Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Η μεταγραφή του Σπύρου Καρανικόλα στη Ν.Δ. έλαβε ιδιαίτερες διαστάσεις από τα προσκείμενα στην κυβερνητική παράταξη Μ.Μ.Ε. Η σημασία που της δόθηκε ήταν δυσανάλογα μεγάλη του πραγματικού πολιτικού της αντικτύπου και οι λόγοι είναι προφανείς. Η ουσιαστική παράμετρος του ζητήματος, όμως, αφορά την επιβράβευση του καιροσκοπισμού εκ μέρους των πολιτικών ηγεσιών της χώρας. Τέτοιες συμπεριφορές άνθησαν τα χρόνια της χρεοκοπίας και το γεγονός ότι συνεχίζουν να εμφανίζονται πιστοποιούν τη βαθύτατη παρακμή στην οποία συνεχίζει να βρίσκεται η πολιτική ζωή της Ελλάδας.
Εάν ένας άνθρωπος με στοιχειώδη αξιοπρέπεια παρατηρήσει την πολιτική διαδρομή του Καρανικόλα πρώτα θα εξοργιστεί και κατόπιν θα γελάσει πικρά, συνειδητοποιώντας πόσο χαμηλά έχει πέσει το επίπεδο της δημόσιας ζωής: Ξεκίνησε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Από το 2009, μάλιστα, σε Κυβερνήσεις του Γιώργου Παπανδρέου βρήκε και επαγγελματικές ευκαιρίες. Εργάστηκε, αρχικά, ως νομικός σύμβουλος του Υφυπουργού Δικαιοσύνης, Απόστολου Κατσιφάρα, και, εν συνεχεία, της Αναπληρώτριας Υπουργού Εξωτερικών, Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου, μέχρι το 2012. Την χρονιά αυτή, και αφού είχε υπηρετήσει την Κυβέρνηση του πρώτου Μνημονίου, αίφνης ανακάλυψε ότι είναι αντιμνημονιακός, ακολουθώντας τη Λούκα Κατσέλη και λοιπούς διαγραφέντες από το Κίνημα, στη δημιουργία της Κοινωνικής Συμφωνίας. Ως υποψήφιος βουλευτής του εν λόγω κομματιδίου, βίωσε τη συντριβή στις πρώτες εθνικές εκλογές του ιδίου έτους, που το οδήγησε με συνοπτικές διαδικασίες στην αγκαλιά του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Στις αρχές του 2015, ο Καρανικόλας γοητεύτηκε από ένα νέο εγχείρημα, επιστρέφοντας στην πολιτική σκέπη του Γιώργου Παπανδρέου. Ήταν τότε που ο πρώην Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., επέλεγε να διασπάσει 20 μόλις ημέρες πριν τις πρώτες εκλογές του έτους εκείνου, το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του και το οποίο τον οδήγησε μέχρι την πρωθυπουργία της χώρας. Δημιούργησε το προσωπικό του κομματίδιο, το ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ., το οποίο δεν θα μπορούσε παρά να συγκροτηθεί από τυφλούς προσωπολάτρες του. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Καρανικόλας, ως υποψήφιος βουλευτής και πάλι, φρόντισε να δώσει διαπιστευτήρια πίστης στον Παπανδρέου, ξεχνώντας ότι τον εγκατέλειψε πριν 3 χρόνια. Οι επιθέσεις του εναντίον του ΠΑ.ΣΟ.Κ. διαπνέονταν από φανατισμό και ήταν δηλωτικές του ήθους που επικράτησε στον τρόπο με τον οποίο πολιτεύτηκε εν γένει το ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ. Αποκάλεσε το ΠΑΣΟΚ «συνιστώσα της Ν.Δ.», «κόμμα της τάξεως του 4%, που έπαψε να υπηρετεί τις αρχές και τις αξίες για τις οποίες ιδρύθηκε» κ.ά.
