Του Νικηφόρου Παγώνη,
Πλέον, το διαδίκτυο τείνει να αντικαταστήσει όλα τα πράγματα τα οποία κάνουμε στην καθημερινή μας ζωή. Από το να ενημερωθούμε για τις εξελίξεις, μέχρι να κάνουμε μια βόλτα στα «διαδικτυακά» μαγαζιά, σιγά σιγά γίνεται η προέκτασή μας και φυσικά ένα αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς μας. Σε αυτή τη συνθήκη δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα ραντεβού, τα οποία πλέον βρίσκονται και κανονίζονται πίσω από μια οθόνη. Οι εφαρμογές dating αυξάνουν τους χρήστες τους και η «ζωντανή» επικοινωνία μειώνεται. Φυσικά, για κάποιον που ενδεχομένως να μην έχει εξοικείωση με την προσέγγιση ενός ατόμου από κοντά, οι εφαρμογές γνωριμιών μπορεί να αποτελούν μια σωτήρια λύση. Τι γίνεται, όμως, όταν ένα άτομο εναποθέτει όλες του τις προσπάθειες σε λίγα scroll και κάποιες φωτογραφίες; Τι γίνεται όταν πλέον τίποτα, κανένα άτομο και καμία περιγραφή δεν εμπνέουν για αναζήτηση και ραντεβού;
Το «σύνδρομο» των dating apps έχει ως σκοπό του να υπογραμμίσει αυτή ακριβώς τη συνθήκη. Σε μια ενδεχομένως υπερβολική διατύπωση, μέσω της υπέρχρησης έχουμε κάνει την αναζήτηση συντρόφου ισάξια με την αναζήτηση λόγου χάριν μιας μπλούζας, ενός αυτοκινήτου ή ενός καταστήματος. Κάνοντας like, swipe right, swipe left, block και άλλα πολλά δείχνουμε την προτίμησή μας σε κάποιο άτομο. Αρχικά, το μόνο κριτήριο είναι η εικόνα, η περιγραφή κάποιων χαρακτηριστικών και κάποιων συνηθειών, όπως περίπου και σε ένα προϊόν. Με αυτόν τον τρόπο, μιλάμε για ένα σύνδρομο «περιοδικού» ή «ξεφυλλίσματος», κατά το οποίο βλέποντας κάτι κρίνουμε αμέσως εάν μας ενδιαφέρει ή όχι. Σε περίπτωση που μας ενδιαφέρει, τότε μένουμε. Σε αντίθετη περίπτωση, προχωράμε όπως και με ένα περιοδικό με διάφορα θέματα. Θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί: και είναι τόσο κακό αυτό; Αφού δούμε κάποια πρώτα πράγματα, μπορούμε να κρίνουμε έναν άνθρωπο, ώστε να μη χρειαστεί κάποια παραπάνω επαφή.
Σίγουρα, οποιοσδήποτε τρόπος προσέγγισης στο πλαίσιο ενός υγιούς και συναινετικού πλαισίου δεν είναι «κακός». Το μόνο «κακό» ενδεχομένως είναι ότι αυτή η ευκολία μας έχει κάνει να μην προσπαθούμε περαιτέρω. Δεν αναζητούμε το καλό, αναζητούμε το τέλειο με ένα κλικ. Έχοντας κουραστεί ενδεχομένως από «ζωντανές» γνωριμίες και υπερπροσπάθειες που δεν κατέληξαν με αίσιο τέλος, εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε κάτι που –έστω και οπτικά– θα είναι για εμάς το ιδανικό. Ίσως τελικά να πρέπει να αποδεχτούμε ότι αυτή η γενιά χάνει τη συντροφικότητα που υπήρχε σε άλλες γενιές. Ίσως να πρέπει να συμβιβαστούμε με την νέα συνθήκη των εφαρμογών γνωριμιών. Ίσως πάλι σε έναν κόσμο που κοιτάζει την εικόνα –όσο κι αν μάχεται για να φανεί το αντίθετο– οι ελπιδοφόροι να πρέπει να μην σταματήσουν να ελπίζουν στο καλύτερο.
Συμφωνώντας ή διαφωνώντας με τη λογική των dating apps, πλέον για τους νεότερους και μη είναι ένας βασικός τρόπος γνωριμιών. Μερικοί –πράγμα που υπογραμμίσαμε παραπάνω– πλέον εφαρμόζουν μια πιο δωρική επιλογή, η οποία ενδεχομένως τους σώζει από περιττές πληροφορίες. Άλλοι θέλουν κάτι το οποίο να φαίνεται ιδανικό. Κάποιοι άλλοι ενδεχομένως να μην εντυπωσιάζονται καν από τη διαδικασία της αναζήτησης. Το σημαντικό είναι η διαδικασία της εύρεσης ατόμων να γίνεται σε ένα πλαίσιο αυτοσεβασμού και με τρόπους και κριτήρια, τα οποία σε ύστερο χρόνο δεν θα μας κάνουν να αναθεωρήσουμε. Όπως και να έχει, κάθε άτομο είναι ελεύθερο να μπορεί να βρει το άτομο που σκέφτεται και να μην χάνει τις ελπίδες του. Είτε διαδικτυακά, είτε τυχαία, είτε μη επιδιώκοντάς το, σίγουρα μπορεί να σταματήσει το «σύνδρομο» και να εμφανιστεί η υγιής επιθυμία, όπως καθένας την ορίζει.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Μήπως το online dating καταστρέφει την ερωτική σου ζωή; askmen.com, Διαθέσιμο εδώ.
