Του Δημήτρη Σπυριδάκη,
Αν παρατηρήσει κάποιος τον χάρτη των εκλογών της 21ης Μαΐου, θα μπορέσει εύκολα να διακρίνει πως το «μπλε» κυριάρχησε σε όλους τους Νομούς της χώρας, με εξαίρεση εκείνον της Ροδόπης στη Θράκη. Εύλογα, λοιπόν, δημιουργείται το ερώτημα για ποιους λόγους συνέβη αυτό, ενώ η Νέα Δημοκρατία κέρδισε πανελλαδικά με “double score” τον δεύτερο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Τις τελευταίες μέρες, μάλιστα, έχει μονοπωλήσει την προεκλογική συζήτηση η πολιτική αντιπαράθεση, σχετικά με τον Νομό Ροδόπης και τον ρόλο που είχε το Τουρκικό Προξενείο στην καθοδήγηση των ψηφοφόρων της μουσουλμανικής μειονότητας.
Ξεκινώντας, στις περασμένες εκλογές η Νέα Δημοκρατία συγκέντρωσε στη Ροδόπη ποσοστό κοντά στο 27%, μένοντας πίσω από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που έλαβε ποσοστό λίγο πάνω από 33%. Τα ποσοστά αυτά, τα οποία δεν ακολουθούν, προφανώς, τη γενικότερη τάση που καταγράφηκε σε εθνικό επίπεδο, προκάλεσαν την έκπληξη πολλών, αλλά και κίνησαν την περιέργεια σχετικά με τον ρόλο που είχε η εκλογική συμπεριφορά της μουσουλμανικής μειονότητας. Διαχρονικά, η μειονότητα στη Θράκη δεν τάσσονταν κάτω από τα «λάβαρα» ενός συγκεκριμένου κομματικού σχηματισμού, με μέλη της να πολιτεύονται στα περισσότερα κομμάτα του πολιτικού μας συστήματος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα που το επιβεβαιώνει αυτό είναι πως τόσο στη Νέα Δημοκρατία, όσο στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. υπήρξαν μουσουλμάνοι υποψήφιοι βουλευτές.
Σε αυτήν την προεκλογική περίοδο, η μειονότητα και δη οι ψηφοφόροι του νομού Ροδόπης έχουν τεθεί στο προσκήνιο με αλλεπάλληλες κατηγορίες ανάμεσα στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και τη Νέα Δημοκρατία, ανεβάζοντας για –ίσως– πρώτη φορά τόσο πολύ τη θερμοκρασία στο πολιτικό «θερμόμετρο». Συγκεκριμένα, από την πλευρά της Πειραιώς εξαπολύονται κατηγορίες πως ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. υπέθαλψε τη συμμετοχή στις εκλογές και την εκλογή ενός υποψηφίου, ο οποίος αμφισβητεί ανοιχτά τη Συνθήκη της Λωζάνης και μιλάει ξεκάθαρα για ύπαρξη τουρκικής –κι όχι μουσουλμανικής– μειονότητας. Ταυτόχρονα, αρκετά στελέχη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχουν ανά περιόδους διαφοροποιηθεί από την επίσημη θέση της χώρας μας σχετικά με το ζήτημα αυτό, υπονοώντας πως υπάρχει τουρκική μειονότητα στη Θράκη. Επομένως, οι όποιες υπόνοιες για την ύπαρξη διαύλου ανάμεσα στο Τουρκικό Προξενείο και τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αποτελεί ένα πολύ σημαντικό ζήτημα που έχει σαφείς εθνικές προεκτάσεις.
Από τη μεριά της, η Κουμουνδούρου κατηγορεί τη Ν.Δ. πως χρησιμοποιεί το ζήτημα της Ροδόπης για πολιτικό κέρδος και πως παίζει με ευαίσθητα εθνικά θέματα. Ταυτόχρονα, κατηγορεί τον Μητσοτάκη για «υστερία», επειδή ένας Νομός δεν «βάφτηκε» μπλε. Σε όλα αυτά, ήρθε να προστεθεί και η «κατσάδα» της Ντόρας Μπακογιάννη στους μειονοτικούς για την έλλειψη εμπιστοσύνης στην παράταξή της, επιβεβαιώνοντας το αφήγημα αυτό. Ο Πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., μάλιστα, επισκέφθηκε τον υπηρεσιακό Πρωθυπουργό «ζητώντας και τα ρέστα», θέλοντας να συζητήσουν το θέμα αυτό, καταγγέλλοντας πως το ζήτημα της μειονότητας χρησιμοποιείται για ψηφοθηρικούς λόγους από τον Μητσοτάκη.
Είναι προφανές σε όλους μας, πως η πιστή εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάνης είναι προς όφελος της πατρίδας μας και δεν θα έπρεπε να υποστηρίζεται κάτι διαφορετικό από οποιοδήποτε κόμμα, ανεξαρτήτως πολιτικής απόχρωσης. Το αποτέλεσμα στη Ροδόπη σίγουρα προβληματίζει και οι συγκυρίες είναι τέτοιες που καθιστούν ύποπτη τη σχέση προσώπων στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με το Τουρκικό Προξενείο. Η Κουμουνδούρου προτίμησε να κάνει τα «στραβά μάτια», συμπεριλαμβάνοντας στα ψηφοδέλτιά της έναν άνθρωπο ο οποίος είχε διατυπώσει θέσεις ενάντια στα εθνικά συμφέροντα, προκειμένου να εξασφαλίσει μερικές χιλιάδες ψήφους. Τα όσα λέγονται από τους κομματικούς εκπροσώπους γύρω από το θέμα αυτό, μικρή σημασία έχουν. Εκείνο το οποίο είναι βέβαιο, είναι πως κανείς δεν πρέπει να «παίζει» με ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, όπως το καθεστώς της μειονότητας στη Θράκη. Είναι ευτυχές πως για δεκαετίες κανένας μεγάλος πολιτικός φορέας δεν αμφισβήτησε την εθνική γραμμή στο ζήτημα αυτό. Καλό θα είναι ούτε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να το πράττει, προκειμένου να αποκομίσει εκλογικό κέρδος, υποδαυλίζοντας την ίδια στιγμή τα εθνικά συμφέροντα.
Κλείνοντας, το ζήτημα της Ροδόπης ήρθε σε μια υποτονική εκλογική περίοδο, ανεβάζοντας την ένταση γύρω από ένα εθνικό θέμα με προεκτάσεις που αφορούν την ασφάλεια της χώρας. Το ζήτημα αυτό ξεπερνά τα κόμματα και τη μικροπολιτική και άπτεται του ευρύτερου συμφέροντος του έθνους. Είναι, θεωρώ, αυτονόητο σε όλους μας, τι θα σήμαινε να βρίσκεται στο Κοινοβούλιο βουλευτής που έχει τις «ευλογίες» του Προξενείου και, κατά συνέπεια, της Τουρκίας…
