Του Αλέξανδρου Ραπακούσιου,
Σημεία
Το θέμα «ελληνική αστυνομία» προσφέρεται για κάθε είδους υπερβολές, λαϊκισμούς, ακρότητες και αφορισμούς, κυρίως από ανθρώπους που είτε a priori της αντιτίθενται, για λόγους το φάσμα των οποίων ξεκινά από τις παρυφές της ιδεολογίας και καταλήγει σε αυτές της ιδεοληψίας, είτε από πρόσωπα που ταυτίζονται με κάθε λογής εξουσιαστική αρχή, κατά πάσα πιθανότητα επειδή την φαντασιώνονται διαρκώς, αναγνωρίζοντας σε αυτήν το δικαίωμα της επιβολής και της «κάθαρσης» –η αγαπημένη λέξη τους– δίνοντας συγχωροχάρτια ακόμη κι αν αυτή επιτυγχάνεται με το ένα πόδι εντός και το άλλο πόδι εκτός του Συντάγματος και του Νόμου. Η όλη ιστορία δεν περιλαμβάνει αποκλειστικά μελανά ή φωτεινά σημεία, ωστόσο, η –κατά το τελευταίο διάστημα– πύκνωση των πρώτων, προσφέρεται για γραπτούς μονολόγους, έτσι κι εδώ.
Ψύλλοι
Η προάσπιση της νομιμότητας, η δουλειά της αστυνομίας δηλαδή, οφείλει πρώτον, να γίνεται καθέτως και χωρίς εξαιρέσεις. Την ώρα που σπαταλούνται χρήματα και ανθρώπινο δυναμικό για το στήσιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου και τις συλλήψεις για τις μικροποσότητες κάνναβης στα Εξάρχεια, τα περιφερόμενα και σταθμευμένα κιβώτια στα πελάγη και τα λιμάνια της χώρας, αναστενάζουν από ανακούφιση· το ίδιο και οι ιδιοκτήτες τους για την ιδιότυπη προστασία των παράνομων και πολύ πιο προσοδοφόρων μεταφερόμενων υλών τους. Αντιλαμβάνομαι την εμμονή της πολιτικής ηγεσίας στη συγκεκριμένη περιοχή· όταν έχεις «χτίσει» το ζήτημα της ασφάλειας πάνω της και όταν επικοινωνιακά την έχεις πλασάρει ως την Κόλαση του Δάντη (και τον εαυτό σου ως τον Εξολοθρευτή της), είναι λογικό να ασχολείσαι με τους ψύλλους των αχύρων. Ψύλλοι που απομυθοποιούνται διαρκώς, ιδίως εάν κρίνουμε πως ο αγαπημένος, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, υπουργός Προστασίας του Πολίτη, τα έχει κάνει μαντάρα στην υπόλοιπη Αττική, η εγκληματικότητα της οποίας παρουσιάζει αύξηση το τελευταίο τρίμηνο.
Παγόβουνο
Δεύτερον, η δράση εντός σαφούς πλαισίου νομιμότητας ισχύει ανεξαιρέτως για όλους. Η ιστορία της κρατικής κακοποίησης της οικογένειας του σκηνοθέτη στο Κουκάκι, έτυχε να πάρει διαστάσεις λόγω της αναγνωρισιμότητάς του στους καλλιτεχνικούς κύκλους της χώρας. Το παγόβουνο, όμως, έχει τεράστιο βάθος· από το αμαρτωλό αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας που κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ καταγγελιών αστυνομικής αυθαιρεσίας (γλυκά το θέτω), έως την ιδιόμορφη ομερτά των συντροφικών «ελέγχων» που θάβονται στα υπόγεια των Εσωτερικών Υποθέσεων. Είναι απαραίτητο να δίνεται διάσταση σε όλες τις ανάλογες περιπτώσεις, ανεξαρτήτως προσώπου, αναγνωρισιμότητας, εθνικότητας και ούτω καθεξής, προτού οι «επίλεκτοι» ζηλέψουν τις πρακτικές του Άγιου Βασίλη και αρχίσουν να μπουκάρουν από τις καμινάδες των σπιτιών.
