Του Θεοφάνη Τζεβελέκου,
Ο χώρος της πολιτικής παραδοσιακά δημιουργεί μια ιδιαίτερη έλξη προς μια μερίδα της κοινωνίας που είτε επιθυμεί να αναμειχθεί η ίδια στον «πολιτικό στίβο» με το να πολιτευτεί, είτε επιλέγει να πολιτικοποιηθεί και να ενημερώνεται τακτικά για τις πολιτικές εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα γύρω της. Αποκλειστικά και μόνο, στο άκουσμα της λέξης «πολιτική» οι περισσότεροι από εμάς σίγουρα φέρνουμε στη σκέψη μας μια σειρά από καταστάσεις όπως είναι η οικονομική ισχύς, η απότομη κοινωνική ανέλιξη, η διαπροσωπική δικτύωση, η ανάληψη εξουσίας και η πλήρως αρνητική κατάσταση της διαφθοράς. Η τελευταία συμβάλλει καθοριστικά στην αποστροφή προς κάθε πτυχή της πολιτικής ενώ συχνά αποτελεί και συνώνυμο της. Επιπλέον, ένα ακόμα αρνητικό πρόσημο που προστίθεται στον όρο πολιτική είναι ο αμοραλισμός. Με άλλα λόγια, μια πολιτική χωρίς ήθος (=moral). Πολιτική με στόχο την επίτευξη αμιγώς προσωπικών και ιδιοτελών σκοπών.
Μέσα από την διαμόρφωση της παραπάνω αρνητικής κατάστασης, διακρίνονται όσοι/-ες θέλουν να υπηρετήσουν τα κοινά από αυτούς/-ες που θέλουν να υπηρετηθούν από τα κοινά. Σε αυτό το σημείο αξίζει να επισημάνουμε πως η αμοραλιστική προσέγγιση της πολιτικής λειτουργεί ως τροχοπέδη για αυτό που ονομάζουμε λαϊκισμό. Κατά καιρούς ξεπηδούν αναπάντεχα και σε όλα τα επίπεδα πολιτικής είτε αυτό είναι τοπικό, εθνικό ή ακόμα και διακυβερνητικό, πρόσωπα ενδεδυμένα με ένα μεσσιανιστικό πέπλο. Εκμεταλλευόμενοι την επιθυμία των απλών πολιτών που θέλουν να δουν τις ζωές τους να βελτιώνονται, χαράσσουν μια στρατηγική εξαπάτησης τους, εκτοξεύοντας συνήθως πύρινους λόγους γεμάτους συναισθηματική φόρτιση που οδηγεί τους ίδιους εν τέλει, στην πολυπόθητη κατάληψη της εξουσίας.
Έπειτα έχουμε μια αλυσιδωτή σειρά γεγονότων, ένα αρνητικό domino καθώς σιγά σιγά φτάνουμε να μιλάμε για διεφθαρμένους δημόσιους αξιωματούχους και λειτουργούς που γεννούν την έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους δημόσιους θεσμούς, την αποχή από την εκλογική διαδικασία και άλλα. Πληγώνονται ανεπανόρθωτα, μία για πάντα, το κοινό περί δικαίου αίσθημα των πολιτών και η Δημοκρατία. 
Τον αμοραλισμό στην πολιτική, μπορούμε να τον διακρίνουμε και σε άλλες εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής όπως είναι και ο χώρος της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, αν αναλογιστούμε την ελληνική περίπτωση. Ορισμένοι νέοι άνθρωποι αποφασίζουν να ενταχθούν σε κάποια φοιτητική οργάνωση έχοντας ενδώσει στο εντυπωσιακό δέλεαρ της κοινωνικοποίησης, της συμμετοχής σε ψυχαγωγικές δράσεις, της υποστήριξης στα μαθήματα, της εύρεσης ερωτικού συντρόφου και διαφόρων άλλων που μπορεί να υπόσχονται οι εκάστοτε παρατάξεις για να προσελκύσουν νέα μέλη. Με άλλα λόγια, κάποιοι αποφασίζουν να υιοθετήσουν μια στείρα κομματική ταυτότητα πριν από την υιοθέτηση πολιτικών ιδεολογικών αρχών που να τους εκφράζουν. Η κομματική ταυτότητα εν προκειμένω γίνεται αντιληπτή ως «ένα εισιτήριο που θα ανοίξει σημαντικές πόρτες» είτε βραχυπρόθεσμα είτε μακροπρόθεσμα και θα αποτελέσει μοχλό προσωπικής ανέλιξης σε διάφορους τομείς.
Επί προσθέτως, την τελευταία δεκαετία της οικονομικής κρίσης στην πατρίδα μας, η διάχυτη δυσφορία και η απογοήτευση εντός της κοινωνίας, είναι σίγουρο πως ώθησαν μια μερίδα πολιτών να υιοθετήσει μια αμιγώς αμοραλιστική προσέγγιση της πολιτικής προκειμένου να αποκομίσει τα επιθυμητά οφέλη που θέτει η ίδια ως στόχο. Σε επίπεδο πολιτικής, είδαμε πολιτικά πρόσωπα να μεταπηδούν από το ένα πολιτικό κόμμα στο άλλο προκειμένου να καταφέρουν να «επιβιώσουν πολιτικά». Κόμματα τα οποία μπορεί να διαφέρουν θεμελιωδώς, ως προς τις ιδεολογικές τους θέσεις μεταξύ τους. Διάσημες προσωπικότητες που αποφασίζουν να πολιτευτούν, δείχνουν να μην ενδιαφέρονται τόσο για το πολιτικό κόμμα με το οποίο θα εκπροσωπηθούν αλλά το να καταφέρουν να εκλεγούν καταλαμβάνοντας ένα δημόσιο αξίωμα που θα τους αποφέρει μια σειρά από οφέλη όπως ένα υψηλό σταθερό εισόδημα, κύκλους σημαντικών γνωριμιών και πολλά άλλα. Τα τελευταία χρόνια, είδαμε ακόμα και πολιτικά κόμματα, να εμφανίζονται στην πολιτική σκηνή και να εξαφανίζονται σύντομα από αυτή καθώς εδράζονταν στα σαθρά θεμέλια του πολιτικού τυχοδιωκτισμού, του λαϊκισμού και του αμοραλισμού των πολιτευτών του.
