της Ηλιάνας Πολύζου,
Πάρε μερικά δευτερόλεπτα και σκέψου τους ανθρώπους που αγαπάς περισσότερο στην ζωή σου. Κατά πάσα πιθανότητα σκέφτηκες κάποια μέλη της οικογένειας σου ή ίσως κάποιο κοντινό σου φίλο. Δεν σε προβληματίζει ότι δεν σκέφτηκες πρώτο τον εαυτό σου;
Για να αγαπήσει κάποιος τον εαυτό του θα πρέπει να τον γνωρίσει καλά , να καταλάβει τα θέλω του και τις ανάγκες του. Στην εποχή του κοινωνικού κομφορμισμού και του άκριτου μιμητισμού, ομολογουμένως πρόκειται για κομμάτι δύσκολο – ωστόσο όχι ανέφικτο. Θα πρέπει καθένας από εμάς να ψάξει μέσα του, να βρει τι πραγματικά τον γεμίζει και να μην επηρεάζεται από την πίεση της παρέας και του φόβου να πει όχι.
Ένα λάθος στο οποίο συχνά προβαίνουμε είναι η σύγκριση. Τείνουμε να αντιπαραβάλλουμε τον εαυτό μας με τα ιδανικά και μη ρεαλιστικά πρότυπα που προβάλλονται από τα μίντια. Δε συνειδητοποιούμε ότι ο μόνος ανταγωνισμός είναι ο ίδιος μας ο εαυτός και η μόνη θεμιτή σύγκριση αυτή που εστιάζει στα λάθη του χθες με την πρόοδο του σήμερα , οποιαδήποτε άλλη, θα πρέπει να κρίνεται περιττή.
Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ξεχνάμε την εσωτερική φωνή που έχουμε μέσα μας. Πρόκειται για έναν εσωτερικό και αμείλικτο δικαστή που μας αποτρέπει από το να αγαπάμε τον εαυτό μας. Μας υπενθυμίζει διαρκώς τα λάθη μας, τονίζει τα μελανά μας σημεία και μας αποθαρρύνει από το να εκτιμήσουμε τον εαυτό μας όπως θα έπρεπε. Δεν μας επιτρέπει να καταλάβουμε τον εαυτό μας όπως είναι. Και αν δεν μας καταλάβουμε, πώς θα μας εκτιμήσουμε;
Η «αυταγάπη» είναι η πιο σημαντική μορφή αγάπης. Σημαίνει αυτογνωσία, αυτοεκτίμηση, αυτοφροντίδα. Πρόκειται για μία χρονοβόρα και επίπονη διαδικασία, για ένα συνεχόμενο ταξίδι, το οποίο αν αποφασίσεις να ακολουθήσεις μόνο κερδισμένος θα βγεις. Κανείς δε μπορεί να σου εγγυηθεί ότι δε θα συναντήσεις εμπόδια (μάλλον είναι κάπως δεδομένο ότι θα συμβεί) αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο – πρόκειται για την πιο σημαντική επένδυση, γιατί στο τέλος της ημέρας, το μόνο άτομο που θα μείνει μέχρι το τέλος, είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Και πώς θα μπορέσεις να αντέξεις αν δεν σε αγαπάς;
Όλοι μας από μικροί μαθαίνουμε να αγαπάμε και να σεβόμαστε τους γύρω μας. Μαθαίνουμε ωστόσο, να κάνουμε το ίδιο για τον εαυτό μας; Αισθανόμαστε την ανάγκη να αρέσουμε στους άλλους, να αισθανθούμε ότι ανήκουμε και δεν αναρωτιόμαστε αν πράγματι αρέσουμε σε εμάς του ίδιους. Αλλά δεν σκεφτόμαστε ότι αν δεν αρέσουμε σε εμάς τους ίδιους, πώς θα αρέσουμε σε όλους τους υπόλοιπους;