Η παταγώδης αποτυχία του ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ., το οποίο δεν κατάφερε να εισέλθει στη Βουλή, μετέτρεψε γρήγορα το κόμμα σε σφραγίδα, την οποία περιμάζεψε από το περιθώριο η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά, ως Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όταν προσπαθούσε να σώσει ό,τι σωζόταν από το εκλογικά και οικονομικά χρεωκοπημένο Κίνημα. Στο πλαίσιο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης φέρθηκε με μεγάλη γενναιοδωρία – ως μη όφειλε – στις υπόλοιπες συνιστώσες του συμμαχικού σχήματος, οι οποίες κατά βάση αποτελούντο από αποτυχημένους, μέχρι πρότινος, υβριστές του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Ο Καρανικόλας, όμως, βρέθηκε στον αφρό, εν έτι 2017, όχι ως στέλεχος του ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ. που πήρε κομμάτι της ευρύτερης εσωκομματικής πίτας, αλλά έχοντας επιστρέψει στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., το οποίο μόλις δύο χρόνια πριν εξύβριζε από του δημοσίου βήματος! Ανέλαβε Αναπληρωτής Εκπρόσωπος Τύπου, παρά τις αντιδράσεις στελεχών του κόμματος που έβλεπαν να τίθενται «υπό» ενός οπορτουνιστή, ο οποίος επιβραβεύτηκε, ουσιαστικά, επειδή ασχημονούσε εις βάρος του. Τότε ο Καρανικόλας ανακάλυψε μια νέα πτυχή της πολιτικής του συγκρότησης, πλασάροντας ένα «αντι-ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» προφίλ. Το γεγονός ότι από το 2012 μέχρι το 2015 βρισκόταν στο ευρύτερο αντιμνημονιακό μέτωπο, μαζί φυσικά με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ουδόλως τον πτόησε. Κορυφαία πολιτική του πράξη αποτελεί, δίχως άλλο, το τατουάζ «Κίνημα Αλλαγής» που χτύπησε το 2018, σε μια έξαρση κομματικού πατριωτισμού για ένα νεοσύστατο κόμμα, που, ουσιαστικά, παραμέριζε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο όνομα μιας επίπλαστης «ενότητας της Κεντροαριστεράς» (ευτυχώς ήταν χένα, οπότε στη Ν.Δ. δεν θα χρειάζεται να φορά μακρυμάνικο χειμώνα-καλοκαίρι…)!
Οι ψηφοφόροι του κόμματος, πάντως, δεν εκτίμησαν τον ζήλο του στις κάλπες του 2019, με αποτέλεσμα ν’ αποτύχει για τρίτη φορά και με τρίτο διαδοχικό κόμμα να εκλεγεί στο Κοινοβούλιο. Λίγους μήνες αργότερα, ωστόσο, θ’ αναβαθμιστεί στο κομματικό οργανόγραμμα, αναλαμβάνοντας τη θέση του Εκπροσώπου Τύπου της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας, θέση η οποία, ουσιαστικά, δημιουργήθηκε για εκείνον. Τα «τζαρτζαρίσματα» που ακολούθησαν εντός του στενού κύκλου της Γεννηματά, οδήγησαν τον Καρανικόλα στη χωρία των δυσαρεστημένων. Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι πιθανότητες επανεκλογής της, πρόωρα χαμένης, Φώφης, δεν ήταν με το μέρος της, τον οδήγησαν στο να υποστηρίξει την υποψηφιότητα του Ανδρέα Λοβέρδου για την ηγεσία του κόμματος. Μάλιστα, ανέλαβε και Εκπρόσωπος Τύπου του. Ναι, του Λοβέρδου, ο οποίος ήταν διαχρονικά μισητό πρόσωπο στις τάξεις των ταλιμπάν του νέο-παπανδρεϊσμού, που ανδρώθηκε ο Καρανικόλας! Ναι του Λοβέρδου, που είχε προεκλογική του σημαία την επιστροφή στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και την κατάργηση του ΚΙΝ.ΑΛ., το οποίο είχε κάνει τατουάζ ο Καρανικόλας! Ο Λοβέρδος δεν εξελέγη Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Στον δεύτερο γύρο, στήριξε δημοσίως τον Ανδρουλάκη, με τον Καρανικόλα ν’ αγωνίζεται, επομένως, για να μην εκλεγεί ο Γιώργος Παπανδρεόυ, το πάλαι ποτέ ίνδαλμά του! Γρήγορα κατάλαβε ότι στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Ανδρουλάκη δεν θα έβρισκε ρόλο και μετά από ένα μίνι αντάρτικο δημοσίων διαφοροποιήσεων ανακοίνωσε την παραίτησή του από το κόμμα.
