Του Οδυσσέα Παπαγιάννη,
Είναι αισθητό πως βρισκόμαστε σε μια άτυπη και μακρά προεκλογική περίοδο. Τα κόμματα προσπαθούν με κάθε τρόπο να δυναμώσουν και να πείθουν όλο και περισσότερο τους δυνητικούς ψηφοφόρους τους. Οι εκλογές έχουν προκηρυχθεί για το μήνα Μάιο, δίχως, ωστόσο, να έχει γίνει γνωστή η ακριβής ημερομηνία. Για τον λόγο αυτό, τα κόμματα προσπαθούν να ξεμουδιάσουν και να μπουν δυναμικά στον «στίβο μάχης» του προεκλογικού αγώνα. Φαίνεται πως η Νέα Δημοκρατία επιθυμεί πρώτα από όλα την αυτοδυναμία με ένα δυνατό ποσοστό και σε δεύτερο πλάνο περνά η σκέψη συνεργασίας και προσέγγισης στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., το οποίο, αναμφίβολα, θα παίξει σημαντικό ρόλο στις επερχόμενες εκλογές. Έχει, λοιπόν, χτυπήσει το καμπανάκι σε όλους για την οργάνωση των ψηφοδελτίων με πρόσωπα, αλλά και τη γενικότερη στρατηγική που θα ακολουθηθεί για να κοινοποιηθεί το πρόγραμμα και τα πεδία συνεργασίας.
Στο στρατόπεδο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. επιχειρείται ένα άνοιγμα προς το κέντρο και την κεντροδεξιά. Η διεύρυνση του κόμματος προς τον κεντρώο χώρο δεν είναι κάτι που προκύπτει τώρα, αντιθέτως αποτελεί το μεγάλο πλάνο από τον Ιούλιο του 2022, στην πανελλήνια συνδιάσκεψη του κόμματος της αντιπολίτευσης. Ήταν και είναι, άλλωστε, ένα προσωπικό στοίχημα του Προέδρου Αλέξη Τσίπρα. Η κίνηση αυτή προφανώς και δεν εξέπληξε πολλούς, καθώς ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κυβέρνησε από κοινού με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, κόμμα το οποίο ανήκε στη δεξιά, ενώ είναι γνωστές και συχνές και οι αναφορές στη λεγόμενη «Καραμανλική συνιστώσα» στο εσωτερικού του συνασπισμού. Προφανώς, τα στελέχη του κόμματος έχουν εντοπίσει ένα κενό στον χώρο του κέντρου και ακριβώς αυτό προσπαθούν να καλύψουν, διευρύνοντας την απήχησή τους στους ψηφοφόρους που ανήκουν πολιτικά εκεί. Παρουσιάζει, ουσιαστικά, μια πρόταση προοδευτικής διακυβέρνησης απέναντι σε αυτό που προσφέρει η Νέα Δημοκρατία και στοχεύει στη δημιουργία ενός μετώπου με έντονα στοιχεία αμφισβήτησης στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και των επιτελών του κόμματός του, οι οποίοι, σαν σύνολο, έχουν φέρει τη χώρα σε μια δυσμενότερη θέση και κρίση, με τον τρόπο διαχείρισης και διακυβέρνησής τους.
Υπογραμμίζεται πως η ίδια η Ν.Δ. έχει απογοητεύσει και ταλαιπωρήσει τους κεντροδεξιούς ψηφοφόρους και τους έχει απομακρύνει από τους κόλπους της και εδώ είναι που έρχεται ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., για να προσφέρει σε αυτούς καταφύγιο και επιλογή. Ήδη στην Κουμουνδούρου έχει γίνει η πρώτη εκ κεντροδεξιών μεταγραφή, καθώς έχει οριστικοποιηθεί η υποψηφιότητα του Ευάγγελου Αντώναρου στην Ανατολική Αττική. Πέραν του πρώτου «γαλάζιου» πρώην βουλευτή, σειρά φαίνεται να παίρνουν συζητήσεις του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, αλλά και μελών του κόμματος, με άλλους πολιτικούς που υπηρέτησαν στο παρελθόν στη Νέα Δημοκρατία από διάφορα πόστα. Πρόκειται για πρόσωπα που πιθανώς να έχουν απογοητευτεί από τους χειρισμούς και την ταυτότητα του πρώην κόμματός τους, λόγος για το οποίον εγκατέλειψαν τις τάξεις του και τον πολιτικό «στίβο». Πιο συγκεκριμένα, γίνονται προσεγγίσεις στην Κρινιώ Κανελλοπούλου, τον Άρη Σπηλιωτόπουλο, τον Σάββα Τσιτουρίδη, αλλά και τον πρώην βουλευτή Λάρισας Χρήστο Ζώη.
