Της Κυριακής Γκουργκουλή,
Στην αρχή υπήρχε το απόλυτο σκοτάδι. Για καιρό ο Ράνγκι, ο θεός του ουρανού, μάταια προσπαθούσε να διακρίνει ποιος βρισκόταν από κάτω του. Το σκοτάδι ήταν τόσο πυκνό που δεν μπορούσε τίποτα να δει, μέχρι που μία μέρα τελικά τα κατάφερε. Μέσα στην άβυσσο είδε την Πάπα-του-α-νούκου, θεά της γης. Τρελός από χαρά, κατέβηκε από ψηλά και την αγκάλιασε σφιχτά. Η θεά, που έψαχνε πάρα πολύ καιρό κάποιον να αγαπήσει, τον αγκάλιασε και αυτή και μέσα στην απόλυτη ευτυχία τους δεν διανοήθηκαν λεπτό να αφήσουν ο ένας τον άλλο, ή να πάψουν να φιλιούνται.
Η Πάπα-του-α-νούκου γέννησε έξι δυνατά αγόρια, τους πρώτους θεούς. Παρόλα αυτά, δεν άφηνε στιγμή τον Ράνγκι από την αγκαλιά της, έτσι πέρασε πάρα πολύς καιρός. Οι θεοί, όμως, κάποτε κουράστηκαν να ζουν στο απόλυτο σκοτάδι χωρίς να τους δίνει κανένας σημασία. Έτσι, αποφάσισαν να βρουν ένα τρόπο για να χωρίσουν τους γονείς τους.
Ο Τανέ, ο θεός των δασών, διαμαρτυρήθηκε πως χρειαζόταν φως για να συνεχίσει τις δουλειές του. Φώναξε στον πατέρα του εκνευρισμένος να αφήσει τη μητέρα του, μα εκείνος τον αγνόησε. Ο Του, ο θεός του πολέμου, έπειτα πρότεινε να σκοτώσουν την Πάπα-του-α-νούκου, έτσι ώστε να μην έχει κάποιον να αγκαλιάζει ο Ράνγκι. Οι θεοί εξοργισμένοι του απάντησαν πως δεν μπορούσαν να σκοτώσουν την ίδια την μητέρα τους. Από την άλλη, ο Ταουχίρι, ο θεός των ανέμων, δεν συμφωνούσε με κανένα από τα αδέρφια του και θεωρούσε βέβηλο να χωρίσουν τους γονείς του που τόσο αγαπιόντουσαν. Τελικά, μίλησε ο θεός της γεωργίας, ο Ρόνγκο-μα: «Είμαστε θεοί και χρέος μας είναι να κυβερνήσουμε αυτόν τον κόσμο. Χρειαζόμαστε φως για να καλλιεργήσουμε τα χωράφια μας και να συνεχίσουμε τις δουλειές μας. Αφήστε με να δοκιμάσω πρώτος να χωρίσω τον Ράνγκι και την Πάπα-του-α-νούκου!»
Όλοι τους με τη σειρά βάλθηκαν να τραβούν τους γονείς τους από τα πόδια και τα χέρια, σε μια άκαρπη προσπάθεια να τους απομακρύνουν. Μάλιστα, ο Του, ο θεός του πολέμου, προσπάθησε να τους χωρίσει γρονθοκοπώντας τους μα δεν κατάφερε τίποτε άλλο από να τους ωθήσει να αγκαλιαστούν ακόμη πιο σφιχτά. Στο τέλος, ο Τανέ, ο θεός των δασών, κούνησε το κεφάλι του απελπισμένος. Σκαρφάλωσε πάνω στη μητέρα του και έβαλε το κεφάλι του ανάμεσα στα πλευρά των γονιών του. Στη συνέχεια άρχισε να σπρώχνει σιγά-σιγά μέχρι σηκώθηκε με δυσκολία όρθιος μουγκρίζοντας από την υπερπροσπάθεια. Το κορμί του έτρεμε από την ένταση και η πλάτη του μετατράπηκε σε έναν πελώριο κορμό δέντρου. Τελικά, κατάφερε να σπρώξει τον πατέρα του πίσω στον ουρανό και πάνω από τη μητέρα του.
