Της Ρένας Δανατζή,
Τις τελευταίες ημέρες ολόκληρο το πανελλήνιο συζητά για τον γνωστό καθηγητή «φακελάκια» του Σερραϊκού Τεχνολογικού Ιδρύματος. Η τοπική κοινωνία, γνώριζε εδώ και πολλά χρόνια την παράνομη δράση του καθηγητή. Υπήρξε σκληρή κρητική και έντονες συζητήσεις πέριξ του ονόματός του.
Η αλήθεια είναι πως ο συγκεκριμένος καθηγητής δεν αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα, αλλά δυστυχώς εκπροσωπεί έναν σημαντικό αριθμό ακαδημαϊκών, οι οποίοι δυστυχώς καταχρώνται τη θέση τους προς όφελός τους. Παρά το γεγονός ότι η χώρα μας εξάγει εξαίρετους επιστήμονες, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου καθηγητές ,με μακροχρόνια πορεία στον χώρο τους, καταφεύγουν σε πρακτικές που θυμίζουν το περιστατικό των Σερρών.
Το πρόβλημα βέβαια, στην παραπάνω διαπίστωση αποδίδεται και στην σιωπή των υπολοίπων. Σαφώς και πολλές φορές υπάρχει ο φόβος του αδύναμου. Όμως, εάν το καλοσκεφτούμε, η «δύναμη», ίσως είναι και θέμα μαζικότητας. Είναι επίσης, θέμα παιδείας. Θέμα νοοτροπίας και αποφασιστικότητας. Η ανενόχλητη δράση όλων αυτών των ανθρώπων, θυμίζει άρτια συγκαλυμμένη βιομηχανία εξευτελισμού της εκπαίδευσης. Ακόμα και αν η παραπάνω διαπίστωση είναι αναληθής, η απραξία των υπολοίπων, αν δεν πυροδοτεί, σίγουρα δεν εμποδίζει την ανενόχλητη δράση τους.
Όπως αντιλαμβανόμαστε, οι άριστα εξειδικευμένες γνώσεις ορισμένων ανθρώπων, δεν συμβαδίζουν πάντοτε από έναν χαρακτήρα πεπαιδευμένο και επενδυμένο από αξίες. Ο Καζαντζάκης, πάντα επίκαιρος, σημείωσε πολύ σωστά ότι σημασία δεν έχει να κατέχει κανείς τιμές, αλλά να τις αξίζει. Άθλιες φιγούρες κρύβονται πίσω από πολυσέλιδα βιογραφικά σημειώματα , οι οποίες λειτουργούν ανενόχλητες με το προσωπείο του άριστα καταρτιζόμενου επιστήμονα.
Το φοιτητικό κίνημα, θεωρώ πως τώρα περισσότερο από ποτέ ήρθε η ώρα να αναπροσαρμόσει τις τακτικές της και να μην επιτρέπει σε καμία περίπτωση τέτοιου είδους περιστατικά. Αυτή ακριβώς θα έπρεπε να είναι και η γενικότερη δράση των εκπροσώπων του. Να λειτουργούν δηλαδή, ως τα μεγάφωνα του μέσου φοιτητή και να διεκδικούν, οργανωμένα και μαζικά όλα αυτά που ο μεμονωμένος σπουδαστής αδυνατεί να κάνει.
Η παιδεία, είναι ένα αγαθό που έχουν την υποχρέωση να διαφυλάξουν πρώτα απ’ όλα οι ίδιοι οι φοιτητές και οι μαθητές. Αυτοί οφείλουν να προστατεύουν και να προασπίζονται το μόνο μέσο που έχει την δυνατότητα να αλλάξει τη σήψη γύρω μας.
Η παιδεία, δεν είναι μία άμεση παροχή του κράτους. Είναι ένα αγαθό το οποίο μπορούμε να βρούμε μέσα από εκατοντάδες άλλες παροχές του. Ίσως, δεν έχουμε την δυνατότητα να αλλάξουμε εξ ολοκλήρου το εκπαιδευτικό σύστημα, μπορούμε όμως, να αντιστεκόμαστε σε κάθε τι που υπάρχει σε αυτό και προσβάλλει την παιδεία.
Η παιδεία είναι ένα αγαθό, που κανένας δεν μπορεί να μας στερήσει. Ακόμα και αν μερικοί άνθρωποι διαστρεβλώνουν την αξία της εκπαίδευσης, την παιδεία, όπως την αντιλαμβάνεται ο κάθε άνθρωπος, δεν μπορεί να μας την διαστρεβλώσει κανείς. Δεν μπορεί να μας την πάρει κανείς και αυτό είναι η μεγαλύτερη τιμή που κατέχουμε.
