώς δεν είναι του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Πώς αντιδρά η ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. απέναντι στο ανωτέρω φαινόμενο; Μέχρι στιγμής, με την απόλυτη σιωπή. Αυτό οφείλεται, προφανώς και στο γεγονός ότι ορισμένοι εξ’ αυτών που επέλεξαν να πολεμήσουν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις Δημοτικές και Περιφερειακές Εκλογές πρόσκεινται εσωκομματικά σε αυτήν. Εφόσον, λοιπόν, δεν θέλει να αποδοκιμάσει αυτούς, δεν μπορεί να αποδοκιμάσει και τους υπολοίπους. Οι υποψήφιοι Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες, λοιπόν, που έλαβαν και θα λάβουν το χρίσμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχουν να αντιμετωπίσουν και αυτό το είδος της εσωκομματικής υπονόμευσης, μένοντας «ακάλυπτοι» από την ηγεσία. Αρκετοί, δε, εξ’ αυτών έθεσαν εαυτούς στη διάθεση του κόμματος, εν γνώσει τους ότι δίνουν μια καταδικασμένη μάχη.
Το ίδιο ισχύει και με τα υπόλοιπα στελέχη και απλά μέλη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που καλούνται να συμμετάσχουν στα ψηφοδέλτια του κόμματος, κατόπιν επικλήσεως του κομματικού τους πατριωτισμού. Όλοι αυτοί βλέπουν, λοιπόν, παράλληλα, όσους επέλεξαν τη λιποταξία να μην υφίστανται την παραμικρή συνέπεια της πολιτικής τους πράξης. Διαπιστώνουν γι’ ακόμα μία φορά την ουσιαστική επιβράβευση του οπορτουνισμού. Και πάλι, από τη στιγμή που η κρίση έμπλεξε στους στροβίλους της το ΠΑ.ΣΟ.Κ., επιβραβεύονται οι καιροσκόποι στο όνομα μια νεφελώδους συσπείρωσης. Και πάλι, οι συνεπείς ουσιαστικά χαρακτηρίζονται «κορόιδα». Όταν, όμως, επικρατεί τόσο απροκάλυπτα η κομματική αναξιοκρατία και λοιδορούνται η σταθερότητα και η αυτοθυσία, τότε η ηγεσία χάνει το παιχνίδι της ηθικής τάξεως στο εσωτερικό του κόμματος. Τούτο, διότι βαθμιαία, αλλά ταχέως στερεύουν οι δεξαμενές των ρομαντικών κι εν τέλει αφελών, οι οποίοι θα ξοδέψουν χρόνο, χρήμα και προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο, μόνο και μόνο για να βγει η αυτοδιοικητική υποχρέωση και την επομένη των εκλογών να δουν στην πρώτη γραμμή αυτούς που έκαναν το επικερδές σουλάτσο τους προς Ν.Δ. ή ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Η ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έπρεπε να στοχεύσει στη δημιουργία «πράσινων» ψηφοδελτίων σε όσους περισσότερους Δήμους μπορούσε, όταν είναι γνωστό ότι θα υπάρξουν αυτά σε όλες τις Περιφέρειες. Ψηφοδέλτια στο οποία προφανώς θα μπορούσαν να γίνουν δεκτά και άτομα που χωρίς να ανήκουν στον στενό κομματικό πυρήνα, ενστερνίζονται τα όσα το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πρεσβεύει για τη λειτουργία της Αυτοδιοίκησης. Στις τοπικές κοινωνίες χτυπά η «καρδιά» της πολιτικής. Εκεί, όπου το κάθε κόμμα παίρνει το πρόσωπο του συγγενή, του φίλου, του γείτονα, του συναδέλφου που είναι υποψήφιος. Εκεί, όπου το Κίνημα έκανε μερικές από τις εμβληματικότερες μεταρρυθμίσεις του. Εκεί, όπου, όπως και στον συνδικαλισμό, βρισκόταν η μεγάλη δύναμη του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Όφειλε, επίσης, να διακηρύξει απλά και ξεκάθαρα ότι όποιο μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κατεβαίνει υποψήφιο σε επίσημο ψηφοδέλτιο άλλου κόμματος τη στιγμή που στον συγκεκριμένο Δήμο ή στη συγκεκριμένη Περιφέρεια υπάρχει ψηφοδέλτιο του Κινήματος, τίθενται αυτομάτως εκτός. Δεν τολμά να το κάνει. Σιωπά και, επιπλέον, αφήνει και διαφόρους μπιζιμπόντηδες μουσαφιραίους της δήθεν Ανανεωτικής Αριστεράς να μιλούν για συγκλήσεις με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στο όνομα μιας δήθεν αντι-Δεξιάς συμπαράταξης. Λες και το δίλημμα είναι αυτοκτονία με πιστόλι ή με μαχαίρι! Σύντομα θα λάβει τα επίχειρα: Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα σημειώσει σε κάποιους Ο.Τ.Α. επιδόσεις κατώτερες κι από εκείνες της εποχής του 8%. Πιθανότατα θα είναι δεύτερο κόμμα εξαιτίας της πλήρους ανυπαρξίας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά με βαθιές «πληγές» στο εσωτερικό του και πολυεπίπεδες «απώλειες» που θα τις βρει μπροστά του…
Με τούτα και μ’ εκείνα, ο Μητσοτάκης πάει γι’ ακόμη μία μεγάλη νίκη. Ορισμένοι που ανησυχούν σφόδρα και δημοσίως για την παντοδυναμία και την ανεξέλεγκτη φύση της διακυβέρνησής του, ουσιαστικά ενισχύουν τη θέση του στις Αυτοδιοικητικές Εκλογές. Ακόμα κι αν πρόκειται για ετερογονία των σκοπών, το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει…