Το τελευταίο πολιτικό του εγχείρημα δεν προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση, μιας και ήταν φανερό ότι αναζητούσε μανιωδώς πολιτικό ρόλο, ενώ η μέχρι σήμερα πορεία του έχει δείξει ότι δεν έχει δισταγμούς στις αλλαγές κομμάτων. Όντας εκτός ΠΑ.ΣΟ.Κ. και έχοντας ποντάρει στο «αντι-ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» προφίλ του, βρήκε στέγη στη Ν.Δ. Μεγαλύτερη εντύπωση, ίσως, προκαλεί το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να εντάξει στο κόμμα του, και πιθανότατα στα ψηφοδέλτιά του, ένα πρόσωπο που δεν έχει κάποια ιδιαίτερη κοινωνική αναφορά στον πολιτικό χώρο από τον οποίο προέρχεται. Που έχει αποτύχει όσες φορές εκτέθηκε στη λαϊκή ετυμηγορία και, επιπλέον, πάσχει στο πεδίο της αξιοπιστίας, έχοντας επάξια κερδίσει τον χαρακτηρισμό του «πολιτικού γυρολόγου». Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός ότι η προσχώρηση του Καρανικόλα στη Ν.Δ., μαζί με αυτές και άλλων πρώην στελεχών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που ανακοινώθηκαν, συντηρεί στα μάτια μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης την αίσθηση ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. φυλλοροεί. Ότι στελέχη του, με βαθύτατη αποστροφή στον Τσίπρα και στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., βλέπουν στο πρόσωπο του Μητσοτάκη τη μόνη επιλογή που μπορεί ν’ αποτρέψει μια νέα λαίλαπα ανάλογη με αυτή της περιόδου 2015-2019.
Σε αυτό, φυσικά, βρίσκει σύμμαχο και η στάση του ίδιου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Στις διαρροές για τη μεταγραφή Καρανικόλα στη Ν.Δ., η μοναδική αναφορά στον πρότερο πολιτικό του βίο, ήταν η παρουσία του στο κόμμα Κατσέλη. Καμία αναφορά, φυσικά, στις ύβρεις που εκστόμιζε ως στέλεχος του ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ. Και πως θα μπορούσε άλλωστε να συμβεί το αντίθετο, όταν οι διασπαστές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. «δικαιώθηκαν» από τις ηγεσίες αυτού (κι όχι από τον κόσμο του όπως έδειξε η συντριβή Γ.Α.Π. τόσο το 2015 όσο και το 2021); Υπήρξε δε το τραγελαφικό φαινόμενο να καταφέρονται εναντίον τον Καρανικόλα ως αποστάτη, άτομα τα οποία συμπορεύτηκαν με αυτόν στο ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ.! Να κάνουν, εκ του ασφαλούς, κριτική στην αείμνηστη Φώφη Γεννηματά για την αξιοποίηση του Καρανικόλα, αυτοί που, επίσης, γύρισαν στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. κατόπιν αποφάσεως της ίδιας, η οποία εισέπραξε και το ανάλογο κόστος!
Περιπτώσεις όπως αυτή του Καρανικόλα αποτελούν την επιτομή της κατάπτωσης του πολιτικού μας βίου. Αναδείχθηκαν στη διάρκεια της πολυεπίπεδης χρεοκοπίας της περιόδου 2010-2019. Είναι, όμως, απότοκα της εποχής της επίπλαστης ευμάρειας, όταν υποχώρησαν σταδιακά αξίες που χαρακτήριζαν κάποτε τον δημόσιο βίο. Η Ελλάδα, άλλωστε, δεν χρεοκόπησε το 2010. Το φυτίλι σιγόκαιγε χρόνια. Έτσι, λοιπόν, και ο πολιτικός καιροσκοπισμός δεν εμφανίστηκε με την κατάρρευση του παραδοσιακού μεταπολιτευτικού κομματικού συστήματος. Απλώς γιγαντώθηκε και κανονικοποιήθηκε τότε. Ο Καρανικόλας για τον Μητσοτάκη είναι αναλώσιμος. Δεν περιμένει ο νυν πρωθυπουργός από αυτόν ν’ αλώσει το ΠΑ.ΣΟ.Κ,. ούτε, φυσικά, κομίζει κάποια νέα ιδέα στη Ν.Δ. Έστω κι έτσι όμως, η πολιτική στάση του Καρανικόλα «δικαιώνεται». Κι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα…