(Κακό) σχέδιο
Μα πώς μπορεί να διασφαλιστεί η συνταγματική και νόμιμη δράση εκείνων που υποτίθεται πως την προασπίζουν; Πρέπει να πω πως δε ρίχνω ευθύνες στους αστυνομικούς. Το τρυπάκι «καλός» και «κακός» ισχύει σε όλα τα επαγγελματικά πεδία, η αστυνομία δεν έχει λόγο να εξαιρείται. Υπάρχουν υποδειγματικοί επαγγελματίες που εισήλθαν στο Σώμα για πιο ρομαντικούς λόγους και σκοπούς, έτσι όπως όφειλε να γίνεται. Υπάρχουν και οι «άλλοι». Εκείνοι που χαίρονται να απολαμβάνουν το μονοπώλιο της κρατικής βίας, που υποτάσσονται στα εξουσιαστικά τους πρότυπα, που θεωρούν εν ολίγοις το ξύλο επιτακτικό και υπερηφανεύονται που το υπηρετούν. Η επιστήμη της ψυχολογίας θα μπορούσε πράγματι να φανεί χρήσιμη· δυστυχώς, η Πολιτεία δεν έχει ούτε τον χρόνο, ούτε τους απαραίτητους πόρους για να στελεχώσει τέτοιες ομάδες ψυχανάλυσης, προκειμένου να διαλευκάνουν για το τι πήγε στραβά σε κάποιον που έλκεται από τη βία και το ξύλο. Η στραβή, άλλωστε, ενδέχεται να έγινε σε διάφορες φάσεις: την οικογένεια, το σχολείο, τους φίλους, την τηλεόραση… τρέχα γύρευε με τον όγκο των απωθημένων. Ουτοπικό το σχέδιο, γι’ αυτό και απορρίπτεται.
Κλειδί
Υπάρχει όμως ένα μαγικό κουμπάκι. Οι δυνάμεις ασφαλείας, είτε κάνουν καλά, είτε κάνουν κακά τη δουλειά τους, δεν μπορούν να συγκριθούν σε ένα συγκεκριμένο πράγμα, αυτό του σεβασμού και της υπακοής στους προϊσταμένους. Εκεί βρίσκεται και το κλειδί· απαιτείται ένας πολιτικός προϊστάμενος που θα της θέτει τα απαραίτητα όρια. Εννοώ σοβαρός προϊστάμενος, όχι κάποιος που μέχρι την Κυριακή των εκλογών φόραγε το σοσιαλδημοκρατικό του κοστούμι και τη Δευτέρα το πρωί το συντηρητικό του. «Οξύνθηκε η αστυνομική βία, οξύνθηκε από την άλλη πλευρά και η αντίδραση, κάθε βράδυ παίζεται το ποντίκι με τη γάτα και θα συνέβαινε από έναν οξύθυμο (σ.σ. αστυνομικό) όπως συνέβη εδώ, (σ.σ. δολοφονία Γρηγορόπουλου), ουσιαστικά δηλαδή μια δολοφονία», υποστήριζε το 2008 ο κ. Χρυσοχοΐδης κατακεραυνώνοντας την Νεοδημοκρατική πολιτική ηγεσία του Υπουργείου που λίγα χρονιά μετά έμελλε να αναλάβει.
Μηχανισμοί
Σχετικά με την ιστορία στο Κουκάκι, τα μεγάλα κεφάλια της ΓΑΔΑ έπρεπε να προστατευθούν από την υποπίπτουσα γκάφα, γι’ αυτό και κινήθηκε ένας ολόκληρος μηχανισμός αποδόμησης των πραγματικών γεγονότων εκείνης της ημέρας. Μέχρι και την τακτική των πολιτικών φρονημάτων σκέφτηκαν να εφαρμόσουν στην περίπτωση του σκηνοθέτη Δ. Ινδαρέ, επιχειρώντας να τον εντάξουν στους αναρχικούς χώρους· ο άνθρωπος δεν έχει ουδεμία σχέση, όπως διασταυρώνεται από παντού. Παράλληλα έδρασε και ένας μηχανισμός απόκρυψης της αλήθειας. Η πρώτη ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ. πως «στην επιχείρηση στο Κουκάκι δεν ασκήθηκε κανενός είδους βίας», καταχωνιάστηκε και αναιρέθηκε όταν το νοσοκομείο όπου νοσηλεύτηκε η σύζυγος του σκηνοθέτη διαπίστωσε τη χρήση πλαστικής σφαίρας εκ μέρους της αστυνομίας.
