Του Βαγγέλη Χάρμπα,
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό και από το τίτλο, ξεκίνησε ο εμπορικός πόλεμος του Τραμπ, ο οποίος απ’ ότι φαίνεται δεν έμεινε μόνο στις προεκλογικές εξαγγελίες, αλλά προχώρησε στην άμεση υλοποίησή τους. O εμπορικός πόλεμος επί της ουσίας και στη προκειμένη περίπτωση σχετίζεται με την επιβολή δασμών σε συγκεκριμένα προϊόντα.
Ας κάνουμε όμως μία σύντομη αναφορά για το τι εστί εμπορικός πόλεμος. Ένας εμπορικός πόλεμος περιγράφει μία κατάσταση κατά την οποία μία ή περισσότερες χώρες αντιστέκονται σε μία χώρα, η οποία επιβάλλει φραγμούς σε προϊόντα όπως π.χ. οι δασμοί ή οι ποσοστώσεις. Συνήθως, αυτοί οι φραγμοί επιβάλλονται στις εισαγωγές προϊόντων μιας χώρας από μία άλλη, με σκοπό να τονωθεί η εγχώρια βιομηχανία, να δοθεί ώθηση στους εγχώριους βιομήχανους και παράλληλα να ”τιμωρηθεί” η χώρα-αποδέκτης των φραγμών με το να αυξηθούν οι τιμές των εξαγόμενων προϊόντων τους.
Όλα τα παραπάνω λοιπόν οδηγούν σε ένα γνωστό οικονομικό όρο, τον προστατευτισμό, σύμφωνα με τον οποίο προστατεύεται η εγχώρια παραγωγή αγαθών μιας χώρας έναντι μίας άλλης ανταγωνιστικής. Αυτό συνήθως πραγματοποιείται με τα προαναφερόμενα μέτρα όπως οι δασμοί, οι ποσοστώσεις, τα συναλλαγματικά μέτρα, οι ποσοτικοί περιορισμοί κ.ά.
Ας δούμε εκτενώς όμως τι συνέβη με τη περίπτωση Η.Π.Α.- Κίνας που είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των παραπάνω. Ο Τραμπ, όντας ένας Πρόεδρος ο οποίος προέρχεται από το χώρο των επιχειρήσεων και πιο συγκεκριμένα των βιομηχανιών, είχε προχωρήσει σε προεκλογικές υποσχέσεις του τύπου, ότι αν εκλεγεί θα επιβάλλει δασμούς, για να τονωθεί η αμερικανική βιομηχανία και να αποκτήσει πάλι τη παλιά της δόξα. Σα να λέμε δηλαδή ότι το έχει πάρει προσωπικά, διότι όντας ένας ισχυρός βιομήχανος και εργολάβος θα επωφεληθεί αρκετά αν αποκλειστούν τα εξω-αμερικανικά προϊόντα και αγοράζονται τα εγχώρια π.χ. για το χώρο των κατασκευών όπου και δραστηριοποιείται ενεργά. Βέβαια, δε σημαίνει ότι το όλο “σκληρό πόκερ” που παίζεται από τον Αμερικανό Πρόεδρο έχει να κάνει μόνο με το προσωπικό του κέρδους, αλλά ουσιαστικά επιθυμεί να συνετίσει τον Κινέζο ομόλογο του και να τον οδηγήσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όσον αφορά τις εμπορικές συνομιλίες, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα σεβαστεί τους κανόνες.
Βέβαια, κατά πόσο θα επιτευχθεί αυτό, δηλαδή η συνέτιση της Κίνας, αποδεικνύεται από τα γεγονότα. Απ’ ότι φαίνεται, με τη τελευταία επιβολή αμερικανικών δασμών ύψους 200 δισ. δολάρια και την σταδιακή υποχώρηση του Πεκίνου με το να μειώσει τους δασμούς σε 1.585 προϊόντα είναι φανερό ότι υπάρχει οικονομικός αντίκτυπος στο Πεκίνο, παρόλο που είναι αυτή τη στιγμή ο μεγαλύτερος εξαγωγέας χάλυβα στο κόσμο. Η Αμερική όμως; Οι Αμερικανοί κατασκευαστές θα λάβουν την ανάλογη ώθηση, αλλά δε γνωρίζουμε αν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν σε μία ενδεχόμενη αυξανόμενη ζήτηση. Επιπρόσθετα, με τη κλιμάκωση που επικρατεί υπάρχει το σοβαρό σενάριο της αύξησης των τιμών διότι, λόγω του μεγάλου κόστους των προϊόντων από την επιβολή δασμών, οι εταιρείες μπορεί να περάσουν το κόστος του χάλυβα και του αλουμινίου στους καταναλωτές, λόγω της γενικότερης νευρικότητας, κάτι που αποτυπώνεται βέβαια και στο ταμπλό της Wall Street με τις εταιρείες χάλυβα όπως η Nucor, η Steel Dynamics και άλλες να καταγράφουν απώλειες.
Μένει λοιπόν να δούμε που θα οδηγήσει όλη αυτή η ένταση. Ο πόλεμος καλά κρατεί πάντως…. Η ένταση έχει επεκταθεί και εκτός του εμπορίου με τις συνεχείς ακυρώσεις διμερών συναντήσεων εκατέρωθεν, που αφορούν την ασφάλεια και τη διπλωματία.
Ο Βαγγέλης Χάρμπας γεννήθηκε και κατοικεί στην Αθήνα. Σπουδάζει στο Τμήμα Διοίκησης Συστημάτων Εφοδιασμού (logistics managent) του Τ.Ε.Ι. Στερεάς Ελλάδας. Γνωρίζει δύο ξένες γλώσσες (Αγγλικά & Γαλλικά). Παρακολουθεί την οικονομική επικαιρότητα της Ελλάδας και της Ευρώπης, ασχολείται με τα χρηματιστηριακά και τα τραπεζικά και σε αυτή τη κατεύθυνση θα αρθρογραφεί για την κατηγορία των Οικονομικών του OffLine Post.
