Της Ευγενίας Σαχινιάν,
Η Μήστρα ήταν κόρη του αδελφού του βασιλιά Τρίοπα, Ερυσίχθονα, από τη Θεσσαλία. Ως πατέρας ο Ερυσίχθονας υπήρξε ανάξιος, που κατάντησε τη θυγατέρα του έρμαιο των αμαρτιών του. Υποστηρίζεται από τον Οβίδιο, στο έργο του «Ύμνος στη Δήμητρα του Καλλίμαχου», ότι ο Ερυσίχθονας ήταν ένας άσεμνος, βίαιος και βλάσφημος άνθρωπος με πολλά παραπτώματα στο ιστορικό του. Δεν δίστασε ακόμη και να κόψει δέντρα από το ιερό δάσος της Δήμητρας, ώστε να φτιάξει τη στέγη του αριστοκρατικού σπιτιού του, στο οποίο θα φιλοξενούσε και θα διασκέδαζε τους πλούσιους κακομαθημένους φίλους του. Παρά τις πολλές προειδοποιήσεις που δέχτηκε από την ίδια τη θεά, όταν εκείνη εμφανιζόταν επανειλημμένα μπροστά του, εκείνος δεν μετανοούσε.
Η ακόλαστη ζωή του, όμως, δεν του πρόσφερε τίποτε άλλο και η μοίρα τον οδήγησε στον πλήρη εξευτελισμό, αφού κατέληξε να μην μπορεί να συντηρήσει ούτε την κόρη του, αλλά ούτε και τον ίδιο του το εαυτό. Η Δήμητρα του έδωσε την πιο σκληρή τιμωρία: μια ασταμάτητη εμμονή με τη σπατάλη και την καλοπέραση. Έχοντας, λοιπόν, ξοδέψει όλη του την περιουσία, δεν είχε καμία άλλη λύση παρά να στραφεί προς την επαιτεία. Έτσι, άρχισε να ζητά ελεημοσύνη από τους γύρω του και αυτό ήταν μόνο η αρχή της παρακμής του. Εξέδιδε την ίδια του την κόρη σε διάφορους άνδρες, ώστε να αμείβεται εκείνος και να μπορεί να ζήσει. Η αμοιβή δεν ήταν αποκλειστικά σε χρηματική μορφή. Η Μήστρα πληρωνόταν για τις «υπηρεσίες» της σε είδος, όπως ελάφια, βόδια, και πουλερικά.
Με το πέρας του χρόνου, αφού παντρεύτηκε ο Ερυσίχθονας, συνεχίζει την κακή πορεία που είχε πάρει από νωρίς στη ζωή του, εξαιτίας της τιμωρίας του από τη Δήμητρα, με τη Μήστρα να εκδίδεται κατ’ εξακολούθηση. Η μυθολογική διάσταση της ιστορίας του Ερυσίχθονα και της Μήστρας θέλει τη νεαρή κοπέλα να έχει την ικανότητα να μεταμορφώνεται σε οτιδήποτε επιθυμούσε, ώστε να πωλείται συνήθως ως ζώο και να φέρνει την αμοιβή στον πατέρα της. Πρέπει να σημειωθεί πως τη δυνατότητα της Μήστρας να παίρνει όποια μορφή θέλει, της την είχε δώσει ο πρώην εραστής της, ο θεός της θάλασσας Ποσειδώνας.
Ωστόσο, το τέλος του πατέρα της Μήστρας δεν άργησε να έρθει. Η πείνα του, κυριολεκτική και μεταφορική, τον οδήγησε σε ακραίες συμπεριφορές όπως η αυτοφαγία, από την οποία και τελείωσε η ζωή του άδοξα, έχοντας χτίσει αυτή την κακή φήμη και καταδικάζοντας την κόρη του να ζει δυστυχισμένη εξαιτίας του.
Καταληκτικά, ο μύθος της Μήστρας και του πατέρα της, Ερυσίχθονα, ερμηνεύεται σήμερα ως αλληγορική αναπαράσταση της έναρξης της οικόσιτης κτηνοτροφίας και του εμπορίου, που αναπτύχθηκε από αυτήν. Παράλληλα, η ικανότητα της Μήστρας στη μεταμόρφωση προς απόκτηση κέρδους είναι η μοναδική που εντοπίζεται στην αρχαία ελληνική μυθολογία.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