Απαντήσεις
Οι απαντήσεις φαίνονται ξεκάθαρες. Στη δικαστική πτυχή, εάν υφίστατο παρουσία εισαγγελέων στην επιχείρηση, τότε η κακοποίηση, το δέσιμο και η «πλαστική μπάλα» που χρησιμοποίησε η Αστυνομία κατά της συζύγου του σκηνοθέτη, θα βαρύνουν τους ίδιους στην κατεπείγουσα έρευνα που διέταξε η Εισαγγελία Πρωτοδικών για το περιστατικό. Εάν δεν υπήρχε, η εισβολή εντός της οικίας κρίνεται αντισυνταγματική. Στο πολιτικό σκέλος, η ευθύνη βαρύνει άμεσα τον κ. Χρυσοχοΐδη, εφόσον οι καταδρομικές επιχειρήσεις φέρουν την υπογραφή του. Εάν πάλι οι εφαρμοζόμενες πρακτικές αυθαιρεσίας, οι χρησιμοποιούμενες πλαστικές σφαίρες («πλαστικές μπάλες» σύμφωνα με την εξωραϊσμένη εκδοχή της Αστυνομίας) και η πιθανή παραβίαση του συνταγματικά κατοχυρωμένου οικιακού ασύλου δεν ήταν εν γνώσει του, τότε φαίνεται πως έχει χάσει τον έλεγχο στο Σώμα. Και δε γνωρίζω ποιο από τα δύο είναι χειρότερο.
Πρόγονοι
Σε άλλα συντομότερα νέα, ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Θεοδωρικάκος αποφάσισε την διαγραφή χρεών ύψους 2,4 εκατομμυρίων € του Δήμου Σαλαμίνας προς την ΕΥΔΑΠ. Προσπαθούσα μάταια να ερμηνεύσω την απόφαση από διάφορες σκοπιές και με «καλή τη πίστει» αλλά κατέληγα σε μία: την επιβράβευση της κακοδιαχείρισης, της σπατάλης και κυρίως, της άνισης μεταχείρισης των Δήμων από τον αρμόδιο Υπουργό, χάριν και των επερχόμενων επετειακών δράσεων για τα 2.500 χρόνια από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Οι πρόγονοι ξεχρέωσαν, οι απόγονοι χαίρονται.
Χρυσόστομος
«Η κυβέρνηση δεν εκβιάζεται επειδή απλώς ζητήθηκε σε 21 άτομα να κάνουν τη δουλειά τους. Άμεσα θα υπάρξει νομοθετική ρύθμιση για προσωπικό ασφαλείας. Ζητώ συγγνώμη για την ταλαιπωρία των Αθηναίων», έγραψε ο Πρωθυπουργός αναφορικά με την παραπροχθεσινή στάση εργασίας του Μετρό και έχει απόλυτο δίκιο! Η ολόσωστη κριτική του επιβεβαιώνεται κιόλας από την είδηση του δημοσιογράφου, Άρη Πορτοσάλτε, ο οποίος και μας πληροφόρησε πως εξαιτίας της μετάθεσης αυτών των 21 ατόμων από τα γραφεία του οργανισμού στα εκδοτήρια, νεοδημοκράτες βουλευτές τηλεφωνούσαν στη Διεύθυνση του Μετρό, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τις μεταθέσεις. Ο λόγος; Τα πρόσωπα ήταν από τα «δικά τους παιδιά». Μάλιστα, ο κ. Πορτοσάλτε, που δεν τον λες και πολέμιο της κυβερνητικής ηγεσίας, προκάλεσε το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας να διαψεύσει τις πληροφορίες του. Ως πότε, λοιπόν, θα ταλαιπωρούνται οι Αθηναίοι από τέτοιες θλιβερές μειοψηφίες γαλάζιων παιδιών που αρνούνται να κάνουν τη δουλειά τους;
Ο Λίβελος σας εύχεται καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές!
Είναι τεταρτοετής φοιτητής του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς. Έχει συμμετάσχει σε εγχώρια και ευρωπαϊκά μοντέλα προσομοίωσης, ενώ το ενδιαφέρον του εντοπίζεται, εκτός των διεθνών σχέσεων, στην πολιτική επικοινωνία και τη δημοσιογραφία. Μεγάλο κεφάλαιο αποτέλεσε η διετής συμμετοχή του στο Διοικητικό Συμβούλιο της SAFIA, από όπου και αποκόμισε πολύτιμες εμπειρίες και φιλίες. Μέσω του OffLine Post, αρθρογραφεί κυρίως για την εγχώρια πολιτική σκηνή.
