Της Όλγας Καρύπη,
Ο πρίγκιπας Γεώργιος της Ελλάδας και της Δανίας ήταν μέλος της ελληνικής και δανικής βασιλικής οικογένειας και κατέχει μια σημαντική θέση στην ελληνική ιστορία των αρχών του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου 1869 και ήταν γιος του βασιλιά Γεωργίου Α΄ των Ελλήνων και της βασίλισσας Όλγας, Μεγάλης Δούκισσας της Ρωσίας.
Το 1907, παντρεύτηκε την Μαρία Βοναπάρτη, γεννημένη το 1882 στο Παρίσι, ανίψια του Μέγα Ναπολέοντα, αφού πρώτα έπρεπε να δώσει τον λόγο του στον πατέρα της Ρολάνδο Βοναπάρτη, ότι δεν θα διεκδικούσε κάτι από την νόμιμη κληρονομιά της γυναίκας του. Σχετικά, με τα παιδικά της χρόνια, η Μαρία Βοναπάρτη ήταν μάλλον άτυχη, καθώς η μητέρα της έχασε την ζωή της κατά την διάρκεια της γέννησής της, ενώ δεν είχε άλλα αδέλφια. Ο πατέρας της φαίνεται πως ήταν απασχολημένος με τις επιστήμες, και έτσι ήταν απόμακρος από την παιδική ζωή της κόρης του. Παρόλα αυτά, η Μαρία είχε καταφέρει να χτίσει μια δυναμική προσωπικότητα, με ιδιαίτερη αγάπη προς την μάθηση.
Το ζευγάρι παντρεύτηκε αρχικά με πολιτικό γάμο τον Νοεμβρίου στην γαλλική πρωτεύουσα και με θρησκευτικό έναν μήνα μετά στην Αθήνα, όπου και παρέμειναν στην πόλη. Ωστόσο, ελάχιστα έζησαν στην Αθήνα και στην Ελλάδα, λόγω των συχνών αλλαγών στο πολίτευμα, και μετά το 1912 η Μαρία ζούσε σχεδόν μόνιμα στο Παρίσι. Αυτό, σε συνδυασμό με τις ελάχιστες ερωτικές συνευρέσεις που είχε με τον πρίγκιπα Γεώργιο, την οδήγησαν στο να κάνει εξωσυζυγική ερωτική σχέση με τον Γάλλο πολιτικό και Πρωθυπουργό Αριστίντ Μπριάν. Με τον Γεώργιο είχε αποκτήσει δύο παιδιά, τον Πέτρο και την Ευγενία.
Κατά την πορεία της ζωής της είχε την τύχη να γνωρίσει τον Σίγκμουντ Φρόυντ στη Βιέννη. Εκεί, μαγεύτηκε από την επιστήμη του, μαθήτευσε δίπλα του, και έγινε και η ίδια ψυχαναλύτρια για το υπόλοιπο της ζωής της. Κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πληρώνοντας ένα μεγάλο χρηματικό ποσό στις γερμανικές αρχές, κατάφερε να εξασφαλίσει την διαφυγή του Φρόυντ και της οικογένειάς του στο Λονδίνο. Στην Ελλάδα θεωρήθηκε πρωτοπόρος, παρά τις ανορθόδοδες μεθόδους ψυχανάλυσης που χρησιμοποιούσε σε αρκετές περιπτώσεις.
Μετά τον θάνατο του συζύγου της το 1957, θα λυθεί η οικογενειακή κρίση που είχε δημιουργηθεί, ύστερα από τον κρυφό γάμο του γιού της με μια Ρωσίδα με μυστηριώδες παρελθόν. Τελικά η Μαρία Βοναπάρτη έφυγε από λευχαιμία, το 1962. Επιθυμία της ήταν να γίνει αποτέφρωση αντί για κανονική κηδεία, όπως και έγινε άλλωστε. Ο τάφος της σήμερα βρίσκεται στο Τατόι δίπλα από τον τάφο του πρίγκιπα Γεωργίου.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Μαρία Βοναπάρτη: H παράδοξη πριγκίπισσα της Ελλάδας, hello.gr Διαθέσιμο εδώ
- Bertin, Celia (1982), Marie Bonaparte: A life, New Haven: Yale University Press.
