Της Άννας-Νικολέτας Γρίβα,
Μου αρέσει πολύ η μουσική των Pink Floyd, αν και, ομολογουμένως, δεν έχω εντρυφήσει όσο θα ήθελα στα μουσικά τους δημιουργήματα. Γι’ αυτό και όταν έλαβα στα χέρια μου το βιβλίο Pink Floyd: The Piper at the Gates of Dawn (33 1/3) από τις Εκδόσεις Οξύ, δεν ήμουν απόλυτα σίγουρη αν θα μου κινούσε το ενδιαφέρον. Τελικά, όμως, τα κατάφερε, αφού το περιεχόμενο ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό που αρχικά περίμενα.
Το βιβλίο ανήκει στη διεθνώς αναγνωρισμένη μουσική σειρά βιβλίων 33 1/3, η οποία εστιάζει σε δίσκους που αποτέλεσαν σημεία αναφοράς στην ιστορία της ροκ, κυρίως, μουσικής από συγκροτήματα, όπως οι Beatles, οι Led Zeppelin, οι Rolling Stones και, φυσικά, οι Pink Floyd, στους οποίους αναφέρεται το παρόν βιβλίο. Όπως υποδεικνύει και ο υπότιτλος The Piper at the Gates of Dawn, το θέμα δεν είναι ούτε η ζωή των μελών του συγκροτήματος, ούτε το μουσικό τους αποτύπωμα στο σύνολό του, αλλά η δημιουργία του ομώνυμου πρώτου τους δίσκου, γεγονός που ξεχωρίζει το βιβλίο αυτό από μία κοινή βιογραφία. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το ότι είναι χωρισμένο σε κεφάλαια, με βάση τις πλευρές του δίσκου.
Συγγραφέας του βιβλίου είναι ο John Eric Cavanagh, μουσικός και παρουσιαστής αρκετών εκπομπών στο ραδιόφωνο του BBC. Τον πρόλογο επιμελείται ο Γιώργος Δημητρακόπουλος, ενώ τη μετάφραση ο Αλέξης Καλοφωλιάς. Ο συγγραφέας έχει, αναμφίβολα, διεξαγάγει ενδελεχή έρευνα, με αποτέλεσμα το βιβλίο να είναι εξαιρετικά πλούσιο. Περιέχει μία μεγάλη ποικιλία στοιχείων, από συνεντεύξεις με δημιουργούς, συντελεστές και σημαντικές προσωπικότητες στον χώρο της μουσικής βιομηχανίας, μέχρι και προσωπικές αφηγήσεις και αναλύσεις όχι μόνο των στίχων των τραγουδιών του συγκροτήματος, αλλά και των μηχανημάτων που χρησιμοποιούσαν για να επιτύχουν τον ιδιαίτερο ήχο τους, των ενδυμάτων τους, ακόμη και του τρόπου με τον οποίο χειρίζονταν τα μουσικά τους όργανα.
Εμφανές καθίσταται, από την αρχή, στον αναγνώστη το γεγονός ότι οι Pink Floyd ήταν πραγματικοί πρωτοπόροι όχι μόνο στον ήχο, αλλά και στη φιλοσοφία και την εντυπωσιακή σκηνική τους παρουσία. «Για παράδειγμα, ο Πίτερ ήταν εκείνος που τέντωσε ένα προφυλακτικό πάνω σ’ ένα συρμάτινο πλαίσιο, έριξε πάνω του λαδομπογιά και το χτύπησε με τα δάχτυλα του ρίχνοντάς του, ταυτόχρονα, πολύ δυνατό φως, για να δημιουργήσει έτσι το πρώτο εφέ υγρών χρωμάτων».
Και όσο για τους στίχους των κομματιών τους, που συχνά ήταν εμπνευσμένοι από το διάστημα ή από κόσμους φανταστικούς, χωρίς πάντοτε συγκεκριμένο μήνυμα, γίνεται η εξής χαρακτηριστική αναφορά σε συνέντευξη του Στορμ Θόγκερσον: «Οι στίχοι του Σιντ ήταν πολύ ιδιόρρυθμοι. Συνδύαζαν τον μυστικισμό με διάφορα παραμύθια και μαγικά πλάσματα. Σίγουρα είχαν πολύ χαρακτηριστικό μέτρο, αλλά συχνά δεν έβγαζαν ιδιαίτερο νόημα ούτε για τον ίδιο τον Σιντ. Δεν τον ένοιαζε τόσο το νόημα των στίχων, όσο ο ήχος τους».
Όπως γίνεται, λοιπόν, εμφανές, το βιβλίο αυτό, παρά τον –ίσως υπερβολικά μεγάλο σε κάποια σημεία– όγκο ονομάτων και γενικότερων πληροφοριών, αποτελεί μία συνεπτυγμένη και καθόλου κουραστική παρουσίαση των γεγονότων, των ανθρώπων και των στιγμών στις προσωπικές ζωές των μελών του συγκροτήματος, που οδήγησαν στο αριστούργημα που ονομάζεται The Piper at the Gates of Dawn, ενώ δεν παραλείπεται η αναφορά και στα προσεχή συμβάντα που σημάδεψαν τους Pink Floyd, από τις ευχάριστες συναυλίες, μέχρι τις δυσάρεστες αναταραχές και την αποχώρηση του Σιντ Μπάρετ, καθιστώντας το βιβλίο εξαιρετικά αληθινό και ενδιαφέρον για κάθε αναγνώστη, λάτρη τους ή μη.
