Της Μαρίας Λεουτσάκου,
Ανέκαθεν, η τέχνη αποτελούσε ένα από τα πιο όμορφα και μαγικά μέσα έκφρασης της αγάπης. Έναν από τους πιο όμορφους τρόπους για να ταξιδέψει κανείς τόσο τον εαυτό του όσο και τους άλλους στο διάβα των δικών του συναισθημάτων. Μέσα από το άρθρο αυτό, λοιπόν, είναι καιρός να ακολουθήσουμε την Tamara Kvesitadze, για να μας δώσει μέσα από ένα άγαλμα τη δική της ερμηνεία για την αγάπη, για να μας διδάξει πως είναι δυνατόν μερικοί τόνοι χάλυβα να συνδυαστούν με τη τέχνη και να συνδεθούν τελικά με μία εν δυνάμει αληθινή ρομαντική ιστορία.
Πριν ξεκινήσουμε την περιπλάνησή μας στον χρόνο, θα χρειαστεί να επισκεφτούμε το Μπατούμι της Γεωργίας. Στην πόλη αυτή, δίπλα από τα νερά της Μαύρης θάλασσας βρίσκεται το άγαλμα “Man and Woman”, το οποίο σχεδιάστηκε το 2007 από την προαναφερόμενη γλύπτρια και εγκαταστάθηκε στο σημερινό του σημείο το 2010. Το άγαλμα αυτό, όπως μαρτυρά και το όνομά του, αποτελείται από μία γυναικεία και μία αντρική φιγούρα.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας οι δύο αυτές φιγούρες στέκονται αντικριστά κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον στα μάτια. Ωστόσο, όταν οι δείκτες των ρολογιών της Γεωργίας δείξουν 7 μ.μ., οι δύο μορφές αρχίζουν να κινούνται πλησιάζοντας η μία την άλλη μέχρι να ενωθούν και να φιληθούν. Η τρυφερή αυτή, όμως, στιγμή τους δεν αργεί να τελειώσει, καθώς τα δύο συγχωνευμένα σώματα αναγκάζονται να απομακρυνθούν το ένα από το άλλο. Μετά, λοιπόν, από μία δεκάλεπτη παράσταση οι δύο φιγούρες αποχωρίζονται αφήνοντας τη σύντομη αγκαλιά τους στο παρελθόν.
Αν και η Tamara Kvesitadze σε δηλώσεις της αναφέρει, ότι η έμπνευσή της για το άγαλμά αυτό προήλθε από μία αρκετά πληγωμένη της στιγμή και με το έργο της προσπαθεί να απεικονίσει την ιδέα του να είναι μαζί με κάποιον για μια στιγμή και τελικά να τον χάσει, προτιμά να αφήνει τον κάθε θεατή να δίνει τις δικές του ερμηνείες. Σταδιακά, λοιπόν, μέσα από τις ξεχωριστές ερμηνείες του κάθε ανθρώπου το άγαλμα μετονομάστηκε σε “Ali & Nino”, καθώς συνδέθηκε με την ιστορία των δύο αυτών προσώπων.
Προχωρώντας στην ιστορία του αγάλματος ο Ali και η Nino αποτελούν τους πρωταγωνιστές ενός μυθιστορήματος που γράφτηκε το 1937. Στο μυθιστόρημα αυτό ο Ali αποτελεί μέλος μιας μουσουλμανικής αριστοκρατικής οικογένειας Αζέρων και η Nino γεωργιανή πριγκίπισσα και μέλος χριστιανικής οικογένειας. Οι προαναφερόμενοι ερωτεύονται με φόντο το υποταγμένο στην ρωσική κυριαρχία Baku του Αζερμπαϊτζάν στην αρχή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και επιθυμούν να διασχίσουν μαζί τα μελλοντικά τους χρόνια. Παρόλο που ο Ali είναι σε μεγάλο βαθμό εξευρωπαϊσμένος, ο πατέρας της Nino λαμβάνοντας υπόψη τις θρησκευτικές τους διαφορές αναβάλλει τον γάμο για μετά το πέρας του πολέμου. Στο διάστημα αυτό ο φίλος του Ali, Melek προτίθεται να μεταπείσει τον πατέρα της. Ωστόσο, στη διάρκεια της προσπάθειάς του αυτής απάγει τη Nino και τελικά ο Ali σκοτώνει τον Melek προκειμένου να τη σώσει.