Γίνεται, με λίγα λόγια, σαφές πως διενεργείται μια προσπάθεια πρόσκλησης και ένταξης προοδευτικών στελεχών από διαφορετικούς χώρους (ΠΑ.ΣΟ.Κ., δεξιά) ως αντίθεση στην πολιτική της Ν.Δ. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιθυμεί να συσπειρώσει αυτές τις δυνάμεις υπό την ομπρέλα και την καθοδήγησή του. Ακόμα, το όλο κλίμα που έχει δημιουργηθεί, οδηγεί τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να προσθέσει ψηλά στην ατζέντα του το ζήτημα της ασφάλειας που έχει μεγάλη απήχηση στο κέντρο, δημιουργώντας ένα μέτωπο κατά του Πρωθυπουργού.
Βέβαια, όλες αυτές οι προσκλήσεις και οι προσθήκες νέων προσώπων από το πρώην «γαλάζιο» κυρίως στρατόπεδο, φαίνεται πως δημιουργούν, εν τέλει, ένα μη γνώριμο και ανομοιογενές κράμα, ξένο προς την παραδοσιακή ταυτότητα του κόμματος που ανήκει στην αριστερά. Η δεξαμενή ψηφοφόρων, που παραδοσιακά στηρίζουν το κόμμα, είναι αναμφίβολα στα αριστερά και στην προσπάθειά του να διευρυνθεί αμφίπλευρα ίσως χάσει πόντους από αυτούς και αλλοιώσει το προφίλ του, καθώς τα νέα στοιχεία ξενίζουν. Ακόμα, ενδέχεται μέσω αυτών των κινήσεων να απομακρύνει και τη νεολαία από τους κόλπους του, μια ομάδα ψηφοφόρων στην οποία στηρίζεται πολύ.
Επιπρόσθετα, η επιστροφή του Παύλου Πολάκη στις τάξεις του κόμματος μετά από σύντομο διάστημα, μπορεί να κάνει γκελ και να ευχαριστεί μια μερίδα κόσμου, καθώς είναι δίχως αμφιβολία ένα σημαίνων μέλος του κόμματος, μα από την άλλη πλευρά δείχνει μια αστάθεια σε αποφάσεις, ενώ χλευάζεται από τα κόμματα της Νέας Δημοκρατίας και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Σύμφωνα με τα ίδια, η στροφή προς το κέντρο δεν συνάδει με την επιστροφή Πολάκη και διαπιστώνεται μια προσωπολατρία στο κόμμα της αριστεράς. Ίσως, λοιπόν, μιλάμε σε αυτό το επίπεδο για επικοινωνιακή ήττα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Στην προσπάθειά του να καλύψει και να χτίσει μια διαφορά από τη Ν.Δ., επιχειρεί μια στροφή προς το κέντρο και τη δεξιά, αναζητώντας νέες πηγές ψηφοφόρων. Είναι ένα εγχείρημα που κρύβει ρίσκα και το αποτέλεσμα θα φανεί στις ερχόμενες εκλογές του Μαΐου. Επιθυμεί να αποτρέψει από τους σκεπτόμενους την αποχή, ώστε να μετατρέψει την αποχή αυτή σε ψήφο που θα τιμωρήσει τη Ν.Δ., ειδικά από τα νεανικά κοινά που έχουν απογοητευτεί γενικά από όλο το πολιτικό σύστημα και τα κόμματα και είναι εξοργισμένοι με την κατάσταση που επικρατεί με την ανεργία, την ασφάλεια, την παιδεία και την ακρίβεια. Σίγουρα, η στροφή στο κεντροδεξιό χώρο πραγματοποιείται στο κόμμα με πρόγραμμα, το οποίο θεωρείται υλοποιήσιμο και ρεαλιστικό. Ωστόσο, αυτό ενέχει κινδύνους, οι οποίοι μπορεί να στοιχήσουν τους επόμενους μήνες στις κάλπες.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Ο ΣΥΡΙΖΑ ανακαλύπτει την ασφάλεια, kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
- ΣΥΡΙΖΑ: Στοχεύοντας προς το Κέντρο, huffingtonpost.gr, διαθέσιμο εδώ
- ΣΥΡΙΖΑ: Οι κεντροδεξιές μεταγραφές του Αλέξη Τσίπρα, tovima.gr, διαθέσιμο εδώ
