Της Φωτεινής Καρρά,
«Πρέπει να φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο», είπε ο Αλμπέρ Καμύ. Στη θέση του Σίσυφου, ας τοποθετήσουμε τους σύγχρονους ανθρώπους, οι οποίοι σκιαμαχούν για μια αξιοπρεπή θέση εργασίας, την επιβίωση και την ευτυχία τους, μέσα σε μια απρόσωπη και ανάλγητη κοινωνία, όπου η κατάκτηση του αγαθού αυτού φαντάζει πολυτέλεια και χίμαιρα.
Κατά κοινή ομολογία, οι σύγχρονοι άνθρωποι αισθάνονται περισσότερο δυστυχισμένοι από ότι άλλοτε, και αυτό απορρέει κυρίως από τους ασθματικούς ρυθμούς ζωής που βιώνουν, καθώς και από τις ατέρμονες και συνάμα ουτοπικές επιθυμίες και στόχους που τους διακατέχουν. Συγκεκριμένα, λόγω των υπέρμετρων απαιτήσεων στις οποίες καλούνται να ανταπεξέλθουν, εργάζονται μανιωδώς για να υλοποιήσουν τον κορεσμό τους, ενώ επιδεικνύουν άγονο μιμητισμό στα προβαλλόμενα καταναλωτικά πρότυπα.
Δημιουργείται το αίσθημα του ανικανοποίητου, της πρόσκαιρης και εφήμερης ικανοποίησης, με απόρροια τη συνεχή εμφάνιση κίβδηλων αναγκών. Η οργάνωση της κοινωνίας με βάση μία ελιτίστικου μοντέλου ανάπτυξη και η μεγιστοποίηση του κέρδους προϋποθέτουν τη μαζική παραγωγή αγαθών που προορίζονται για μαζική κατανάλωση. Με αρωγό τη διαφήμιση, επιτυγχάνεται η ετεροκατεύθυνση των ατόμων στην καταναλωτική μανία.
Η καταναλωτική ευμάρεια έχει αφομοιωθεί στην ευτυχία, και οι άνθρωποι επιδίδονται στην ατέρμονη αναζήτηση του πλούτου και των υλικών απολαύσεων, υποσκελίζοντας την ηθικοπνευματική καλλιέργεια και την ενίσχυση της κοινωνικοπολιτικής συνείδησης. Η αυτογνωσία και η προσωπική καλλιέργεια έχουν περιέλθει σε δεύτερη μοίρα, με το «φαίνεσθαι» να κυριαρχεί σε βάρος του «είναι». Και, βέβαια, ο πλούτος και η υλική περιουσία δεν παραμένουν απλά προσωπικά αποκτήματα, αλλά αντίθετα γίνονται αντικείμενο αυτο-υπερηφάνειας και θαυμασμού από τον κοινωνικό περίγυρο.
Η επισφαλής διεθνής ειρήνη υπάρχει στο πλαίσιο της κερδομανίας των ισχυρών κρατών και της επιβολής του «δικαίου», με τις σχέσεις να διαρρηγνύονται και τον κίνδυνο του πολέμου να ενεδρεύει. Επιπλέον, ζήτημα αποτελεί και η διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας, με το φυσικό περιβάλλον να υποβαθμίζεται, καθώς οι φυσικοί πόροι υποβαθμίζονται συνεχώς λόγω της εκτεταμένης εκμετάλλευσης.
Άλλωστε, δεν πρέπει να λησμονηθεί και η πανδημία την οποία διένυσε η ανθρωπότητα, που τραυμάτισε τις κοινωνίες τόσο σε ατομικό, όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Με το σύστημα υγείας να φθάνει σε ακραίες καταστάσεις, τους γιατρούς και τους νοσηλευτές να βιώνουν εξουθένωση και τα αυστηρά μέτρα που πάρθηκαν ενάντια στην «αόρατη απειλή», η λειτουργία της κοινωνίας κλυδωνίστηκε σε τέτοιο βαθμό, ώστε είναι πλέον αρκετά δύσκολο να επανέλθει στον πρότερο τρόπο ζωής. Συν τοις άλλοις, οι εκατοντάδες θάνατοι που σημειώνονταν κάθε μέρα και οι ψυχολογικές επιπτώσεις της πανδημίας κάνουν αισθητή την παρουσία τους ακόμα και σήμερα.
Επομένως, η εύρεση και κατάκτηση της ευτυχίας φαντάζει ένα δύσκολο και επίπονο εγχείρημα για τον άνθρωπο. Εντούτοις, όμως, αν αρκεστεί σε απλά και καθημερινά πράγματα που κρύβουν την πραγματική ευτυχία, τότε θα αρχίσει να ζει με διαφορετικό τρόπο, πιο ευχάριστο, αφού θα αισθάνεται ψυχικά ολοκληρωμένος.