Όπως είχαν φανταστεί τα έξι αδέρφια, με μιας έλαμψε το φως του ήλιου, τα πουλιά άρχισαν να πετούν, τα έντομα και τα ζώα βγήκαν από τις κρυψώνες τους. Οι θεοί είχαν μείνει έκπληκτοι με την ομορφιά που έβλεπαν μπροστά τους. Καθώς, όμως, πανηγύριζαν για το θρίαμβό τους, ένας από αυτούς καθόταν στη γωνία και τους κοιτούσε θυμωμένος. Ήταν ο Ταουχίρι, ο θεός του ανέμου, ο οποίος πέταξε ψηλά στον ουρανό και μίλησε στον Ράνγκι.
«Δεν ήταν δική μου ιδέα, πατέρα, όλα αυτά και θα εκδικηθώ για αυτό που σου έκαναν».
Ο Ράνγκι, ο θεός του ουρανού, ήταν τόσο θλιμμένος για το χωρισμό του με την Πάπα-του-α-νούκου που έκλαιγε με δυνατούς λυγμούς και τα δάκρυα του έπεφταν στη γη δημιουργώντας όλο και μεγαλύτερες λίμνες και ποτάμια και ορμητικούς χειμάρρους.
«Θέλω να εκδικηθείς για μένα» είπε στον γιο του Ταουχίρι.
Αμέσως, ο θεός πέταξε ψηλά, πρώτα προς τα δάση του Τανέ, και εξαπέλυσε ανέμους τόσο δυνατούς που ξερίζωσαν τα δέντρα και σκότωσαν τα ζώα που ζούσαν ανάμεσά τους. Έπειτα συνέχισε να φυσάει και να φυσάει πάνω από τις θάλασσες του Τανγκαρόα μέχρι που θεόρατα κύματα σκότωσαν όλα τα ψάρια και τα δελφίνια και τα ξέβρασαν νεκρά στις ακτές και κατέστρεψε τις καλλιέργειες του Ρόνγκο-μα και σκότωσε όλα τα ζώα και τα πουλιά του Χαούμια. Όταν τελείωσε, κοίταξε ικανοποιημένος το χαλασμό που είχε προκαλέσει. Τελευταίος είχε μείνει ο Του, ο θεός του πολέμου. Όσο και αν προσπάθησε όμως ο Ταουχίρι, μάταια, ο Του έμενε ακλόνητος. Ο Ταουχίρι αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Είχε, άλλωστε, πάρει την εκδίκησή του.
Τότε η Πάπα-του-α-νούκου μίλησε: «Δεν περίμενα ποτέ πως ο θεός του πολέμου θα έφερνε την ειρήνη! Ταουχίρι, τα αδέρφια σου είχανε δίκαιο. Για να γεννηθεί η ζωή έπρεπε να χωρίσω από τον πατέρα σου. Ήρθε η ώρα να δημιουργήσουμε ξανά ότι έχει καταστραφεί.». Αμέσως, οι έξι θεοί στρώθηκαν στη δουλειά και σιγά-σιγά δημιούργησαν τον κόσμο όπως τον ξέρουμε σήμερα, πανέμορφο και ειρηνικό. Μία μέρα ο Τανέ πήρε κόκκινη λάσπη από το έδαφος και έφτιαξε με αυτή την πρώτη γυναίκα. Στη συνέχεια, κοιμήθηκε με τη γυναίκα αυτή, και έκαναν το πρώτο παιδί τους. Η οικογένεια του Τανέ ήταν η πρώτη οικογένεια πάνω στη γη.
Από τη μέρα που ο Ράνγκι και η Πάπα-του-α-νούκου χώρισαν ο ήλιος ζέσταινε τη γη και αναπτύχθηκαν πολλά δέντρα και φυτά και οι άνθρωποι μπορούσαν να καλλιεργούν το έδαφος μόνοι τους. Λέγεται, μάλιστα, ότι ο Ράνγκι δεν σταμάτησε ποτέ να αγαπά την Πάπα-του-α-νούκου και πως κάθε μέρα κοιτούσαν ο ένας τον άλλον και θυμόντουσαν την εποχή που ζούσαν αγκαλιασμένοι. Και επειδή οι άνθρωποι γνώριζαν τη στεναχώρια του Ράνγκι έλεγαν πως η πρωινή υγρασία η οποία ποτίζει τα χόρτα και τα λουλούδια τα πρωινά ήταν τα δάκρυα του Ράνγκι που έπεφταν απαλά στη γη για να τη δροσίσουν.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Burleigh, Muten (2005), Ο Σοφός Παραμυθάς: Παραμύθια με θεούς και ήρωες από όλον τον κόσμο, Αθήνα: Εκδόσεις Πατάκη.
- Our Favourite Māori Legends and Myths, silverfernholidays.com, Διαθέσιμο εδώ