Η πράξη του αυτή τον οδηγεί αναπόφευκτα σ΄ ένα χωριό του Dagestan προκειμένου να αποφύγει οποιαδήποτε εκδίκηση της οικογένειας του θύματος, ενώ η Nino δεν αργεί να τον ακολουθήσει. Σε αυτή την αυτοεξορία τους οι δύο πρωταγωνιστές παντρεύονται και μόλις οι Ρωσικές δυνάμεις περικυκλώσουν το Baku επιστρέφουν στο Αζερμπαϊτζάν προκειμένου ο Ali να υπερασπιστεί τη χώρα του. Μετά από αναρίθμητες δυσκολίες και μία σύντομη αναγκαστική διαφυγή τους στην Τεχεράνη της Περσίας, ο Ali και η Nino χτίζουν εκ νέου τη ζωή τους στο πλέον ανεξάρτητο Αζερμπαϊτζάν.
Το όνειρο, όμως, δεν αργεί να τελειώσει, καθώς ο Ρωσικός στρατός επιστρέφει στο Baku και ο Ali διχασμένος ανάμεσα στην οικογένειά του και την πατρίδα του, αποφασίζει να πολεμήσει τους Μπολσεβίκους προκειμένου να μεγαλώσει το παιδί του σε μια ελεύθερη χώρα. Η απόφασή του, όμως, αυτή τον οδηγήσει στο να δώσει μοιραία μαχόμενος την τελευταία του πνοή. Η ιστορία αυτή αν και δημοσιεύτηκε το 1937 από άγνωστο συγγραφέα με το ψευδώνυμο Kurban Said και την πραγματική του ταυτότητα του να μην έχει εξακριβωθεί μέχρι σήμερα πιθανολογείται, ότι βασίζεται σε αληθινά γεγονότα.
Ο καθένας, λοιπόν, είναι ελεύθερος να δώσει τη δική του ερμηνεία και να φτιάξει τη δική του ιστορία για το άγαλμα αυτό. Μερικοί θέλουν να τονίσουν την ιδέα του αποχωρισμού και ότι καθετί όμορφο κάποια στιγμή λαμβάνει ένα τέλος. Ωστόσο, η δική μου φαντασία θα επέλεγε μία πιο αισιόδοξη ερμηνεία. Θα επέλεγε ένα ταυτόχρονο συναίσθημα χαράς και πικρίας, αναμνήσεων και νοσταλγίας και μία αίσθηση του πως η αγάπη μπορεί να μας αλλάξει. Θα επέλεγε να σκεφτεί το πως λίγη αγάπη μπορεί να μας ωθήσει να ξεπεράσουμε τα οποιαδήποτε εμπόδια. Εμπόδια, όμως, τόσο κοινωνικά, όσο και αυτά που φτιάχνουμε πολλές φορές εμείς οι ίδιοι. Ας γίνει, λοιπόν, το άρθρο αυτό μία αφορμή. Μία αφορμή, για να ανακαλέσει ο καθένας από εμάς τα δικά του εμπόδια που ίσως και να τον οδήγησαν σε λάθη. Ας τα αναλογιστούμε, λοιπόν, για να φτιάξουμε ένα πιο όμορφο δικό μας παρόν και μέλλον και να προλάβουμε τον χρόνο που φεύγει ανεκμετάλλευτο.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Moving Statues Of A Man And Woman Pass Through Each Other Daily, Symbolizing Tragic Love Story, boredpanda.com, διαθέσιμο εδώ
- Emerging Europe’s most moving statue: Batumi’s Ali and Nino, emerging-europe.com, διαθέσιμο εδώ
-
ALI AND NINO, THE KISS OF THE MOVING STATUES, mybestplace.com, διαθέσιμο εδώ
- Ali & Nino, atlasobscura.com, Διαθέσιμο εδώ
- Emerging Europe’s most moving statue: Batumi’s Ali and Nino, emerging-europe.com, Διαθέσιμο εδώ
- Moving Sculptures Kiss and Cross Paths Every Day to Visually Tell a Tragic Love Story, mymodernmet.com, διαθέσιμο εδώ
