Της Αναστασίας Παπαδά,
Όλοι μας έχει τύχει να παρακολουθήσουμε μια ταινία που διαδραματίζεται στη Νέα Υόρκη. Στις περισσότερες από τις ταινίες αυτές, δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχουμε δει το Άγαλμα της Ελευθερίας, το οποίο αποτελεί και το σύμβολο της πόλης που δεν κοιμάται ποτέ. Τοποθετημένο στην είσοδο του λιμανιού της Νέας Υόρκης, έχει υποδεχτεί εκατομμύρια μετανάστες 8στις ΗΠΑ από τις 28 Οκτωβρίου 1886, όταν και εγκαινιάστηκε. Το πιο γνωστό άγαλμα του κόσμου, συμπεριλήφθηκε το 1984 στη λίστα των μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Το Άγαλμα της Ελευθερίας δεν κατασκευάστηκε στις ΗΠΑ, αλλά στη Γαλλία, η οποία το προσέφερε στην πρώτη ως δώρο φιλίας για την 100ή επέτειο από την Αμερικανική Ανεξαρτησία. Είναι αναγνωρισμένο ως ένα παγκόσμιο σύμβολο της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Ο Γάλλος γλύπτης, Frederic-Auguste Bartholdi, δημιούργησε το ίδιο το άγαλμα από φύλλα από σφυρήλατο χαλκό, ενώ ο Alexandre-Gustave Eiffel, ο άνθρωπος πίσω από τον περίφημο Πύργο του Άιφελ, σχεδίασε τον χαλύβδινο σκελετό του αγάλματος. Εμπνευστής του αγάλματος ήταν ο Γάλλος ιστορικός Édouard de Laboulaye, ο οποίος το 1865, πρότεινε στη Γαλλία τη δημιουργία ενός μνημείου για τις ΗΠΑ.
Ο σχεδιασμός και η κατασκευή του αναγνωρίστηκαν εκείνη την εποχή ως ένα από τα μεγαλύτερα τεχνικά επιτεύγματα του 19ου αιώνα και λειτούργησε ως γέφυρα μεταξύ τέχνης και μηχανικής. Το άγαλμα έχει ύψος 93 μέτρα, συμπεριλαμβανομένου του βάθρου του, και όπως όλοι γνωρίζουμε, αντιπροσωπεύει μια γυναίκα που κρατάει μια φλόγα στο υπερυψωμένο δεξί της χέρι και ένα δισκίο που φέρει την ημερομηνία υιοθέτησης της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας (4 Ιουλίου 1776) στο αριστερό της.
Το άγαλμα κατασκευάστηκε από χάλκινα φύλλα, σφυρηλατημένα σε σχήμα με το χέρι και συναρμολογημένα πάνω σε ένα πλαίσιο τεσσάρων γιγαντιαίων χαλύβδινων στηριγμάτων, σχεδιασμένα από τον Eugène-Emmanuel Viollet-le-Duc και τον Alexandre-Gustave Eiffel. Το άγαλμα παρουσιάστηκε στον Αμερικανό υπουργό Levi Morton σε τελετή στο Παρίσι, στις 4 Ιουλίου 1884. Το 1885, το ολοκληρωμένο άγαλμα, ύψους 46 μέτρων και βάρους 225 τόνων, στάλθηκε στη Νέα Υόρκη. Το βάθρο, που σχεδιάστηκε από τον Αμερικανό αρχιτέκτονα Richard Morris Hunt και χτίστηκε μέσα στα τείχη του Fort Wood στο νησί του Bedloe, ολοκληρώθηκε αργότερα.
Το 1892, η κυβέρνηση των ΗΠΑ άνοιξε έναν ομοσπονδιακό σταθμό μετανάστευσης στο νησί Ellis, που βρίσκεται κοντά στο νησί του Bedloe, στον κόλπο της Άνω Νέας Υόρκης. Μεταξύ 1892 και 1954, περίπου 12 εκατομμύρια μετανάστες μετακινήθηκαν στο νησί Ellis πριν λάβουν άδεια εισόδου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από το 1900 έως το 1914, κατά τη διάρκεια των χρόνων αιχμής της λειτουργίας του, περνούσαν καθημερινά περίπου 5.000 έως 10.000 άτομα. Σε πλάκα στην είσοδο του βάθρου του αγάλματος είναι χαραγμένο ένα σονέτο που ονομάζεται «Ο Νέος Κολοσσός», που γράφτηκε το 1883 από την Emma Lazarus. Το πιο διάσημο απόσπασμά του μιλάει για τον ρόλο του αγάλματος ως ένα φιλόξενο σύμβολο της ελευθερίας και της δημοκρατίας για τα εκατομμύρια των μεταναστών που ήρθαν στην Αμερική, αναζητώντας μια νέα και καλύτερη ζωή.
Πηγές
- Statue of Liberty, History (https://www.history.com/topics/landmarks/statue-of-liberty)
- Statue of Liberty, Encyclopedia Britannica (https://www.britannica.com/topic/Statue-of-Liberty)
- Statue of Liberty, National Monument, New York (https://www.nps.gov/stli/learn/historyculture/index.htm)
- Statue of Liberty, UNESCO World Heritage Centre (https://whc.unesco.org/en/list/307/)
